ដើមកន្ទ្រោក ដុះជាគុម្ពលើដីវាល និងក្នុងព្រៃរបោះ ឬព្រៃគម្ពោត។ ស្លឹកស្រស់របស់វា មានក្លិនក្រអូបឈ្ងុយ។ ចំណែក ផ្កានិងផ្លែ របស់វាមានក្លិនប្រហើរ។ ចំពោះសាច់ នៃផ្លែកន្ទ្រោកក៏ គេអាចបរិភោគបានដែរ ប៉ុន្តែត្រូវយកគ្រាប់ចេញ ព្រោះមានជាតិពុល។ នេះបើតាមសៀវ ភៅ«​មគ្គទេសក៍ស្ដីពីគ្រឿងទេសនៅប្រទេសកម្ពុជា»។ 

 

ដើកន្ទ្រោកនេះ គឺជាគ្រឿងទេស ដែលគេប្រើស្លឹករបស់វាសម្រាប់បង់ក្នុងសម្លម្ជូគ្រឿង ការី និងត្រីកប់ថែមទៀតផង។ ចំណែក សម្បក ឬស និងស្លឹករបស់វាអាចយកធ្វើជាថ្នាំលើកកម្លាំង ព្យាបាលជំងឺស្បែក បិទកន្លែងពស់ចឹក និងបន្សាបជាតិពុល។ លើសពីនេះ ស្លឹកវាគេអាចយកទៅស្ងោរ សម្រាប់ព្យាបាលកមរមាស់ ទល់លាមក ចុកពោះ រាករុសជាដើម។

 

ដើមកន្ទ្រោក មានកម្ពស់២-៥ម៉ែត្រ ហើយមែកកន្ទ្រោកខ្ចីមានរោមច្រើន។ ដើមកន្ទ្រោក មានកម្ពស់២-៥ម មែកខ្ចីមានរោមច្រើន។ ស្លឹកកន្ទ្រោក គឺរួមស្និតសេស ដែលកូនស្លឹកទល់ទង ឬស្ទើរទល់បញ្ឆិតបន្តិច។ កូនស្លឹកវាមានចំនួន១៧-៣១ ហើយគែមស្លឹកច្រើនមានកំពកតូចៗ។ ចំពោះផ្កា របស់វាមានពណ៌ស មានក្លិនក្រអូប ហើយចង្កោមផ្កាវាបែកសាខា។  ត្របកផ្កាមាន៥ស្រទាប់ហើយពណ៌ស ក្នុងនោះមានកេសរ១០ ដែលមានទងពណ៌សផងដែរ៕