កសិកម្មតាមកោសិកាអាចផ្គត់ផ្គង់សាច់ ត្រី ឬផលិតផលទឹកដោះគោដែលលូតលាស់នៅក្នុង បរិយាកាសគ្រប់គ្រងមួយ ដូចជាមន្ទីរពិសោធជាដើម។

 

ដំណើរការផលិតគឺផ្អែកលើបច្ចេកវិទ្យាថែរក្សាកោសិកាក្នុងលក្ខខណ្ឌដែលសមរម្យសម្រាប់ការលូតលាស់ដែលត្រូវបានប្រើនៅក្នុងទ្វីបអ៊ឺរ៉ុបអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ ឧទាហរណ៍សម្រាប់ការរីកលូតលាស់​ ដំបែសម្រាប់ដុតនំ ឬសម្រាប់ផលិតអង់ស៊ីម (rennet) នៅក្នុងឈីស។ ដោយចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងគំរូតូចមួយនៃកោសិកាសត្វ ហើយចិញ្ចឹមពួកវានៅ ក្នុងឧបករណ៍ផ្ទុកសារធាតុចិញ្ចឹម កោសិកានឹងលូតលាស់ និងអភិវឌ្ឍទៅជាសាច់ដុំ ខ្លាញ់ ឬជាលិកាផ្សេងទៀតដើម្បីបង្កើតជាផលិតផលសត្វ។

 

កសិកម្មកោសិកាអាចជាប្រភពប្រូតេអ៊ីនជំនួសមួយដែលមានសុពលភាពយូរ និងនិរន្តរភាព។ ជាការពិត ការអភិវឌ្ឍនៃកសិកម្មកោសិកាត្រូវបានជំរុញដោយតម្រូវការក្នុងការអភិវឌ្ឍប្រព័ន្ធ ផលិតកម្មអាហារប្រកបដោយនិរន្តរភាព និងដើម្បីដោះស្រាយការប្រើប្រាស់ថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិច ហួសកម្រិត សុវត្ថិភាពចំណីអាហារ និងទឹក បរិស្ថាន និងសុខុមាលភាពសត្វ។

 

ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយកសិកម្មកោសិកាត្រូវការការសហការគ្នា និងបំពេញបន្ថែម សមត្ថភាពផលិតកម្មប្រកបដោយនិរន្តរភាព ជាមួយការចិញ្ចឹមសត្វតាមធម្មតាប្រកបដោយ និរន្តរភាពដើម្បីបំពេញតម្រូវការទីផ្សារដែលកំពុងកើនឡើងសម្រាប់ប្រូតេអ៊ីន។ បច្ចេកវិទ្យា នេះអាចត្រូវបានរួមបញ្ចូលដោយជោគជ័យជាមួយនឹងប្រព័ន្ធអាហារបច្ចុប្បន្នតាមរយៈការគាំ ទ្រ និងការវិនិយោគលើអ្នកផលិតក្នុងស្រុក ការផ្តល់សិទ្ធិអំណាចដល់សហគមន៍ និងផ្តល់ឱកាសឱ្យកសិករដែលមានស្រាប់ក្នុងការបង្កើតប្រភពចំណូលថ្មីរួមជាមួយនឹងផលិតកម្មតាមបែបធម្មតា។

 

សមាហរណកម្មកសិកម្មកោសិកាជាមួយកសិកម្មចិញ្ចឹមសត្វតាមធម្មតាអា​ចធានាបាន សន្តិសុខសេដ្ឋកិច្ច និងសមធម៌សង្គមសម្រាប់កសិករនៅពេលដែលវិស័យផ្លាស់ប្តូរទៅជា ប្រព័ន្ធរួមដែលមានតុល្យភាពធម្មជាតិ និងនិរន្តរភាពជាងមុន៕