«ស្ទួន» មានថ្នាក់ពាក្យជាកិរិយាសព្ទវិសេសនៈ ឬគុណសព្ទ មានន័យថា ដែលលើសផ្ទួនដោយភាន់, ដោយច្រឡំ។ ឧទាហរណ៍៖ ដាក់ស្ទួន,ស្ទួនពីរ,ស្ទួនបួន,របស់ស្ទួន។ 

 

ចំណែក«ផ្ទួន»មានថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទជាគុណសព្ទ ឬកិរិយាសព្ទវិសេសនៈ ដែលមានន័យថា ដែលថែមៗ,ខ្ជាន់ៗ ដដែលៗ។ ឧទាហរណ៍៖ ពាក្យផ្ទួន,និយាយផ្ទួន,ពោលផ្ទួនៗ៕