ពីនេះ ពីនោះ
ផ្លូវទៅរកសេរីភាពមិនមែនជាកិច្ចដ៏សាមញ្ញប្រសិនបើមិនស្គាល់អ្វីជាសេរីភាព
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ សេរីភាព ជាពាក្យមួយកកូរកកាយទឹកចិត្ដមនុស្សទាំងឡាយ ឲ្យសម្រែកតស៊ូជាសាកល នៅពាសពេញពិភពលោកទាំងមូលដើម្បីទាមទាររកអ្វីដែលជាសេរីរបស់គេ។ បុគ្គលនីមួយៗ ក្រុមផ្សេងៗ ប្រជាជាតិទាំងឡាយបានទទូចយ៉ាងកងរំពងអំពីសិទ្ធិរបស់ពួកគេ ក្នុងការសម្រេចចិត្ដនានាជាដើម ដោយមិនត្រូវការ ការជ្រៀតជ្រែកពីខាងក្រៅក្នុងការប្រតិបត្ដិរបស់ពួកគេអំពីបុព្វសិទ្ធិមូលដ្ឋានរបស់គេឡើយ។
សេរីភាពគឺមិនមែននៅខាងក្រៅនោះទេ តែវាស្ថិតនៅខាងក្នុងនៃស្មារតី និងគំនិតរបស់មនុស្សគ្រប់រូប ហើយទៅតាមភាពសេរីនៃផ្នែកខាងក្នុងរបស់បុគ្គលនោះផ្ទាល់(គំនិត)។ ព្រោះថាបុគ្គលទាំងអស់គឺត្រូវការឆន្ទៈសេរី ដើម្បីធ្វើឱ្យសេរីនៃការគិត និងសកម្មភាពរបស់គេ។ ហើយនៅពេលបុគ្គលម្នាក់ចាប់ផ្ដើមដោយការនិយាយថា ទង្វើសេរី គឺជាទង្វើមួយដែលគេត្រូវទទួលខុសត្រូវ។ វាគឺជាទង្វើមួយដែលបុគ្គលខ្លួនឯងគឺជាប្រភពផ្ទាល់។ នៅក្នុងន័យនេះ សេរីភាពគឺដូចគ្នាសុទ្ធសាធទៅនឹងអត្ដភាពរបស់បុគ្គលទាំងឡាយ ដូចទៅនឹងសមត្ថភាព ការធ្វើតាមបរិស្ថានសង្គម ការសម្រេចចិត្ដផ្ទាល់ ពីអ្វីដែលបុគ្គលនោះនឹងត្រូវធ្វើ។
ប៉ុន្ដែនៅពេលបុគ្គលម្នាក់ទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្វីដែលខ្លួនគេធ្វើ មិនមានន័យជាស្វ័យប្រវត្ដិថា ទង្វើទាំងឡាយរបស់គេនោះ គឺជាទង្វើនានាដែលទទួលខុសត្រូវនោះទេ។ ហើយការទទួលខុសត្រូវមិនប្រាកដថា បុគ្គលនោះមានការពិចារណានោះដែរ។ ដូច្នោះ ឆន្ទៈសេរីក៏មិនធានាសភាពនៃសេរីរបស់បុគ្គលដែរ។ សេរីភាពមានន័យច្រើនជាងលទ្ធភាព របស់បុគ្គលធ្វើតាមខ្លួនរបស់គេផ្ទាល់ ធ្វើដូច្នោះទង្វើទាំងឡាយរបស់បុគ្គលគឺជារបស់បុគ្គល ហើយវាគឺមិនមែនជារបស់នរណាមួយផ្សេងឡើយ។
ទាក់ទងទៅនឹងសេរីភាពពេញលេញ ឆន្ទៈសេរីគឺគ្រាន់តែជាមធ្យោបាយមួយប៉ុណ្ណោះ។ បុគ្គលម្នាក់មិនសេរីទេ ដរាបណាខ្លួនគេមិនអាចមើលឃើញហួសខ្លួនឯង មិនចាប់អារម្មណ៍ចំពោះអ្វីដែលនៅព័ទ្ធជុំវិញខ្លួនឯង មិនយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃ-ក្រៅ-ពីខ្លួនឯង។
ដូច្នេះ សមត្ថភាពប្រព្រឹត្ដប្រកបដោយវិចារណញ្ញាណ សន្មតទុកជាមុននូវការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ពិបាកក្រៃលែងនៃចំណុចសំខាន់របស់ជីវិត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយមិនមានសេរីភាពណាមួយ សមនឹងហៅឈ្មោះថាជាសេរីភាពនោះឡើយ។ ព្រោះគ្រប់អ្វីដែលមនុស្សម្នាក់គិតថាជាសេរីភាពរបស់ខ្លួន វាសុទ្ធតែត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយអ្វីមួយផ្សេងទៀត។ ជាក់ស្ដែងមនុស្សមានសាសនា មនុស្សរស់នៅក្រោមដំបូលច្បាប់ មនុស្សរស់នៅក្នុងពិភពនៃភាវៈគំនិត ហេតុនេះរាល់អ្វីដែលខ្លួនឯងគិតថាជាសេរីភាពរបស់ខ្លួន វាសុទ្ធតែត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយរបស់ទាំងនោះ។ លើកលែងតែបុគ្គលនោះរស់នៅដោយមិនចំណុះអ្វីទាំងអស់៕
សេរីភាពគឺមិនមែននៅខាងក្រៅនោះទេ តែវាស្ថិតនៅខាងក្នុងនៃស្មារតី និងគំនិតរបស់មនុស្សគ្រប់រូប ហើយទៅតាមភាពសេរីនៃផ្នែកខាងក្នុងរបស់បុគ្គលនោះផ្ទាល់(គំនិត)។ ព្រោះថាបុគ្គលទាំងអស់គឺត្រូវការឆន្ទៈសេរី ដើម្បីធ្វើឱ្យសេរីនៃការគិត និងសកម្មភាពរបស់គេ។ ហើយនៅពេលបុគ្គលម្នាក់ចាប់ផ្ដើមដោយការនិយាយថា ទង្វើសេរី គឺជាទង្វើមួយដែលគេត្រូវទទួលខុសត្រូវ។ វាគឺជាទង្វើមួយដែលបុគ្គលខ្លួនឯងគឺជាប្រភពផ្ទាល់។ នៅក្នុងន័យនេះ សេរីភាពគឺដូចគ្នាសុទ្ធសាធទៅនឹងអត្ដភាពរបស់បុគ្គលទាំងឡាយ ដូចទៅនឹងសមត្ថភាព ការធ្វើតាមបរិស្ថានសង្គម ការសម្រេចចិត្ដផ្ទាល់ ពីអ្វីដែលបុគ្គលនោះនឹងត្រូវធ្វើ។
ប៉ុន្ដែនៅពេលបុគ្គលម្នាក់ទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្វីដែលខ្លួនគេធ្វើ មិនមានន័យជាស្វ័យប្រវត្ដិថា ទង្វើទាំងឡាយរបស់គេនោះ គឺជាទង្វើនានាដែលទទួលខុសត្រូវនោះទេ។ ហើយការទទួលខុសត្រូវមិនប្រាកដថា បុគ្គលនោះមានការពិចារណានោះដែរ។ ដូច្នោះ ឆន្ទៈសេរីក៏មិនធានាសភាពនៃសេរីរបស់បុគ្គលដែរ។ សេរីភាពមានន័យច្រើនជាងលទ្ធភាព របស់បុគ្គលធ្វើតាមខ្លួនរបស់គេផ្ទាល់ ធ្វើដូច្នោះទង្វើទាំងឡាយរបស់បុគ្គលគឺជារបស់បុគ្គល ហើយវាគឺមិនមែនជារបស់នរណាមួយផ្សេងឡើយ។
ទាក់ទងទៅនឹងសេរីភាពពេញលេញ ឆន្ទៈសេរីគឺគ្រាន់តែជាមធ្យោបាយមួយប៉ុណ្ណោះ។ បុគ្គលម្នាក់មិនសេរីទេ ដរាបណាខ្លួនគេមិនអាចមើលឃើញហួសខ្លួនឯង មិនចាប់អារម្មណ៍ចំពោះអ្វីដែលនៅព័ទ្ធជុំវិញខ្លួនឯង មិនយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃ-ក្រៅ-ពីខ្លួនឯង។
ដូច្នេះ សមត្ថភាពប្រព្រឹត្ដប្រកបដោយវិចារណញ្ញាណ សន្មតទុកជាមុននូវការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ពិបាកក្រៃលែងនៃចំណុចសំខាន់របស់ជីវិត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយមិនមានសេរីភាពណាមួយ សមនឹងហៅឈ្មោះថាជាសេរីភាពនោះឡើយ។ ព្រោះគ្រប់អ្វីដែលមនុស្សម្នាក់គិតថាជាសេរីភាពរបស់ខ្លួន វាសុទ្ធតែត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយអ្វីមួយផ្សេងទៀត។ ជាក់ស្ដែងមនុស្សមានសាសនា មនុស្សរស់នៅក្រោមដំបូលច្បាប់ មនុស្សរស់នៅក្នុងពិភពនៃភាវៈគំនិត ហេតុនេះរាល់អ្វីដែលខ្លួនឯងគិតថាជាសេរីភាពរបស់ខ្លួន វាសុទ្ធតែត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយរបស់ទាំងនោះ។ លើកលែងតែបុគ្គលនោះរស់នៅដោយមិនចំណុះអ្វីទាំងអស់៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
