ក្រុមការងារថ្មីៗយើង បានជួបជាមួយលោក ទាវ ទិន នៅក្បែរស្ពានហាលនៅខាងមុខប្រាសាទអង្គរ ប្រហែលម៉ោងពីររសៀល ទោះបីជាពេលនោះម៉ោងការងារលោកមិនទាន់ចាប់ផ្តើមក្តី។ 

 

ថ្ងៃនេះលោកអ៊ំ ទិន ស្លៀកសម្លៀកបំពាក់សមរម្យជាងសព្វមួយដង និងខុសពីកម្មករដទៃទៀត ដោយពាក់អាវដៃវែងពណ៌ស ខោជើងវែងពណ៌ខ្មៅ និងមានពាក់ស្បែកជើងផ្ទាត់ ដើម្បីត្រៀមខ្លួនដើម្បីជួបជាមួយក្រុមការងារយើង។

 

ដើរតម្រង់មកកាន់ក្រុមការងារយើងទាំងទឹកមុខស្រស់ស្រាយរាក់ទាក់ រូបគាត់ថ្លែងស្វាគមន៍យើងដោយសម្តីរដឺនហើយបង្អូសបន្តិច ដោយលើកដៃសំពះសួរពីចម្ងាយផង។ 

 

ក្រោយចំណាយពេលប្រហែល១០នាទី ស្វែងរកកន្លែងសមរម្យសម្រាប់សម្ភាស  យើងសម្រេចចិត្តអង្គុយរៀបចំសម្ភាសនៅលើថ្មច្រាំងកសិន្ធុអង្គរវត្តប៉ែកខាងត្បូង​ដែលទីកន្លែងនោះក៏ស្ថិតមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានដែរពីការដ្ឋានជួសជុលស្ពានហាល និងកន្លែងដាប់ថ្ម។ 

 

«ខ្ញុំរៀបចំថ្មឡើងវិញ ដែលវាទ្រុឌទ្រោមបាក់បែក។ ខ្ញុំជាកម្មកររៀបចំប្រាសាទ។ មុនដំបូងគឺ យើងដើរបោស ដើរច្រាស ដែលវា[ថ្ម]រលុះទៅព្រៃវាដុះ។ ដូច្នេះ [ខ្ញុំ]ធ្វើនោះប្រហែលមួយខែ ទើបយើងយកថ្មមករៀបផ្គុំ។ រៀបផ្តុំរួច យើងបង់លេខ ទើបយើងយកដាក់កន្លែងដើមវិញ»។ លោក ទិន រៀបរាប់ដូច្នេះ ដោយបន្ថែមថា  ការងារដំបូងរបស់ខ្លួននៅគឺនៅប្រាសាទព្រះខ័ន ដែលវាជាគម្រោងមួយស្ថិតក្រោមជំនួយរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក។ 

 

តាមពិតទៅ លោក ទិន មិនមែនជាអ្នកមានដើមកំណើត​និងមានសាច់ញាតិបងប្អូនរស់នៅក្នុងតំបន់អង្គរទេ។ គាត់បានសម្រេចចិត្តចាកចេញពីទឹកដីកំណើតនាខេត្តកំពង់ធំ មកតាំងទីលំនៅក្នុងភូមិនគរក្រៅ សង្កាត់នគរធំ ក្រុងសៀមរាបនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៩២ ពោលគឺមានវ័យប្រមាណ ៣០ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីខ្លួនត្រូវគេរំសាយពីជួរកងទ័ព។ លោក​បង្ហើបថា បំណងតែមួយគត់ គឺស្វះស្វែងរកអាជីពមួយក្នុងកិច្ចការអភិរក្សប្រាសាទដ្បិតមានក្តីស្រលាញ់ជ្រាលជ្រៅពេកចំពោះប្រាង្គប្រាសាទ បូកផ្សំនឹងមានសេចក្តីអំណត់អត់ធន់ខ្ពស់ផង។