ជាតិ
អ្នកស្រី លិញ សួ បារម្ភពីការថយចុះការធ្វើនំបញ្ចុក ខណៈកូនចៅមិនចាប់អារម្មណ៍របរប្រពៃណីនេះ
×![]()
សៀមរាប៖ ភូមិព្រះដាក់ ត្រូវបានគេស្គាល់ថា ជាភូមិនំបញ្ចុក ព្រោះថាក្រៅពីរបរធ្វើស្រែចម្ការ ក្នុងនោះអ្នកភូមិនេះក៏មានរបរធ្វើនំបញ្ចុកដែរ។ អ្នកភូមិទាំងនោះ ច្រើនជាស្ដ្រីដែលចាប់យករបរនេះតពីគ្រួសារ។ អ្នកស្រី លិញ សួ ក៏កំពុងចាប់អាជីពជាអ្នកផលិតនំបញ្ចុក សម្រាប់បោះទៅអតិថិជនដែលកម្ម៉ង់ទិញយកទៅលក់បន្ត។ របរមួយនេះ បានជួយឱ្យអ្នកស្រីមានចំណូលសមរម្យសម្រាប់ចិញ្ចឹមគ្រួសារនារយៈពេល៣០ឆ្នាំមកនេះ។ យ៉ាងណា អ្នកភូមិរូបនេះបារម្ភពីការបាត់បង់មុខរបរប្រពៃណីមួយនេះ ខណៈដែលកូនៗមិនចាប់អារម្មណ៍ និងងាកទៅធ្វើការផ្សេង ដ្បិតរបរនេះមានភាពនឿយហត់ខ្លាំង។
អ្នកស្រី លិញ សួ កំពុងរោយនំបញ្ចុកទៅក្នុងឆ្នាំងដ៏ធំមួយ ដែលដាំពុះក្ដៅ ដើម្បីចម្អិនម្សៅឱ្យសព្វល្អ មុននឹងស្រង់យកមកលាងទឹកឱ្យត្រជាក់ ចាប់ជាចង្វាយដាក់ជាល។ អ្នកស្រីបង្ហើយការធ្វើនំ នៅម៉ោងប្រមាណជិត៨ព្រឹក បន្ទាប់ពីចាប់ផ្តើមធ្វើតាំងពីម៉ោង៤ភ្លឺមក។ ក្នុងសំលៀកបំពាក់អាវធ្វើការដៃវែង ស្លៀកសារ៉ុង និងពាក់ស្បែកជើងកវែង ការពារទឹកស៊ីជើង អ្នកស្រី លិញ សួ ប្រាប់ថា បានចាប់របរនេះ៣០ឆ្នាំមកហើយ គឺតពីម្ដាយដែលចាស់គ្មានកម្លាំងធ្វើតទៅទៀត។ ក្នុងមួយថ្ងៃ គ្រួសារមួយនេះអាចធ្វើនំបញ្ចុកចន្លោះពី៤០គីឡូក្រាម ទៅ២០០គីឡូក្រាម តាមការបញ្ជាទិញពីអតិថិជន ដែលក្នុងមួយគីឡូក្រាមលក់បានតម្លៃ២ពាន់រៀល។
និយាយសំឡេងបែបអ្នកខេត្តសៀមរាប ស្ដ្រីវ័យ៥៣ឆ្នាំរូបនេះ ពន្យល់ថា របរនេះមានភាពហត់នឿយ ត្រូវការកម្លាំងច្រើននាក់ និងត្រូវក្រោកពីយប់ដើម្បីធ្វើនំបញ្ចុកថ្មីៗ បោះឱ្យអតិថិជនយកទៅលក់នៅតាមផ្សារ ឬផ្ទះក្នុងភូមិ។ ស្ថិតក្រោមរោងជាប់ផ្ទះ ដែលបង្ហុយដោយផ្សែងតិចៗពីចង្ក្រានរោយនំបញ្ចុក អ្នកស្រី លិញ សួ រៀបរាប់ថា បច្ចុប្បន្ននំបញ្ចុកព្រះដាក់មានឈ្មោះបោះសំឡេងខ្លាំងដោយសាររសជាតិ អនាម័យ និងការផ្សព្វផ្សាយទូលំទូលាយពីថ្នាក់ដឹកនាំ។ ក្នុងនាមជាអ្នកធ្វើមួយរូប អ្នកស្រី លិញ សួ សប្បាយចិត្តជាខ្លាំង និងបេ្ដជ្ញាចូលរួមធ្វើឱ្យកេរ្ដិ៍ឈ្មោះនំបញ្ចុកព្រះដាក់ បន្តមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះតទៅមុខទៀត។
ដ្បិតថា របរនេះធ្វើឱ្យគ្រួសារអ្នកស្រី លិញ សួ មិនខ្វះមុខខ្វះក្រោយក៏ពិតមែន តែកូនៗទាំង៤នាក់របស់អ្នកស្រី ប្រាប់ម្ដាយថា មិនចង់ធ្វើបន្តទៀតទេ ក្រោយអត់ពីម្ដាយទៅ។ អ្នកស្រី លិញ សួ ប្រាប់ថា មិនបង្ខំកូនទេ តែស្ដាយរបរដែលប្រឹងសាងស្នាដៃរយៈពេល៣០ឆ្នាំមកនេះ មិនចង់ឱ្យរបរប្រពៃណីមួយនេះបាត់បង់ឡើយ៕
Tag:
នំបញ្ចុកព្រះដាក់
បន្ទាយស្រី
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
