ឆ្លៀតពេលពីការសិក្សា កញ្ញា ម៉េង លីហ័រ បានចូលរួមសកម្មភាពធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្ត ជិត២ឆ្នាំហើយ។ តាមរយៈបេសកកម្មស្ម័គ្រចិត្តនេះ លីហ័រ បានកត់សម្គាល់ថា ខ្លួនទទួលបានឱកាសរៀនសូត្រពីការងារ និងបង្កើតទំនាក់ទំនងកាន់តែច្រើន ជាពិសេសបានអភិវឌ្ឍសមត្ថភាព ដូចជាជំនាញទំនាក់ទំនង ការនិយាយជាសាធារណៈ ការបំពេញការងារជាក្រុម ស្វែងយល់ពីបញ្ហាសង្គម ហើយពង្រឹងសមត្ថភាពដោះស្រាយបញ្ហា និងភាពជាអ្នកដឹកនាំ។ ក្រៅពីនេះ លីហ័រ ក៏មានឱកាសបានចូលរួមកម្មវិធីនានា ទាំងក្នុងស្រុក និងក្រៅស្រុកទៀតផង។ 

 

និស្សិតឆ្នាំទី៣​ រៀននៅសកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ​ ផ្នែកទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ (International relation) បាននិយាយប្រាប់សារព័ត៌មានឌីជីថលថ្មីៗថា៖ «បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានរៀនសូត្រពី​របៀបធ្វើការ និងឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ ដែលបានមកពីការងារស្ម័គ្រចិត្ត។ ខ្ញុំចេះសរសេរសំណើស្នើសុំថវិកា របៀបរៀបចំកម្មវិធី និងដឹកនាំក្រុមដើម្បីរៀបចំកម្មវិធី។ ហើយខ្ញុំ និងក្រុមក៏បានរៀបចំគម្រោងជោគជ័យចំនួនពីរដែរ។ មួយគឺនៅភ្នំពេញ និងមួយទៀត គឺនៅវិទ្យាល័យបវេល ខេត្តបាត់ដំបង។ ហើយខ្ញុំក៏បានយល់ថា ​ការធ្វើជាអ្នកដឹកនាំ គឺមិនមែនសំអាងថាយើងជាអ្នកដឹកនាំ យើងជាអ្នកសម្រេចចិត្តផ្ដាច់ការ មិនខ្វល់ការសម្រចចិត្ត និងការណែនាំ​របស់ក្រុមទេ។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវធ្វើការជាមួយគ្នាសហការគ្នាឱ្យបានល្អ​ ធ្វើទៅជាមួយគ្នាទាំងអស់​។ បន្ថែមពីនេះទៀត យើងជាអ្នកតំណាងគេនៅក្នុងក្រុម យើងគួរតែមានគោលជំហរមួយរឹងមាំ ហើយនឹងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហា»។

លីហ័រ​ ធ្លាប់បានចូលរួមការងារស្ម័គ្រចិត្តដំបូង ជាអ្នកដឹកនាំគម្រោង និងអ្នកសរសេរអត្ថបទ The SEED Cambodia និងជាអ្នកទទួលគណៈប្រតិភូ នៅពេលប្រជុំអាស៊ាននៅកម្ពុជា កាលពីឆ្នាំ​២០២២​ ជាអ្នកហាត់ការនៅអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា(TI Cambodia) រយៈពេល៦ខែ។ លីហ័រ មានបទពិសោធន៍ពីការងារស្ម័គ្រចិត្តនោះហើយ ក៏បានដាក់ពាក្យស្នើសុំថវិកាពី USAID តាមរយៈអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា និងអង្គការកម្មវិធីអភិវឌ្ឃន៍ ធនធានយុវជន ( YRDP) ​ដើម្បីអនុវត្តគម្រោងផ្ទាល់ខ្លួន។​ លីហ័រ និងសមាជិក១០នាក់ផ្សេងទៀត ក្នុងក្រុមយុវនុវត្តន៍ ធ្លាប់បានដឹកនាំគម្រោងមួយ ឈ្មោះថា ចង់ដឹង (Jong Doeung) ដែលមានលក្ខណៈជាវគ្គបណ្ដុះបណ្ដាលទៅដល់យុវជន និងក្រោមប្រធានបទតួនាទីរបស់យុវជន នៅក្នុងការអភិវឌ្ឍសហគមន៍។ 
 

ដោយឡែក គឹម គីមហ៊ុយ ក៏មានគំនិតប្រហែលនឹងលីហ័រ ដែរ។​ និស្សិតឆ្នាំ​ទី៣ នៅសកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទនិតិសាស្រ្ត និងវិទ្យាសាស្ត្រសេដ្ឋកិច្ច ដែលបានធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្ត តាំងពីឆ្នាំ ២០២១មក បានអះអាងថា បទពិសោធន៍ការងារស្ម័គ្រចិត្ត បានជួយឱ្យខ្លួនមានទំនួលខុសត្រូវជាងមុន និងមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងកាន់តែខ្ពស់ ក្នុងការបំពេញការងារ ឬភារកិច្ចអ្វីមួយ។ «បានរៀនពីអ្វីដែលថ្មីៗ រៀនហើយបានអនុវត្តន៍ជាក់ស្តែង ដែលអ្វីយើងបានរៀនទាំងអស់នោះ អាចវាអាចវាស់ស្ទង់ពីសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំផ្ទាល់ផងដែរ។ ការចេះបត់បែន មាន​ន័យថា គ្រប់ការងារស្ម័គ្រចិត្ត គឺមានគ្រប់ស្ថានភាព មានគ្រប់បុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់មនុស្សដែលចូលរួមជាមួយពួកយើង។ ដូច្នេះហើយយើងបានរៀនការងារពីគេ គេបានរៀនពីយើង ចេះបត់បែនគ្រប់កាលៈទេសៈ អាចដោះស្រាយបញ្ហាបានគ្រប់ស្ថានភាព។ ការចេះគោរព ឲ្យតម្លៃលើការងារ គ្រប់ការងារទាំងអស់សុទ្ធតែមានគុណតម្លៃ ការងារបង្រៀនខ្ញុំឲ្យបានដឹងច្បាស់ពីមួយដំណាក់ទៅមួយដំណាក់កាល ពីរបៀបដោះស្រាយផ្សេងៗ។ បង្កើនឲ្យមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯង និងភាពក្លាហានជាងមុន ហ៊ានសាកនូវអ្វីដែលថ្មី ហ៊ានប្រឈមនឹងបញ្ហាចំពោះមុខ គ្រប់ការងារទាំងអស់ មិនមែនសុទ្ធតែទទួលបានជោគជ័យនោះទេ វាតែងតែមានភាពបរាជ័យផងដែរ បើគ្រាន់តែបរាជ័យ យើងមិនហ៊ានទទួលស្គាល់វាផង សួរថាយើងរកភាពជោគជ័យឲ្យខ្លួនឯងបានដែរឬទេ?»។ នេះបើតាមកញ្ញា គីមហ៊ុយ។
  

 

តែយ៉ាងណា កញ្ញា លីហ័រ បានសង្កត់ធ្ងន់ថា ការងារស្ម័គ្រចិត្តខ្លះ ក៏មិនមែនសុទ្ធតែផ្ដល់ផលវិជ្ជមានទាំងអស់ឡើយ។ ត្រង់ចំណុចនេះ លីហ័រ ចង់បញ្ជាក់ថា បុគ្គលខ្លះទាញយកប្រយោជន៍​ផ្ទាល់ខ្លួន ក្រោមរូបភាពបញ្ឆោតឱ្យយុវជនចូលរួមសកម្មភាពស្ម័គ្រចិត្ត។

 

«ការងារស្ម័គ្រចិត្តគឺល្អ ប៉ុន្តែមិនមែនចេះតែចូលរួមគ្រប់កម្មវិធីទេ។ មុនចូលរួមការងារអ្វីមួយ យើងត្រូវគិតមើលដែរ​ថា យើងមានពេលវេលាប៉ុនណា។ យើងអាចចូលរួមដល់កម្រិតណា​។ ការងារស្ម័គ្រចិត្តមួយ នឹងផ្ដល់អ្វីខ្លះដល់យើង ផ្ដល់អ្វីខ្លះដល់សង្គម។ ធម្មតាយើងធ្វើការស្ម័គ្រចិត្ត គឺចង់​អភិវឌ្ឍខ្លួនឯង និង​ជួយសង្គមហ្នឹងហើយ។  ការងារស្ម័គ្រចិត្តខ្លះ យើងខំប្រឹងអស់កម្លាំងចិត្ត និងកម្លាំងកាយ បែរជាផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់បុគ្គល​ មិនបានផ្ដល់ផលវិជ្ជមានអ្វី ទៅដល់សង្គម​​។ និយាយឱ្យងាយយល់ គឺគេយកយើងទៅប្រើ»។ នេះជាយល់ឃើញ លីហ័រ ដោយយោងតាមបទពិសោធន៍របស់នាង។
 

ប៉ុន្តែទាំង លីហ័រ និង គីមហ៊ុយ នៅតែឱ្យតម្លៃលើការងារស្ម័គ្រចិត្ត ព្រោះពួកគេយល់ថា ការងារសង្គមមួយនេះ បានពង្រឹងសមត្ថភាពទទួលខុសត្រូវ និងភាពជាអ្នកដឹកនាំ បើទោះជាពួក​គេ មិនទាន់បានបំពេញការងារអាជីពក្តី៕