«កន» មានន័យថា បក្ខពួក, បន, គ្នា។ គូកន គឺសំដៅលើ កនដែលជាគូនឹងគ្នា, មនុស្សដែលជាមិត្រនឹងគ្នា, មិត្រសំឡាញ់, ដៃគូ ។ កនយើង, កនគេ។

 

ដូចគ្នា​ផងដែរ «បន» មានន័យថា ពួក ដោយវចនានុក្រមលើកឧទាហរណ៍ថា៖ ប្រជុំជនអ្នកលេងល្បែងផ្សេងៗយ៉ាងតូចៗ, ប្រជុំជនអ្នកស៊ីផឹកឬជក់អាភៀនជាដើម ។

 

ក្នុង​ករណីខ្លះ ពាក្យទាំងនេះ ក៏អាច​ប្រើ​ប្រាស់បានដូចពាក្យ ភឿន ឬ ភុំភឿន បាន​ដែរ។ ភុំភឿន គឺ​ស្មើនឹងពាក្យ ពួកក្លើ, គូកន អាចជា​អ្នកដែលនៅជាមួយគ្នា ឬមិត្រសំឡាញ់យ៉ាងស្និទ្ធ៕