ចួនស្ទួនរណ្តំផ្សំណែងណង ពីរោះឆ្លើយឆ្លើយអក្ខរា

ស្រៈព្យញ្ជនៈល្បះផងណា ល្គាយល្គងខ្លឹមសារសណ្តំចិត្ត។

 

មេបួនបាត់មុខឃើញកម្រ បន្ទោលកាកក៏ខ្វះអ្នកស្និទ្ធ

ពស់លេបកន្ទុយស្រងាកចិត្ត ពំនោលក្រៀមស្វិតឥតអ្នកថែ។

 

ក ខ នមោ ទ្រហោរស្រែក ខ្លាចក្រែងថ្ងៃស្អែកម្ចាស់ប្រួលប្រែ

រមាំងដើរព្រៃជាប់ទងដែរ ភ័យខ្លាចក្មេងខ្មែរប្រែទំនុក។

 

ព្រះចន្ទ្របាំងឆ័ត្រស្ងាត់លែងស្តី ផ្កាឈូករីកក្តីភ័យស្លេកមុខ

ទាំងសត្វកាងស្លាបស្លក់កើតទុក្ខ ជាប់ទងក្តោបមុខក្តុកក្តួលក្តាត់។

 

សង្ខេបសង្ខិត្តឥតបន្លាយ រំលឹកព្រោះស្តាយខ្លាចកាព្យបាត់

កំណាព្យខ្មែរភ្លេចមុខជាស្ងាត់ ថ្ងៃក្រោយខ្មែរបាត់កេរដូនតា។

 

ស្រឡាញ់កាព្យខ្មែរថែកវី ជើងចាស់ជើងថ្មីខ្មីរក្សា

គាំទ្រផ្សព្វផ្សាយថែមរួមស្តារ ខ្មែររួមរក្សា កាព្យគង់នៅ៕