«កុង» ជាកិរិយា​សព្ទ មានន័យថា បំបាត់​ប្រវ័ញ្ច។ ជានាមសព្ទ «កុង» មានន័យថា វត្ថុអ្វីៗដែលមានសណ្ឋានកោង, ដែលរំពត់បង្កុងឡើង៖ កុងទូក, កុងសូត្រ, កុងសម្រាប់រែកកណ្តាប់ ។ ជាគុណនាម គឺ ដែល​វៀច, ដែល​កោង៖ ផ្លូវកុង។

 

ន័យមួយទៀត គឺ​ជា​ពាក្យ​កម្ចីភាសាចិន ដោយ «កុង» គឺឪពុករបស់មាតា ឬ បិតា ( ជីតា ) ។ ជាគុណសព្ទ «កុង» មានន័យថា ដែល​វៀច, ដែល​កោង៖ ផ្លូវកុង។

 

វចនានុក្រម​ខ្មែរ២០២២ ផ្តល់និយមន័យ​បន្ថែមទៀតចំពោះពាក្យ «កុង»។ «កុង» ជានាមសព្ទ ដែលសំដៅលើ​រង្វាស់ផ្ទៃក្រឡាដីប្រមាណ១៦,២ហិកតាឬ៤០អា បួនជ្រុង :  ឪឡឹកចំនួន៥កុង។  «កុង» ជាក្រង់ ឬជង្រុកសម្រាប់ដាក់ស្រូវ។

 

ពាក្យដែលពេញនិយម​ប្រើ​នាពេល​បច្ចុប្បន្ន គឺ​ «កុង» ដែលមានន័យថា  គណនីធនាគារ, ការរៀបចំបែបបទជាមួយធនាគារ ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យយើងអាចដាក់ឬដកប្រាក់ :  ខ្ញុំបានទៅបើកកុងធនាគារមួយ។  ពាក្យនេះ ចេញពី​ភាសាបារាំង Compte។

 

រីឯ «កុង» មួយទៀត ជាកិរិយាសព្ទ, ជាគុណកិរិយា ហើយ​ដែល​ត្រូវបាន​ចាត់ទុក​ជាពាក្យ​សាមញ្ញនោះ គឺចេញពីភាសា​បារាំង Contre។ ពាក្យនេះ មានន័យថា មិន​ត្រូវគ្នា, មិនស៊ី​សង្វាក់គ្នា, ទាស់គ្នា :  សុខនិងសៅតែងតែកុងគ្នាជានិច្ច៕