ជារៀងរាល់ព្រឹក រិទ្ធីពល តែងមកអង្គុយមើលសៀវភៅ ដែលអ្នកម្តាយបានរៀបចំទុកនៅលើតុ ដោយមានសៀវភៅ២ក្បាល មានចំណងជើងថា «​ចន្រ្ទា និងចន្រ្តា» និង «បញ្ញា ទៅលេងទីក្រុងភ្នំពេញ» រួមទាំងសៀវភៅផ្សេងៗទៀត។ ចំណែក ផ្ទាំងអក្សរនានា បានបិទនៅចន្លោះទូរប្តូរប្រាក់ ស្ថិតនៅក្បែរខ្លួន ដើម្បីឱ្យ រិទ្ធីពល ងាយស្រួលចង្អុល។ បច្ចុប្បន្ន រិទ្ធីពល មានសមត្ថភាព អានប្រយោគខ្មែរខ្លីៗ និងចងចាំទង់ជាតិប្រមាណ ១៦៥ប្រទេស រួមទាំងអាចសសេរព្យព្ជានៈ ស្រះ បានយ៉ាងស្ទាត់។ 
 

ការបង្រៀនកូនជាមួយផ្នែក ប៉ុន្តែអ្វីដែលលោក វិទ្យា កាន់តែភ្ញាក់ផ្អើលនោះ គឺនៅពេល រិទ្ធីពល ​អាយុបាន២ឆ្នាំ រូបគេអាចចងចាំមេរៀនកាន់ខ្លាំងជាងមុន ពោលគឺបង្ហាត់មួយដង​ ចាំតែម្ដង។​ ក្នុងវ័យ២ឆ្នាំ រិទ្ធីពល មានជំនាញចំណាំតួអក្សរ ខុសពីក្មេងៗ ដែលមានអាយុប្រហាក់ប្រហែលគ្នា។ បើទោះនិយាយរដិបរដុប ក៏ក្មេងប្រុសរូបនេះ មិនធុញនឹងកាន់សៀវភៅនោះឡើយ។​ សម្រាប់មេរៀនបែបកុមារ ដែលរូបគេបានរៀន និងចាំស្ទាត់នោះ មានព្យពា្ជនៈខ្មែរទាំង៣៣តួ ,ស្រះនិស្ស័យចំនួន២៣ស្រះ , រៀនរាប់ពីលេខ១ ដល់លេខ១០០ និងរៀនកាន់ប៊ិចគូសតាមតួអក្សរជាដើម។

 

ពីមួយថ្ងៃ ទៅមួយថ្ងៃ កុមារាវ័យជាង៣ឆ្នាំរូបនេះ កាន់តែរីកចម្រើនជាងមុន និងជាក្មេងចូល​ចិត្តរៀននូវអ្វីថ្មីៗ ។ កុមារា រិទ្ធីពល បានធ្វើឱ្យអ្នកជិតខាង ស្ងើចសសើរពីភាពឆ្លាតវៃ និងភាពប៉ិនប្រសព្វរបស់រូបគេ ។  លេងតិចជាងរៀន ជាទម្លាប់ល្អមួយ ដែលអាណាព្យាបាលរបស់ រិទ្ធីពល មើលឃើញពីការលូតលាស់ស្មារតីរបស់កូន​​ លើសពីការរំពឹងទុក ជាពិសេសអត្តចរិករបស់កូនមានភាពចាស់ទុំច្រើន និងស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្តាយ។  
 

ប្រាកដណាស់ ការអប់រំកូន ជាកត្តាចាំបាច់បំផុតរបស់ឪពុកម្តាយ ដែលមានតួនាទីបណ្តុះបណ្ដាលដល់កូនៗ។ អាណាព្យាបាល មានតួនាទីសំខាន់ ក្នុងការបង្រៀន និងផ្តល់ភាពស្និទ្ធស្នាលដល់កូន ។ ទាំងនេះជាទំនួលខុសត្រូវ ជាក់ស្តែងដូចជាគ្រួសាររបស់លោក អ៊ួន វិទ្យា និងអ្នកស្រី លី គឹមឡុន បង្រៀនកុមារា អឿន រិទ្ធីពល ដូច្នេះដែរ៕