ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ ល្បិច«គ្មានតែអាចបង្កើតឲ្យមាន» និយាយងាយស្ដាប់គឺ គ្មានខ្យល់តែមានរលក គ្មានរឿងអាចបង្កើតឲ្យមានរឿង។ គោលគំនិតគឺខ្លាចតែសង្គមមិនច្របូកច្របល់ គោលបំណងនៅត្រង់ឆ្លៀតឱកាសបន្លំចាប់ត្រី ស្នាដៃគឺបង្កើតបញ្ហា។
ប្រឌិតរឿង មើលពីខាងក្រៅថាជាការងាយ តែចង់សម្រេចគោលបំណងរបស់ខ្លួនដោយប្រឌិតរឿង ពិតជាលំបាកណាស់។ ការប្រឌិតរឿង តាមក្រឡុកក្រលៀតកៀនកោះ បើបានសម្រេច អាចសប្បាយបានមួយពេលដែរ តែលទ្ធផលនៃការប្រឌិតរឿងបែបនេះ គ្រាន់តែអាចធ្វើឲ្យគូរសត្រូវ រងគ្រោះរបស់ខ្លះៗប៉ុណ្ណោះ។ ហើយមិនប្រាកដថា មានផលប្រយោជន៍ចំពោះខ្លួននោះទេ។ ការប្រឌិតរឿងដែលមានគោលបំណងច្បាស់លាស់ តែគ្មានផលប្រយោជន៍ចំពោះខ្លួន គឺមិនអាចរាប់ថា ជាល្បិចនោះទេ។
សុភាសិតមួយបានពោលថាៈ រឿងប្រឌិតត្រូវបានបញ្ចប់ត្រឹមអ្នកចេះដឹង បានន័យថា រឿងប្រឌិត ដែលគ្មានផែនការរៀបចំឲ្យបានល្អិតល្អន់ និងប្រកបដោយការប្រែប្រួលទេនោះ ពិតជាគេចមិនផុតពីក្រសែភ្នែករបស់អ្នកចេះដឹងបានទេ។ ដូច្នេះគួរនិយាយថា រឿងប្រឌិត គឺបង្កើតដោយស្នាដៃរបស់អ្នកចេះទើបមានភាពត្រឹមត្រូវជាង។ បង្កើតបញ្ហា មានន័យថាផ្អែកទៅលើរឿងអ្វីមួយដែលមានស្រាប់ហើយពង្រីកការខុសនិងត្រូវ ឲ្យកាន់តែធំធេងឡើង តែអ្វីដែលចង់និយាយនៅក្នុងល្បិចកលនេះ គឺមិនចាំបាច់ផ្អែកលើបញ្ហា ដែលមានពិត ឬយោងតាមមូលដ្ឋានអ្វីទាំងអស់ តែអាចបង្កើតបញ្ហាបាន។
រឿងប្រឌិត ការពិតគឺគួរឲ្យភ័យខ្លាចជាងអ្វីទាំងអស់ វាគ្មានរូបតែអាចមើលឃើញ វាគ្មានស្រមោលតែអាចជួបប្រទះ ខុសឬត្រូវចេញពីមាត់ សំអាងលើសម្ដីតែប៉ុន្មានម៉ាត់ប៉ុណ្ណោះ អាចឲ្យមនុស្សមើលស្រាលជីវិតបាន អ្នកក្លាហានអាដោះអាវក្រោះបាន។
ក្នុងក្បួនយុទ្ធសាស្ត្របាននិយាយថាៈ វាយសត្រូវដោយប្រើរឿងប្រឌិតយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ មិនបាចឆ្លងកាត់ការប្រយុទ្ធ ក៏អាចឲ្យសត្រូវទម្លាក់អាវុធបានដែរ ។ បើនិយាយថា ការបង្កើតបញ្ហា គឺធ្វើឲ្យសង្គមច្របូកច្របល់នោះ មានន័យថា ពាក្យប្រឌិត គឺជាប្រភពនៃការបង្កើតបញ្ហាតែម្ដង។
ជាទូទៅនៅក្នុងការបង្កើតរឿងប្រឌិត ត្រូវចេះពិនិត្យមើលកាលៈទេសៈ ត្រូវប្រឌិតឲ្យសមហេតុសមផលនិងរហ័សទៀតផង គឺមិនត្រូវប្រើពេលវែងអន្លាយនោះទេ ដែលនិយាយថា ជឿឬមិនជឿអាចសាកល្បងចំពោះមុខ ស័ក្កិសិទ្ធិឬមិនស័ក្កិសិទ្ធិ ថ្ងៃក្រោយទើបដឹង។ ចំណែកពេលខ្លះ ល្បិចនេះ គេបង្កើតឡើងដើម្បីទទួលបានរឿងពិតក៏ថាបាន៕
ដកស្រង់ពីសៀវភៅ៖ ល្បិចទល់មេឃ, ប្រែសម្រួលដោយ គីម ឃាង
ប្រឌិតរឿង មើលពីខាងក្រៅថាជាការងាយ តែចង់សម្រេចគោលបំណងរបស់ខ្លួនដោយប្រឌិតរឿង ពិតជាលំបាកណាស់។ ការប្រឌិតរឿង តាមក្រឡុកក្រលៀតកៀនកោះ បើបានសម្រេច អាចសប្បាយបានមួយពេលដែរ តែលទ្ធផលនៃការប្រឌិតរឿងបែបនេះ គ្រាន់តែអាចធ្វើឲ្យគូរសត្រូវ រងគ្រោះរបស់ខ្លះៗប៉ុណ្ណោះ។ ហើយមិនប្រាកដថា មានផលប្រយោជន៍ចំពោះខ្លួននោះទេ។ ការប្រឌិតរឿងដែលមានគោលបំណងច្បាស់លាស់ តែគ្មានផលប្រយោជន៍ចំពោះខ្លួន គឺមិនអាចរាប់ថា ជាល្បិចនោះទេ។
សុភាសិតមួយបានពោលថាៈ រឿងប្រឌិតត្រូវបានបញ្ចប់ត្រឹមអ្នកចេះដឹង បានន័យថា រឿងប្រឌិត ដែលគ្មានផែនការរៀបចំឲ្យបានល្អិតល្អន់ និងប្រកបដោយការប្រែប្រួលទេនោះ ពិតជាគេចមិនផុតពីក្រសែភ្នែករបស់អ្នកចេះដឹងបានទេ។ ដូច្នេះគួរនិយាយថា រឿងប្រឌិត គឺបង្កើតដោយស្នាដៃរបស់អ្នកចេះទើបមានភាពត្រឹមត្រូវជាង។ បង្កើតបញ្ហា មានន័យថាផ្អែកទៅលើរឿងអ្វីមួយដែលមានស្រាប់ហើយពង្រីកការខុសនិងត្រូវ ឲ្យកាន់តែធំធេងឡើង តែអ្វីដែលចង់និយាយនៅក្នុងល្បិចកលនេះ គឺមិនចាំបាច់ផ្អែកលើបញ្ហា ដែលមានពិត ឬយោងតាមមូលដ្ឋានអ្វីទាំងអស់ តែអាចបង្កើតបញ្ហាបាន។
រឿងប្រឌិត ការពិតគឺគួរឲ្យភ័យខ្លាចជាងអ្វីទាំងអស់ វាគ្មានរូបតែអាចមើលឃើញ វាគ្មានស្រមោលតែអាចជួបប្រទះ ខុសឬត្រូវចេញពីមាត់ សំអាងលើសម្ដីតែប៉ុន្មានម៉ាត់ប៉ុណ្ណោះ អាចឲ្យមនុស្សមើលស្រាលជីវិតបាន អ្នកក្លាហានអាដោះអាវក្រោះបាន។
ក្នុងក្បួនយុទ្ធសាស្ត្របាននិយាយថាៈ វាយសត្រូវដោយប្រើរឿងប្រឌិតយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ មិនបាចឆ្លងកាត់ការប្រយុទ្ធ ក៏អាចឲ្យសត្រូវទម្លាក់អាវុធបានដែរ ។ បើនិយាយថា ការបង្កើតបញ្ហា គឺធ្វើឲ្យសង្គមច្របូកច្របល់នោះ មានន័យថា ពាក្យប្រឌិត គឺជាប្រភពនៃការបង្កើតបញ្ហាតែម្ដង។
ជាទូទៅនៅក្នុងការបង្កើតរឿងប្រឌិត ត្រូវចេះពិនិត្យមើលកាលៈទេសៈ ត្រូវប្រឌិតឲ្យសមហេតុសមផលនិងរហ័សទៀតផង គឺមិនត្រូវប្រើពេលវែងអន្លាយនោះទេ ដែលនិយាយថា ជឿឬមិនជឿអាចសាកល្បងចំពោះមុខ ស័ក្កិសិទ្ធិឬមិនស័ក្កិសិទ្ធិ ថ្ងៃក្រោយទើបដឹង។ ចំណែកពេលខ្លះ ល្បិចនេះ គេបង្កើតឡើងដើម្បីទទួលបានរឿងពិតក៏ថាបាន៕
ដកស្រង់ពីសៀវភៅ៖ ល្បិចទល់មេឃ, ប្រែសម្រួលដោយ គីម ឃាង
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
