បន្ថែមពីនេះ ឥន្ធនៈហ្វូស៊ីលនៅពេលដុតដើម្បីផលិតថាមពល បង្កឱ្យមានការបំភាយឧស្ម័នផ្ទះកញ្ច ក់ដែលមានគ្រោះថ្នាក់ដូចជាកាបូនឌីអុកស៊ីតផងដែរ។ រីឯកការទាញយកថាមពលពីប្រភពកកើត ឡើងវិញ​បង្កជាការបំភាយឧស្ម័នទាបជាងការដុតឥន្ធនៈហ្វូស៊ីលទៅទៀតដែលការណ៍នេះជំរុញឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរពីឥន្ធនៈហ្វូស៊ីលទៅជាថាមពលកកើតឡើងវិញដើម្បីដោះស្រាយវិបត្តិប្រែប្រួល អាកាសធាតុ។

 

ខាងក្រោមនេះគឺជាប្រភពថាមពលកកើតឡើងវិញមួយចំនួន។

 

ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យគឺជាធនធានថាមពលដ៏សម្បូរបែបបំផុតហើយថែមទាំងអាចប្រើប្រាស់បានក្នុងអាកាសធាតុមានពពក។ អត្រាដែលថាមពលព្រះអាទិត្យត្រូវបានស្ទាក់ចាប់ដោយផែនដីគឺ ប្រហែល ១ ម៉ឺនដងច្រើនជាងអត្រាដែលមនុស្សជាតិប្រើប្រាស់ថាមពល។ 
 

ក្នុងនោះ បច្ចេកវិជ្ជាសូឡាអាចផ្តល់កំដៅ ភាពត្រជាក់ ពន្លឺធម្មជាតិ អគ្គិសនី និងឥន្ធនៈសម្រាប់ សកម្មភាពជាច្រើន។ បច្ចេកវិទ្យានេះបំប្លែងពន្លឺព្រះអាទិត្យទៅជាថាមពលអគ្គិសនីតាមរយៈបន្ទះ photovoltaic ឬតាមរយៈកញ្ចក់ដែលប្រមូលផ្តុំកាំរស្មីព្រះអាទិត្យ។ 

 

ទោះបីជាមិនមែនគ្រប់ប្រទេសទាំងអស់ត្រូវបានផ្តល់ថាមពលព្រះអាទិត្យស្មើៗគ្នាក៏ដោយប៉ុន្តែការ រួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ចំពោះល្បាយថាមពលពីថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យដោយផ្ទាល់គឺអាចធ្វើទៅបានសម្រាប់គ្រប់ប្រទេសទាំងអស់។ តម្លៃនៃការផលិតបន្ទះស្រូបពន្លឺព្រះអាទិត្យក៏បានធ្លាក់ចុះយ៉ាង ខ្លាំងនៅក្នុងទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ ដែលធ្វើឱ្យវាមិនត្រឹមតែមានតម្លៃសមរម្យប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក្នុង លក្ខខណ្ឌមួយចំនួនដែលវាជាទម្រង់អគ្គិសនីថោកបំផុតផងដែរ។ 

 

ថាមពលខ្យល់ប្រើប្រាស់ថាមពលទាញចេញពីចលនាខ្យល់ដោយប្រើទួរប៊ីនខ្យល់ដ៏ធំដែលមានទីតាំងនៅលើគោក ឬក្នុងសមុទ្រ ឬទឹកសាបដែលស្ថិតនៅឆ្នេរសមុទ្រ។ ថាមពលខ្យល់ ត្រូវបាន ប្រើប្រាស់អស់ជាច្រើនសតវត្សមកហើយ ប៉ុន្តែបច្ចេកវិជ្ជាថាមពលខ្យល់នៅលើគោក និងឆ្នេរសមុទ្រ ជួបនឹងវិបត្តិក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះដើម្បីបង្កើនការបង្កើតថាមពលអគ្គិសនីដោយមានទួរប៊ីនខ្ពស់ និងអង្កត់ផ្ចិតរ៉ូទ័រធំជាងមុន។ 
 

ទោះបីជាល្បឿនខ្យល់ជាមធ្យមប្រែប្រួលគួរឱ្យកត់សម្គាល់តាមទីតាំងក៏ដោយសក្តានុពលបច្ចេកទេសរបស់ពិភពលោក សម្រាប់ថាមពលខ្យល់បានបង្កើតលើសពីការផលិតអគ្គិសនីសកល។

ផ្នែកជា ច្រើននៃពិភពលោកមានល្បឿនខ្យល់ខ្លាំង ប៉ុន្តែទីតាំងល្អបំផុតសម្រាប់បង្កើតថាមពលខ្យល់ជួន កាលជាកន្លែងដាច់ស្រយាល ឬនៅតាមឆ្នេរសមុទ្រដែលផ្តល់នូវសក្តានុពលយ៉ាងខ្លាំងផងដែរ។

 

ថាមពលកំដៅក្នុងផែនដីប្រើប្រាស់ថាមពលកំដៅដែលអាចបានទាញយកមកប្រើប្រាស់បានពីខាងក្នុងផែនដី។ កំដៅត្រូវបានស្រង់ចេញពីអាងស្តុកទឹកក្ដៅក្នុងផែនដីដោយប្រើអណ្តូង ឬមធ្យោបាយ ផ្សេងទៀត។ 
 

វារីអគ្គិសនីប្រើប្រាស់ថាមពលទឹកដែលផ្លាស់ប្តូរពីកម្ពស់ខ្ពស់ទៅទាប។ វាអាចត្រូវបានបង្កើត ចេញពីអាងស្តុកទឹក និងទន្លេ។ រោងចក្រវារីអគ្គីសនីអាងស្តុកទឹកពឹងផ្អែកលើទឹកដែលស្តុកទុក ក្នុងអាងស្តុកទឹកខណៈដែលរោងចក្រវារីអគ្គិសនីដែលដំណើរការតាមដងទន្លេទាញយកថាមពលពីលំហូរនៃទន្លេ។
 

អាងស្តុកទឹកវារីអគ្គីសនីជាញឹកញាប់មានការប្រើប្រាស់ច្រើនដូចជា ការផ្តល់ទឹកសម្រាប់ទទួលទាន ទឹកសម្រាប់ប្រព័ន្ធធារាសាស្រ្ត ការគ្រប់គ្រងទឹកជំនន់ និងគ្រោះរាំងស្ងួត ក៏ដូចជាការផ្គត់ផ្គង់ ថាមពល។
 

ប្រភពថាមពលមួយនេះពឹងផ្អែកលើលំនាំទឹកភ្លៀងដែលមានស្ថិរភាពជាទូទៅ ហើយអាចរងផល ប៉ះពាល់អវិជ្ជមានដោយគ្រោះរាំងស្ងួតដែលបណ្ដាលមកពីអាកាសធាតុ ឬការផ្លាស់ប្តូរប្រព័ន្ធ អេកូឡូស៊ីដែលប៉ះពាល់ដល់របបទឹកភ្លៀង។

 

ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដែលត្រូវការដើម្បីបង្កើតវារីអគ្គីសនីក៏អាចជះឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានលើប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីផងដែរ។ សម្រាប់ហេតុផលនេះ មនុស្សជាច្រើនចាត់ទុកវារី អគ្គិសនីខ្នាតតូចជាជម្រើស ដែលមិនប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថានហើយជាពិសេសគឺសមរម្យសម្រាប់សហគមន៍នៅទីតាំងដាច់ស្រយាល។

 

ថាមពលមហាសមុទ្របានមកពីបច្ចេកវិទ្យាដែលប្រើថាមពលចលនា និងកម្ដៅនៃទឹកសមុទ្រ ឧទាហរណ៍ ដូចជារលក ឬចរន្តដើម្បីផលិតអគ្គិសនី ឬកំដៅ។ ប្រព័ន្ធថាមពលមហាសមុទ្រនៅ តែស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលដំបូងនៃការអភិវឌ្ឍដោយមានរលកគំរូ និងឧបករណ៍ចរន្តទឹករលកជា ច្រើនកំពុងត្រូវបានរុករក។ 
 

ជីវថាមពលត្រូវបានផលិតចេញពីវត្ថុធាតុសរីរាង្គជាច្រើនប្រភេទ ដែលហៅថាជីវម៉ាស ដូចជាឈើ ធ្យូង លាមក និងលាមកសត្វផ្សេងទៀតសម្រាប់ផលិតកំដៅ និងថាមពល និងកាកសំណល់ សិកម្មសម្រាប់ជីវឥន្ធនៈរាវ។ ជីវម៉ាស់ភាគច្រើនត្រូវបានប្រើប្រាស់នៅតំបន់ជនបទសម្រាប់ការ ចម្អិនអាហារ ភ្លើងបំភ្លឺ និងកំដៅក្នុងលំហ ជាទូទៅដោយប្រជាជនក្រីក្រនៅក្នុងប្រទេសកំពុង អភិវឌ្ឍន៍។ 
 

ឯប្រព័ន្ធជីវម៉ាស់ទំនើបរួមមានដំណាំ ឬដើមឈើដែជាសំណល់ពីកសិកម្ម និងព្រៃឈើ និង ចរន្តកាកសំណល់សរីរាង្គផ្សេងៗ។
 

ថាមពលដែលបង្កើតឡើងដោយការដុតជីវម៉ាសបង្កើតការបញ្ចេញឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ប៉ុន្តែក្នុងកម្រិតទាបជាងការដុតឥន្ធនៈហ្វូស៊ីលដូចជា ធ្យូងថ្ម ប្រេង ឬឧស្ម័ន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ថាមពលជីវសាស្ត្រគួរតែត្រូវបានប្រើប្រាស់តែក្នុងកម្មវិធីដែលមានកម្រិតប៉ុណ្ណោះដោយសារផលប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថាន៕