ជាតិ
×![]()
សៀមរាប៖ សិប្បកម្មមួយកន្លែងនៅទីក្រុងសៀមរាប បាននិងកំពុងផលិតសម្ភារធ្វើពីរពាក់អស់រយៈពេល២០ឆ្នាំមកហើយ។ Baskets of Cambodia គឺសិប្បកម្មមួយ ដែលមានថៅកែជាជនជាតិបរទេស ហើយរាល់សម្ភារដែលផលិតបាន ត្រូវបាននាំចេញទៅទីផ្សារសហរដ្ឋអាមេរិក។
Baskets of Cambodia គឺជារោងសិប្បកម្មធ្វើពីដៃសុទ្ធសាធ។ សិប្បកម្ម Baskets of Cambodia មានទីតាំងនៅភូមិមណ្ឌល៣ បានផលិតសម្ភារមួយចំនួន មានជាល និងកន្ត្រក។ អ្វីដែលពិសេសនោះ គឺសម្ភារទាំងអស់ ត្រូវបានច្នៃចេញពីវល្លិ៍រពាក់។ វល្លិ៍រពាក់ អាចច្នៃជារបស់ប្រើប្រាស់ជាច្រើនមុខ ចំណែករពាក់ទុំក៏អាចហូបបានផងដែរ។
បង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ១៩៩៦ Baskets of Cambodia បានបង្កើតមុខរបរដល់ស្ត្រីជាច្រើននាក់នៅទីក្រុងសៀមរាប ឲ្យមានជំនាញផ្ទាល់ខ្លួន។ មានស្ត្រីប្រមាណ២០នាក់ កំពុងធ្វើការនៅរោងសិប្បកម្ម យីហោ Baskets of Cambodia។ ក្រៅពីនេះ ក៏មានស្ត្រីប្រមាណ២០០នាក់ទៀត ដែលកំពុងធ្វើសម្ភារពីរពាក់នៅតាមផ្ទះ ហើយដែលត្រូវបានប្រមូលទិញដោយ Baskets of Cambodia។
លោក ថូ បារាំង អ្នកគ្រប់គ្រង Baskets of Cambodia នៅទីក្រុងសៀមរាប បានឲ្យដឹងថា រោងសិប្បកម្មរបស់លោក គឺផលិតផលសម្ភារមួយចំនួន មានជាល និងកន្ត្រក ចំណែកសាខានៅភ្នំពេញ មានផលិតកាបូប ដោយធ្វើពីកក់។ យ៉ាងណា ផលិតផលទាំងអស់ មិនមានលក់នៅទីផ្សារក្នុងស្រុកទេ បើមានក៏ក្នុងតម្លៃថ្លៃផងដែរ។
ការផលិតដោយផ្តោតលើគុណភាព ជាមួលហេតុធ្វើឲ្យ Baskets of Cambodia មិនអាចលក់ក្នុងលើទីផ្សារក្នុងស្រុកបាន។ លោក បារាំង ពន្យល់ថា សម្ភារធ្វើពីរពាក់ក្នុងរោងសិប្បកម្ម Baskets of Cambodia គឺមានស្តង់ដាពិតៗ និងលក់ក្នុងតម្លៃខ្ពស់ ដែលមិនសមស្របនឹងការចង់បានរបស់អតិថិជនក្នុងស្រុក។ លោក បារាំងបន្ថែម៖«ទីផ្សាររបស់យើងគឺនៅសហរដ្ឋអាមេរិកតែមួយ។ ក្នុងស្រុក យើងមានលក់នៅរោងសិប្បកម្មខ្លះៗដែរ ប៉ុន្តែភាគច្រើនមានតែភ្ញៀវបរទេសប៉ុណ្ណោះដែលចូលទិញ។ ដូចជាកន្ត្រកមួយឈុត ដែលបាន៥កន្ត្រក យើងលក់តម្លៃ ៩៥ដុល្លារ និងកាបូបមានតម្លៃចាប់ពី២០ដុល្លារឡើង»។
សម្រាប់ការប្រមូលទិញរពាក់វិញ លោក បារាំង បញ្ជាក់ថា លោកបានប្រមូលទិញពីពលរដ្ឋក្នុងខេត្តកំពង់ធំ។ រពាក់នៅកំពង់ធំ គឺវែងៗ ខុសពីរពាក់នៅសៀមរាប ដែលផ្លាស់ប្តូរទ្រង់ទ្រាយពីវែងទៅខ្លីៗ ដូច្នេះគេមិនអាចប្រើវា ដើម្បីផលិតសម្ភារល្អបាននោះទេ។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់លោក បារាំង មុននឹងបន្តថា រពាក់នៅកំពង់ធំមានប្រវែងចាប់ពី ៥ម៉ែត្រឡើង ចំណែករពាក់នៅសៀមរាប ប្រវែងត្រឹម១ម៉ែត្រតែប៉ុណ្ណោះ។
«យើងទិញរពាក់ពីអ្នកភូមិ ក្នុងមួយបាច់ដែលមានប្រហែល១០០រពាក់ ក្នងតម្លៃខ្ទង់ ៣៣០០រៀល។ ក្នុងមួយខែៗ សិប្បកម្មយើងមានតម្រូវការរពាក់ប្រមាណ ១៥០០បាច់»។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់លោក បារាំង ដែលលោកថា មុននឹងយករពាក់មកធ្វើសម្ភារបាន គឺត្រូវបានប្រើពេលរហូតដល់៥ថ្ងៃ ដើម្បីហាល និងសម្អាតវាឲ្យស្អាត។ ចំពោះគុណភាពរពាក់វិញ លោក បារាំង ដែលមានមាឌមាំ អះអាងថាប្រហាក់ប្រហែលនឹងវល្លិ៍ផ្ដៅដែរ គឺអាចប្រើប្រាស់បានយូរដូចគ្នា។
កន្ត្រក ដែលត្បាញពីរពាក់ កំពុងមានការពេញនិយមនៅតាមសណ្ឋាគារ និងភោជនីយដ្ឋានមួយចំនួន។ ពួកគេប្រើប្រាស់ដើម្បីដាក់សំលៀកបំពាក់ ដាក់ផ្លែឈើ។ល៕
Baskets of Cambodia គឺជារោងសិប្បកម្មធ្វើពីដៃសុទ្ធសាធ។ សិប្បកម្ម Baskets of Cambodia មានទីតាំងនៅភូមិមណ្ឌល៣ បានផលិតសម្ភារមួយចំនួន មានជាល និងកន្ត្រក។ អ្វីដែលពិសេសនោះ គឺសម្ភារទាំងអស់ ត្រូវបានច្នៃចេញពីវល្លិ៍រពាក់។ វល្លិ៍រពាក់ អាចច្នៃជារបស់ប្រើប្រាស់ជាច្រើនមុខ ចំណែករពាក់ទុំក៏អាចហូបបានផងដែរ។
បង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ១៩៩៦ Baskets of Cambodia បានបង្កើតមុខរបរដល់ស្ត្រីជាច្រើននាក់នៅទីក្រុងសៀមរាប ឲ្យមានជំនាញផ្ទាល់ខ្លួន។ មានស្ត្រីប្រមាណ២០នាក់ កំពុងធ្វើការនៅរោងសិប្បកម្ម យីហោ Baskets of Cambodia។ ក្រៅពីនេះ ក៏មានស្ត្រីប្រមាណ២០០នាក់ទៀត ដែលកំពុងធ្វើសម្ភារពីរពាក់នៅតាមផ្ទះ ហើយដែលត្រូវបានប្រមូលទិញដោយ Baskets of Cambodia។
លោក ថូ បារាំង អ្នកគ្រប់គ្រង Baskets of Cambodia នៅទីក្រុងសៀមរាប បានឲ្យដឹងថា រោងសិប្បកម្មរបស់លោក គឺផលិតផលសម្ភារមួយចំនួន មានជាល និងកន្ត្រក ចំណែកសាខានៅភ្នំពេញ មានផលិតកាបូប ដោយធ្វើពីកក់។ យ៉ាងណា ផលិតផលទាំងអស់ មិនមានលក់នៅទីផ្សារក្នុងស្រុកទេ បើមានក៏ក្នុងតម្លៃថ្លៃផងដែរ។
ការផលិតដោយផ្តោតលើគុណភាព ជាមួលហេតុធ្វើឲ្យ Baskets of Cambodia មិនអាចលក់ក្នុងលើទីផ្សារក្នុងស្រុកបាន។ លោក បារាំង ពន្យល់ថា សម្ភារធ្វើពីរពាក់ក្នុងរោងសិប្បកម្ម Baskets of Cambodia គឺមានស្តង់ដាពិតៗ និងលក់ក្នុងតម្លៃខ្ពស់ ដែលមិនសមស្របនឹងការចង់បានរបស់អតិថិជនក្នុងស្រុក។ លោក បារាំងបន្ថែម៖«ទីផ្សាររបស់យើងគឺនៅសហរដ្ឋអាមេរិកតែមួយ។ ក្នុងស្រុក យើងមានលក់នៅរោងសិប្បកម្មខ្លះៗដែរ ប៉ុន្តែភាគច្រើនមានតែភ្ញៀវបរទេសប៉ុណ្ណោះដែលចូលទិញ។ ដូចជាកន្ត្រកមួយឈុត ដែលបាន៥កន្ត្រក យើងលក់តម្លៃ ៩៥ដុល្លារ និងកាបូបមានតម្លៃចាប់ពី២០ដុល្លារឡើង»។
សម្រាប់ការប្រមូលទិញរពាក់វិញ លោក បារាំង បញ្ជាក់ថា លោកបានប្រមូលទិញពីពលរដ្ឋក្នុងខេត្តកំពង់ធំ។ រពាក់នៅកំពង់ធំ គឺវែងៗ ខុសពីរពាក់នៅសៀមរាប ដែលផ្លាស់ប្តូរទ្រង់ទ្រាយពីវែងទៅខ្លីៗ ដូច្នេះគេមិនអាចប្រើវា ដើម្បីផលិតសម្ភារល្អបាននោះទេ។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់លោក បារាំង មុននឹងបន្តថា រពាក់នៅកំពង់ធំមានប្រវែងចាប់ពី ៥ម៉ែត្រឡើង ចំណែករពាក់នៅសៀមរាប ប្រវែងត្រឹម១ម៉ែត្រតែប៉ុណ្ណោះ។
«យើងទិញរពាក់ពីអ្នកភូមិ ក្នុងមួយបាច់ដែលមានប្រហែល១០០រពាក់ ក្នងតម្លៃខ្ទង់ ៣៣០០រៀល។ ក្នុងមួយខែៗ សិប្បកម្មយើងមានតម្រូវការរពាក់ប្រមាណ ១៥០០បាច់»។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់លោក បារាំង ដែលលោកថា មុននឹងយករពាក់មកធ្វើសម្ភារបាន គឺត្រូវបានប្រើពេលរហូតដល់៥ថ្ងៃ ដើម្បីហាល និងសម្អាតវាឲ្យស្អាត។ ចំពោះគុណភាពរពាក់វិញ លោក បារាំង ដែលមានមាឌមាំ អះអាងថាប្រហាក់ប្រហែលនឹងវល្លិ៍ផ្ដៅដែរ គឺអាចប្រើប្រាស់បានយូរដូចគ្នា។
កន្ត្រក ដែលត្បាញពីរពាក់ កំពុងមានការពេញនិយមនៅតាមសណ្ឋាគារ និងភោជនីយដ្ឋានមួយចំនួន។ ពួកគេប្រើប្រាស់ដើម្បីដាក់សំលៀកបំពាក់ ដាក់ផ្លែឈើ។ល៕
Tag:
គ្រឿងសង្ហារឹម
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រទានកម្ម»មានន័យដូចម្តេច?
2 ថ្ងៃ
