បុរាណវិទូនៃសាកលវិទ្យាល័យហាវ៉ៃ និងជាប្រធានគម្រោងស្រាវជ្រាវ លោក​ ហេង ពិភាល់ បានឱ្យដឹងថា ការធ្វើកំណាយស្រាវជ្រាវនេះ គឺធ្វើឡើងនៅលើរចនាសម្ពន្ធនៃខឿន ព្រះ​វិហារបុរាណ។ តាមរចនាបថនៃសន្លឹកសីមា អាចឱ្យយើងកំណត់អាយុកាលទួលវិហារនេះ​ទៅ​​អំឡុងសតវត្សរ៍ទី១៤ ដល់ទី១៦។ មានន័យថា ​ព្រះវិហារបុរាណនៃពុទ្ធសាសនា​ថេរវាទ​​នេះ ត្រូវបាន​កសាងក្នុងបរិវេណប្រាសាទ ដែលឧទ្ទិស​​ដល់អាទិទេពធំ នៃព្រហ្មញ្ញ​សាសនា គឺ​ព្រះវិស្ណុ ឬព្រះនរាយណ៍។ 

 

​លោក​ ហេង ពិភាល់ បានលើកឡើងពីលទ្ធផលស្រាវជ្រាវពីមុនៗមកថា ​ នៅ​ក្នុងបរិវេណ​ប្រាសាទអង្គរវត្ត គឺជាកូនក្រុងមួយ​របស់​រាជធានីអង្គរ ដូច្នេះហើយទើបខ្មែរ ពិសេស​អ្នក​សៀមរាបនិយមហៅថា «អង្គរតូច»។ កូន​ក្រុង​នេះ មានប្រព័ន្ធទួល ស្រះ និងផ្លូវខ្វាត់ខ្វែង​ជា​ក្រឡា​ចត្រង្គ។

 

ប្រសិនជាមើល តាមស្នាមក្រឡាចត្រង្គរបស់ក្រុងនេះ គេឃើញថា ទួល​ព្រះវិហារ​ធ្វើនៅលើ​ទួលដែលធ្លាប់​ជា​ទួលផ្ទះ​មានមនុស្សរស់នៅ តាំងពីសតវត្សរ៍ទី១២មកម៉្លេះ។ ដូច្នេះហើយ អ្នកស្រាវជ្រាវចម្រុះ​ស្ថាប័ន​ចង់ដឹងថា តើទីតាំងដែលមានមនុស្សរស់នៅនេះ អាចបន្សល់​​ភស្តុតាងអ្វីខ្លះ ទាក់ទងជាមួយនឹង​ការ​ផ្លាស់ប្តូរសាសនា ពីព្រហ្មញ្ញ និងពុទ្ធសាសនា​មហា​យាន ​ទៅជាពុទ្ធសាសនាថេរវាទដែលពលរដ្ឋខ្មែរកំពុង​ប្រណិបនត៍​សព្វថ្ងៃនេះ​ នៅចុង​សម័យ​អង្គរនោះ? នេះជាការរៀបរាប់បន្ថែមរបស់ប្រធានគម្រោងស្រាវជ្រាវ លោក​ ហេង ពិភាល់ ដោយលោកបន្ថែមដូច្នេះ៖ «តាមការស្រាវជ្រាវ ព្រះវិហារបុរាណនៃពុទ្ធសាសនា​ថេរវាទ​​នេះ ត្រូវគេទុកចោលយូរ ធ្វើឱ្យមានខូចខាតនូវរចនាសម្ព័ន្ធអស់ ព្រមទាំងមានដី​ចាក់​បង្គរ​​លប់​ពីលើស្ទើរទាំងស្រុង ទើបពុំដឹងថា តើព្រះវិហារនេះ គេសាងសង់ពីអ្វីខ្លះ? មាន​រូប  រា​ង​យ៉ាងម៉េច? តើធ្លាប់មានអ្វីខ្លះនៅទីតាំងនេះ? »។

 

ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវ បានប្រមូលយកសំណាកធ្យូង និងសំណាក​ផ្សេងៗនៅ​បាត​រណ្តៅ​កំ​ណាយ យកទៅវិភាគដើម្បីកំណត់អាយុកាល និងកំណត់ដឹងថា ​​ ព្រះវិហារដែល​សាងសង់​នៅ​លើទួលបុរាណនេះ កើតមានតាំងពីជំនាន់​ណាមក។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវឱ្យដឹងទៀតថា នៅ​បរិវេណនៃប្រាសាទអង្គរវត្ត ឃើញមាន​ស្លាកស្នាមខឿនព្រះវិហារ ​នៃពុទ្ធសាសនា​​ថេរវាទ សម័យបុរាណចំនួន២ គឺទី១នៅទិសនិរតី និងមួយទៀតនៅទិសពាយ័ព្យ ដែល​បច្ចុប្បន្ននៅមានសំណង់បុស្បុកតម្កល់ព្រះពុទ្ធរូបមួយអង្គ៕