បើតាម​វចនានុក្រម​សម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ពាក្យ «អាធារ» ក៏មានន័យថា អាងឬពាងទឹក; កន្លែងដែលទប់ខាំងទឹក, ស្រះទឹក; ទីដីមានជីជាតិល្អ  ផងដែរ។ 

 

យើង​ក៏អាច​ប្រើ​ពាក្យនេះ ជាកិរិយាសព្ទ បាន​ផងដែរ ដែលមានន័យថា "ធន់ទ្រាំ, ទ្រាំទ្រ, រ៉ាប់រង "។ គ្មានអ្នកណានឹងអាធារចិញ្ចឹមវាទេ! ។ អាធារធ្វើការ ធន់ទ្រាំធ្វើការ ។ 

 

រីឯ «ជើងអាធារ» ជា​ប្រដាប់ធ្វើដោយឈើសម្រាប់ដំឡើងបញ្ឈរទ្រគម្ពីរសាស្រ្តា។ ជើងអាធាររៀន ជើងអាធារតូចសម្រាប់ដំឡើងទ្រសាស្ត្រារៀន; ជើងអាធារទេសន៍ ឬ ជើងអាធារគ្រែធម្មាសន៍ ជើងអាធារធំខ្ពស់សម្រាប់ដំឡើងដាក់បញ្ឈរពីមុខគ្រែធម្មាសន៍តម្កល់គម្ពីរទេសនា ។

 

កាលពីក្នុងសម័យដែលពុំទាន់មានសាលាបាលីរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលនៅឡើយ, ភិក្ខុសាមណេរអ្នករៀនប្រែបាលី សុទ្ធតែមានជើងអាធារតម្កល់គម្ពីររៀន ៕