ជាតិ
ពីនេះ ពីនោះ
រូបភាពថតដោយសហការី ទិដ្ឋភាពប្រជាពលរដ្ឋកំពុងលុយទឹកទៅទីទួលសុវត្ថិភាពក្រោយពីផ្ទះសម្បែងរបស់ពួកគេនៅខណ្ឌដង្កោ រាជធានីភ្នំពេញ ត្រូវជន់លិចដោយសារឥទ្ធិពលទឹកនៅស្ទឹងព្រែកត្នោត
×![]()
ដោយ: សារព័ត៌មានថ្មីៗ
ពាក្យ«លិច» និង«លេច» ក៏ដូចជា ពាក្យ«លង់»និង«លុង សុទ្ធតែមាននៅក្នុងវចនានុក្រមសម្តេច ព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ប៉ុន្តែមានន័យន័យខុសគ្នា។
១.«លិច»ជាកិរិយាសព្ទ មានន័យថា លិបចុះបាត់ទៅ,ចូលកប់បាត់ទៅ ក្នុងទឹកជាដើម។ ឧទាហរណ៍៖ ទូកលិច,សម្ទូងលិចទឹក។ «លិច»ក៏សំដៅក្នុងន័យ វិនាស ខូច អន្តរាយ បាត់ឈ្មោះ។ ឧទាហរណ៍៖ លិចខ្លួន, វិនាសរើខ្លួនលែងរួច។ ពាក្យនេះបើដើរតួជាគុណសព្ទមានន័យថា ដែលធ្ងន់មិនអណ្តែតទឹក។ ឈើមួយកំណាត់នេះលិចទឹក។ លិចកញ្ជង់ ដែលចេះតែហិនហោចវិនាសទ្រព្យសម្បត្តិ។
ម្យ៉ាងទៀតពាក្យលិចប្រើជានាមសព្ទ សំដៅលើឈ្មោះទិសដែលព្រះអាទិត្យអស្តង្គត, ទិសបស្ចិម។ ពាក្យលិច អាចប្រើជាមួយនឹងពាក្យ ខាង ឬឯ។ ទិសខាងលិច,ស្រុកឯលិច,ទៅឯលិច។ បើតាមវចនានុក្រមខ្មែរ លិច សរសេរជាឡិចក៏បាន។
២.«លេច»អាចប្រើជាកិរិយាសព្ទ, គុណសព្ទ និងនាម ដូចនឹងពាក្យលិចដែរ ប៉ុន្តែពាក្យនេះមានន័យខុសពីលិច។ «លេច»ជាកិរិយាសព្ទ មានន័យថា ចេញពីទីកំបាំង, បង្ហាញមុខ ឬចេញមុខឲ្យឃើញ និងលេចឮ។ ឧទាហរណ៍៖ គ្រាប់ឈើដុះលេចពន្លកពីក្នុងដី។ ឆ្លាយ ឬលាន់ចេញ ,ផ្សាយចេញ, លេចឮដំណឹង។
«លេច»ជាគុណសព្ទ ដែលមានន័យថាដែលមិនគត់។ ក្អមលេច,ផ្ទះលេច,ការុងលេច និងមាត់លេច សំដៅលើមាត់រអិលចេះតែធ្លាយសម្តីចេញទៅទប់មិនទាន់។ និយាយថាមាត់ដាចក៏បាន។ «លេច»ជានាមសព្ទ មានន័យថា ឈ្មោះដំបៅមួយប្រភេទ ដែលកើតនៅបាតជើង ឬកែងជើងលៀនសាច់រឹងចេញមក។ កើតដំបៅលេច។
៣.«លង់» ជាករិយាសព្ទ មានន័យថា ជ្រុល,ស៊ុន,ហួស។ លង់ទឹក លង់គំនិត លង់សម្តី។ «លង់»ជាគុណសព្ទមានន័យថា យូរពេក យូរក្រៃ។ អស់កាលដ៏លង់ ឬដ៏យូរលង់។
៤.«លុង»ជាកិរិយាសព្ទ មានន័យថា ជីក ឬដាប់ឲ្យកើតជារំលុង ជាប្រហោងធំ,ជារណ្តៅក្អេង,ជារូង។ លុងដី,លុងឈើ, ជីកលុង,ដាប់លុង។
បន្ទាប់ពីមានការពន្យល់ពីពាក្យគន្លឹះទាំង៤នេះរួចមក មហាជននឹងយល់កាន់តែច្បាស់ថា«លិចលង់»គឺត្រូវសរសេរបែបនេះ។ បើសរសេរជា«លេចលង់»និង«លិចលុង» គឺមិនត្រឹមត្រូវឡើយ៕
Tag:
ពន្យល់ពាក្យ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
