ជាតិ
បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
×![]()
ដោយ: ខន ចំប៉ា
តូក្យូ៖ ពេជ្ជ ដេវីដ គឺជាយុវជនខ្មែរម្នាក់ដែលជក់ចិត្តនឹងបច្ចេកវិទ្យាតាំងពីកុមារភាព។ ដេវីដ បានអះអាងប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗថា ជោគជ័យក្នុងជីវិតសិក្សារបស់គេ ៦០ភាគរយ បានមកពីបច្ចេកវិទ្យានេះឯង ហើយយុវជនវ័យ២១ឆ្នាំរូបនេះ ក៏ជឿជាក់ដែរថា បច្ចេកវិទ្យា អាចរុញច្រានកម្ពុជាឲ្យអភិវឌ្ឍន៍បានលឿន។ ដ្បិតតែកំពុងសិក្សាជំនាញវិស្វកម្មព័ត៌មានវិទ្យានៅប្រទេសជប៉ុនមែនពិត តែយុវជនរូ បនេះបានប្តេជ្ញាចិត្តត្រឡប់ទៅជួយកម្ពុជាវិញ ក្នុងវិស័យអប់រំផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រ ក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សា។ ទន្ទឹមនឹងនោះដែរ គោលដៅធំចុងក្រោយ គឺចង់ធ្វើការជាមួយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៅស្ថានីយអវកាស ដែលជាក្តីស្រមៃតាំងពីកុមារភាពនោះ។
នៅអាយុប្រហែល១០ឆ្នាំ កុមារា ពេជ្ជ ដេវីដ បានឮគេនិយាយគ្នាពី«អ៊ីនធឺណិត»។ ពាក្យនេះ បានក្លាយជា ចម្ងល់មួយ ដែលតម្រូវឲ្យកុមារា ដេវីដ ស្វែងរកចម្លើយដោយខ្លួនឯង។ ពេជ្ជ ដេវីដ មានឱកាសប្រើប្រាស់សេវាអ៊ីនធឺណិតលើកដំបូងបំផុត ក៏នៅអាយុប្រហែល១០ឆ្នាំនោះដែរ គឺនៅក្នុងវិហារគ្រឹស្តមួយ ក្បែរសាលារៀននៅស្រុកកំណើត ក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ តែនៅពេលនោះ កុមារា ពេជ្ជ ដេវីដ មិនទាន់យល់ពីអត្ថន័យ និងរបៀបប្រើប្រាស់ «អ៊ីនធឺណិត»នៅឡើយ រូបគេគ្រាន់តែយល់ថា មានអ្វីចម្លែកនៅក្នុងអ៊ីនធឺណិតនេះ។
ពេជ្ជ ដេវីដ ដែលបច្ចុប្បន្នមានអាយុ២១ឆ្នាំ បានរៀបរាប់យ៉ាងនេះថា៖«ខ្ញុំអត់ដឹងថាខ្ញុំទៅធ្វើអ្វីដែរ ខ្ញុំគ្រាន់តែដឹងថា អ៊ីនធឺណិតហ្នឹង ប្រហែលជាមានអ្វីប្លែក។ ពេលខ្ញុំទៅក៏ខ្ញុំអត់ចេះប្រើដែរ ខ្ញុំសួរបុគ្គលិកនៅទីនោះ គេប្រាប់មក ខ្ញុំក៏ចេះស្រាវជ្រាវមើលរូបភាពនេះនោះ។ តែពេលខ្ញុំប្រើយូរទៅៗ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាបើខ្ញុំចេះពីវា អនាគតនឹងល្អមែនទែន»។
ចម្ងល់ដែលមិនទាន់មានចម្លើយនេះ រឹងរឹតតែធ្វើឲ្យយុវជនដែលកើតក្នុងត្រកូលអ្នកធូរធារ មានឪពុកជាវេជ្ជបណ្ឌិត និងម្តាយជាមន្ត្រីរាជការរូបនេះ កាន់តែចង់ស្វែងយល់បន្ថែមទៀត ពីអ៊ីនធឺណិតនេះ។ មានរូបរាងខ្ពស់ ស្តើង យុវជន ពេជ្ជ ដេវីដ ដែលពាក់វ៉ែនតាម្ញ៉ូបផង រៀបរាប់ទៀតថា ដើម្បីបានប្រើអ៊ីនធឺណិត១០នាទី គេត្រូវសន្សំប្រាក់ចំណាយប្រចាំថ្ងៃ រយៈពេល១សប្តាហ៍។ កាលណោះ ការប្រើអ៊ីនធឺណិតមួយម៉ោង មានតម្លៃប្រមាណ៥ពាន់រៀល។
យុវជនរូបនេះ បានបន្តធ្វើដូច្នេះ ជាដរាបមកដល់បច្ចុប្បន្ន។ ពេលនេះ រូបគេហ៊ាននិយាយថា ជីវិតគេ និងអ៊ីនធឺណិត មិនអាចនៅដាច់ពីគ្នាបាន។ ដេវីដ ថ្លែងពីចំណងមនោសញ្ចេតនារបស់ខ្លួន និងអ៊ីនធឺណិតដូច្នេះ៖«ជីវិតខ្ញុំ និងអ៊ីនធឺណិត អត់អាចនៅដាច់ពីគ្នាបានទេ។ តាំងពីមានអ៊ីនធឺណិតមក ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំអាចរៀនអ្វីក៏បាន»។
«អ៊ីនធឺណិត»ធ្វើឲ្យការសិក្សាជោគជ័យ និងសម្រេចក្តីស្រមៃបន្តការសិក្សានៅជប៉ុន
ដេវីដ ចាត់ទុកថាជោគជ័យ៦០ភាគរយ នៃការសិក្សារបស់គេ គឹបានមកពីអ៊ីនធឺណិតនេះឯង។ បើតាមយុវជនសម្បុរស្រអែមរូបនេះ គេរៀនភាសាអង់គ្លេស រៀនត្រៀមសិស្សពូកែ និងជំនាញផ្សេងៗទៀតតាមអ៊ីនធឺណិត រួមទាំងអាហារូបករណ៍មកសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន ថ្នាក់ធម្យមសិក្សាបច្ចេកទេស ជំនាញវិស្វកម្មបច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មាននេះផង។ យុវជនខ្មែររូបនេះ ទើបតែមកដល់ក្រុងតូក្យូ ប្រទេសជប៉ុន ជាង១ខែប៉ុណ្ណោះ និងកំពុងរៀនភាសាជប៉ុន មុនចាប់ផ្តើមរៀនជំនាញបច្ចេកទេស។
ទោះយ៉ាងនេះក្តី យុវជន ដេវីដ ក៏ឆ្លៀតរំលឹកពីការខំប្រឹងប្រែង មុនទទួលបានអាហារូបករណ៍នេះដែរ។ ព្រោះតែការសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន ជាក្តីស្រមៃរបស់គេតាំងពីតូច ដេវីដ បានដាក់ស្នើសុំអាហារូបករណ៍មកជប៉ុន តាំងតែពីគេរៀនថ្នាក់ទី១២ បន្តរហូតដល់ឆ្នាំទី១ ។ ប៉ុន្តែពេលនោះ គេមិនបានជោគជ័យ។ បរាជ័យ២លើកនេះ ដ្បិតតែធ្វើឲ្យដេវីដ រអា ប៉ុន្តែគេមិនបានបោះបង់ចោលឡើយ។ ដេវីដ បញ្ជាក់ក្នុងសម្តីច្បាស់ៗ អមដោយទំនុកចិត្តថា៖« ខ្ញុំគិតថា បើខ្ញុំនៅតែដាក់ពាក្យប្រឡង ឱកាសខ្ញុំនៅតែមានមកជប៉ុន។ តែបើសិនអត់ដាក់ ១០០ភាគរយ ដែលខ្ញុំអត់បានមក។ តែបើខ្ញុំដាក់ យ៉ាងហោចណាស់ឱកាសមាន១ភាគរយ។ ខ្ញុំនៅតែគិតអ៊ីចឹង»។
ក្រោយទទួលដំណឹងល្អពីអាហារូបករណ៍នៅប្រទេសជប៉ុននេះ ដេវីដ បានបោះចោលជំនាញវិស្វកម្មទូរគមនាគមន៍ ដែលរៀននៅសកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ បានជិត៣ឆ្នាំទៅហើយ រួមនឹងការសិក្សាជំនាញបច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មានរយៈពេលខ្លី នៅប្រទេសស៊ុយអ៊ែត ដែលកាលណោះ គឺគេបានត្រៀមឯកសាររួចរាល់អស់ហើយ រង់ចាំតែថ្ងៃចេញដំណើរប៉ុណ្ណោះ។
នៅប្រទេសជប៉ុន ដេវីដ ត្រូវចំណាយសិក្សារយៈពេល៤ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែគេត្រូវចំណាយមួយឆ្នាំសិន រៀនភាសាជប៉ុន នៅមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលភាសាជប៉ុន-តូក្យូ មុននឹងត្រូវជ្រើសរើសឲ្យរៀននៅតាមសាលាបច្ចេកណាមួយ ក្នុងចំណោមសាលាបច្ចេកទេសផ្នែកបច្ចេកវិទ្យាជាង៦០នៅប្រទេសជប៉ុននេះ។ សាលា នឹងជ្រើសរើសដេវីដ ដោយយោងលើពិន្ទុដែលទទួលបានពីថ្នាក់ភាសាជប៉ុន បូកនឹងពិន្ទុ ដែលបានទទួល ពេលស្នើអាហារូបករណ៍នៅកម្ពុជា។
ក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សា យុវជនរូបនេះ បានតាំងចិត្តត្រឡប់ទៅជួយប្រទេសកម្ពុជា លើផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា។ ដេវីដ មើលឃើញពីគម្លាតគ្នាឆ្ងាយ នៃការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា រវាងអ្នករស់នៅទីក្រុង និងជនបទ។ គោលដៅដែលគេបានកំណត់នោះ គឺនាំយកចំណេះដឹងផ្នែកបច្ចេកវិទ្យានេះ មកអភិវឌ្ឍន៍វិស័យវិទ្យាសាស្ត្រអប់រំនៅកម្ពុជា ដែលគេមើលឃើញថា នៅខ្វះចន្លោះទាំងផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា និងឯកសារជាខេមរភាសា។ យុវជន ពេជ្ជ ដេវីដ បញ្ជាក់ថា ដើម្បីកិច្ចការនេះជោគជ័យ គឺទាមទារឲ្យមានការចូលរួមយ៉ាងស្អិតល្មូត ពីអ្នកជំនាញអប់រំផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រនេះ។ ដេវីដ បញ្ជាក់បន្ថែមដូច្នេះ៖«នៅស្រុកខ្មែរយើង អ្នកបច្ចេកវិទ្យានៅដោយឡែកទៅ អ្នកអប់រំនៅខាងអប់រំទៅ គាត់អត់បានធ្វើការជាមួយគ្នា។ អ្វីដែលខ្ញុំចង់ឃើញ គឺខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកជំនាញទាំង២ហ្នឹង ធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីសម្រេចសមិទ្ធផលមួយថ្មី»។
យ៉ាងណាក៏ដោយ នេះមិនមែនជាគោលដៅចុងក្រោយរបស់យុវជនអ្នកខេត្តកំពង់ឆ្នាំងរូបនេះឡើយ។ មហិច្ឆតា ធំបង្អស់របស់គេ គឺចង់ធ្វើការជាមួយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៅស្ថានីយអាវកាស។ ពេជ្ជ ដេវីដ និយាយថា៖«ពីក្មេងតែម្តង ខ្ញុំចង់ធ្វើការនៅស្ថានីយអាវកាស ដូចណាសា ឬចាសា នៅជប៉ុនគេមានឬចាសា។ ខ្ញុំមិនដឹងជាធ្វើផ្នែកអ្វី ខ្ញុំគិតថាឲ្យតែបានធ្វើការជាមួយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ ទោះបីជាយើងមិនមែនជាអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ ទៅធ្វើការជាមួយគេ ក៏សប្បាយចិត្តដែរ»៕
នៅអាយុប្រហែល១០ឆ្នាំ កុមារា ពេជ្ជ ដេវីដ បានឮគេនិយាយគ្នាពី«អ៊ីនធឺណិត»។ ពាក្យនេះ បានក្លាយជា ចម្ងល់មួយ ដែលតម្រូវឲ្យកុមារា ដេវីដ ស្វែងរកចម្លើយដោយខ្លួនឯង។ ពេជ្ជ ដេវីដ មានឱកាសប្រើប្រាស់សេវាអ៊ីនធឺណិតលើកដំបូងបំផុត ក៏នៅអាយុប្រហែល១០ឆ្នាំនោះដែរ គឺនៅក្នុងវិហារគ្រឹស្តមួយ ក្បែរសាលារៀននៅស្រុកកំណើត ក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ តែនៅពេលនោះ កុមារា ពេជ្ជ ដេវីដ មិនទាន់យល់ពីអត្ថន័យ និងរបៀបប្រើប្រាស់ «អ៊ីនធឺណិត»នៅឡើយ រូបគេគ្រាន់តែយល់ថា មានអ្វីចម្លែកនៅក្នុងអ៊ីនធឺណិតនេះ។
ពេជ្ជ ដេវីដ ដែលបច្ចុប្បន្នមានអាយុ២១ឆ្នាំ បានរៀបរាប់យ៉ាងនេះថា៖«ខ្ញុំអត់ដឹងថាខ្ញុំទៅធ្វើអ្វីដែរ ខ្ញុំគ្រាន់តែដឹងថា អ៊ីនធឺណិតហ្នឹង ប្រហែលជាមានអ្វីប្លែក។ ពេលខ្ញុំទៅក៏ខ្ញុំអត់ចេះប្រើដែរ ខ្ញុំសួរបុគ្គលិកនៅទីនោះ គេប្រាប់មក ខ្ញុំក៏ចេះស្រាវជ្រាវមើលរូបភាពនេះនោះ។ តែពេលខ្ញុំប្រើយូរទៅៗ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាបើខ្ញុំចេះពីវា អនាគតនឹងល្អមែនទែន»។
ចម្ងល់ដែលមិនទាន់មានចម្លើយនេះ រឹងរឹតតែធ្វើឲ្យយុវជនដែលកើតក្នុងត្រកូលអ្នកធូរធារ មានឪពុកជាវេជ្ជបណ្ឌិត និងម្តាយជាមន្ត្រីរាជការរូបនេះ កាន់តែចង់ស្វែងយល់បន្ថែមទៀត ពីអ៊ីនធឺណិតនេះ។ មានរូបរាងខ្ពស់ ស្តើង យុវជន ពេជ្ជ ដេវីដ ដែលពាក់វ៉ែនតាម្ញ៉ូបផង រៀបរាប់ទៀតថា ដើម្បីបានប្រើអ៊ីនធឺណិត១០នាទី គេត្រូវសន្សំប្រាក់ចំណាយប្រចាំថ្ងៃ រយៈពេល១សប្តាហ៍។ កាលណោះ ការប្រើអ៊ីនធឺណិតមួយម៉ោង មានតម្លៃប្រមាណ៥ពាន់រៀល។
យុវជនរូបនេះ បានបន្តធ្វើដូច្នេះ ជាដរាបមកដល់បច្ចុប្បន្ន។ ពេលនេះ រូបគេហ៊ាននិយាយថា ជីវិតគេ និងអ៊ីនធឺណិត មិនអាចនៅដាច់ពីគ្នាបាន។ ដេវីដ ថ្លែងពីចំណងមនោសញ្ចេតនារបស់ខ្លួន និងអ៊ីនធឺណិតដូច្នេះ៖«ជីវិតខ្ញុំ និងអ៊ីនធឺណិត អត់អាចនៅដាច់ពីគ្នាបានទេ។ តាំងពីមានអ៊ីនធឺណិតមក ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំអាចរៀនអ្វីក៏បាន»។
«អ៊ីនធឺណិត»ធ្វើឲ្យការសិក្សាជោគជ័យ និងសម្រេចក្តីស្រមៃបន្តការសិក្សានៅជប៉ុន
ដេវីដ ចាត់ទុកថាជោគជ័យ៦០ភាគរយ នៃការសិក្សារបស់គេ គឹបានមកពីអ៊ីនធឺណិតនេះឯង។ បើតាមយុវជនសម្បុរស្រអែមរូបនេះ គេរៀនភាសាអង់គ្លេស រៀនត្រៀមសិស្សពូកែ និងជំនាញផ្សេងៗទៀតតាមអ៊ីនធឺណិត រួមទាំងអាហារូបករណ៍មកសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន ថ្នាក់ធម្យមសិក្សាបច្ចេកទេស ជំនាញវិស្វកម្មបច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មាននេះផង។ យុវជនខ្មែររូបនេះ ទើបតែមកដល់ក្រុងតូក្យូ ប្រទេសជប៉ុន ជាង១ខែប៉ុណ្ណោះ និងកំពុងរៀនភាសាជប៉ុន មុនចាប់ផ្តើមរៀនជំនាញបច្ចេកទេស។
ទោះយ៉ាងនេះក្តី យុវជន ដេវីដ ក៏ឆ្លៀតរំលឹកពីការខំប្រឹងប្រែង មុនទទួលបានអាហារូបករណ៍នេះដែរ។ ព្រោះតែការសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន ជាក្តីស្រមៃរបស់គេតាំងពីតូច ដេវីដ បានដាក់ស្នើសុំអាហារូបករណ៍មកជប៉ុន តាំងតែពីគេរៀនថ្នាក់ទី១២ បន្តរហូតដល់ឆ្នាំទី១ ។ ប៉ុន្តែពេលនោះ គេមិនបានជោគជ័យ។ បរាជ័យ២លើកនេះ ដ្បិតតែធ្វើឲ្យដេវីដ រអា ប៉ុន្តែគេមិនបានបោះបង់ចោលឡើយ។ ដេវីដ បញ្ជាក់ក្នុងសម្តីច្បាស់ៗ អមដោយទំនុកចិត្តថា៖« ខ្ញុំគិតថា បើខ្ញុំនៅតែដាក់ពាក្យប្រឡង ឱកាសខ្ញុំនៅតែមានមកជប៉ុន។ តែបើសិនអត់ដាក់ ១០០ភាគរយ ដែលខ្ញុំអត់បានមក។ តែបើខ្ញុំដាក់ យ៉ាងហោចណាស់ឱកាសមាន១ភាគរយ។ ខ្ញុំនៅតែគិតអ៊ីចឹង»។
ក្រោយទទួលដំណឹងល្អពីអាហារូបករណ៍នៅប្រទេសជប៉ុននេះ ដេវីដ បានបោះចោលជំនាញវិស្វកម្មទូរគមនាគមន៍ ដែលរៀននៅសកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ បានជិត៣ឆ្នាំទៅហើយ រួមនឹងការសិក្សាជំនាញបច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មានរយៈពេលខ្លី នៅប្រទេសស៊ុយអ៊ែត ដែលកាលណោះ គឺគេបានត្រៀមឯកសាររួចរាល់អស់ហើយ រង់ចាំតែថ្ងៃចេញដំណើរប៉ុណ្ណោះ។
នៅប្រទេសជប៉ុន ដេវីដ ត្រូវចំណាយសិក្សារយៈពេល៤ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែគេត្រូវចំណាយមួយឆ្នាំសិន រៀនភាសាជប៉ុន នៅមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលភាសាជប៉ុន-តូក្យូ មុននឹងត្រូវជ្រើសរើសឲ្យរៀននៅតាមសាលាបច្ចេកណាមួយ ក្នុងចំណោមសាលាបច្ចេកទេសផ្នែកបច្ចេកវិទ្យាជាង៦០នៅប្រទេសជប៉ុននេះ។ សាលា នឹងជ្រើសរើសដេវីដ ដោយយោងលើពិន្ទុដែលទទួលបានពីថ្នាក់ភាសាជប៉ុន បូកនឹងពិន្ទុ ដែលបានទទួល ពេលស្នើអាហារូបករណ៍នៅកម្ពុជា។
ក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សា យុវជនរូបនេះ បានតាំងចិត្តត្រឡប់ទៅជួយប្រទេសកម្ពុជា លើផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា។ ដេវីដ មើលឃើញពីគម្លាតគ្នាឆ្ងាយ នៃការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា រវាងអ្នករស់នៅទីក្រុង និងជនបទ។ គោលដៅដែលគេបានកំណត់នោះ គឺនាំយកចំណេះដឹងផ្នែកបច្ចេកវិទ្យានេះ មកអភិវឌ្ឍន៍វិស័យវិទ្យាសាស្ត្រអប់រំនៅកម្ពុជា ដែលគេមើលឃើញថា នៅខ្វះចន្លោះទាំងផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា និងឯកសារជាខេមរភាសា។ យុវជន ពេជ្ជ ដេវីដ បញ្ជាក់ថា ដើម្បីកិច្ចការនេះជោគជ័យ គឺទាមទារឲ្យមានការចូលរួមយ៉ាងស្អិតល្មូត ពីអ្នកជំនាញអប់រំផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រនេះ។ ដេវីដ បញ្ជាក់បន្ថែមដូច្នេះ៖«នៅស្រុកខ្មែរយើង អ្នកបច្ចេកវិទ្យានៅដោយឡែកទៅ អ្នកអប់រំនៅខាងអប់រំទៅ គាត់អត់បានធ្វើការជាមួយគ្នា។ អ្វីដែលខ្ញុំចង់ឃើញ គឺខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកជំនាញទាំង២ហ្នឹង ធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីសម្រេចសមិទ្ធផលមួយថ្មី»។
យ៉ាងណាក៏ដោយ នេះមិនមែនជាគោលដៅចុងក្រោយរបស់យុវជនអ្នកខេត្តកំពង់ឆ្នាំងរូបនេះឡើយ។ មហិច្ឆតា ធំបង្អស់របស់គេ គឺចង់ធ្វើការជាមួយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៅស្ថានីយអាវកាស។ ពេជ្ជ ដេវីដ និយាយថា៖«ពីក្មេងតែម្តង ខ្ញុំចង់ធ្វើការនៅស្ថានីយអាវកាស ដូចណាសា ឬចាសា នៅជប៉ុនគេមានឬចាសា។ ខ្ញុំមិនដឹងជាធ្វើផ្នែកអ្វី ខ្ញុំគិតថាឲ្យតែបានធ្វើការជាមួយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ ទោះបីជាយើងមិនមែនជាអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ ទៅធ្វើការជាមួយគេ ក៏សប្បាយចិត្តដែរ»៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
