បទ ព្រហ្មគីតិ
 

ប្រាជ្ញព្រេងប្រៀនប្រាប់ប្រាម ស្មេរស្រង់តាមមករំឭក

សម្បត្តិទាំងគោកទឹក មានសន្ធឹកលើផែនដី។
 

ព្រៃព្រឹក្សម្រឹគបក្សា ទាំងមច្ឆាក្នុងទឹកក្តី

ត្រឹមរស់មិនខ្វះអី ចែកប្រើឆីបានគ្រប់គ្នា។
 

សម្បត្តិសម្បូរពិត បើមិនគិតក្រោយច្បាស់ជា

រស់នៅត្រូវវេទនា ទាស់ទែងគ្នាព្រោះអាហារ។
 

ទឹកខះខ្វះចំណី លែងមានត្រីអាចភោក្តា

ព្រៃប្រែព្រាត់ព្រឹក្សា សត្វវិញណាខ្វះជម្រក។
 

រឿងនេះព្រោះនរណា ប្រើប្រាជ្ញាគិតលៃលក

អ្នកល្មោភល្មមងាកមក ចេះលៃលកចែកគ្នារស់៕