ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
នៅត្រើយទន្លេម៌ទា មានដើមឈើមួយដើម ដែលមានមែកសាខាទ្រឈឹងទ្រឈៃ។ ដើមជ្រៃនោះ មានបក្សីទាំងឡាយធ្វើសម្បុកទុកពងជ្រកអាស្រ័យនៅដោយក្តីសុខក្សេមក្សាន្ត។ សម័យមួយនៅក្នុងរដូវភ្លៀង ពពកមានផ្ទៃខ្មៅជាំដាសពាសពេញអាកាសវេហាស៍ សុទ្ធសឹងជលធារា។ កាលនោះភ្លៀងធំបង្អុលចុះមកយ៉ាងខ្លាំង។ ខណៈនោះឯង បក្សីទាំងឡាយក្រឡេកមើល ទៅលើឃើញពានរមួយហ្វូង ដែលជ្រកអាស្រ័យនៅលើដើមជ្រៃនោះដែរ ត្រូវត្រជាក់រងាបៀតបៀនខ្លាំង កំពុងញាប់ញ័រចំប្រប់ឱបដៃតត្រុនរណ្តំធ្មេញក្រឹតៗ កើតមានចិត្តអាណិត អាសូរខ្លាំង ទាល់តែអត់ទ្រាំមិនបាន ក៏និយាយប្រាប់ទៅថាៈ នែបងពានរ! ចូរស្តាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងនិយាយប្រាប់ចាប់ពីចំណុចទី៦តទៅ៖
៦- សំបុកដែលយើងជ្រកនេះ យើងធ្វើខ្លួនឯងដោយស្មៅ ដែលយើងពាំយកមកគ្រាន់តែដោយចំពុះ ចុះបងពានរឯង មានដៃមានជើងដូចមនុស្សដែរ ម្តេចក៏មកអង្គុយទ្រាំលំបាករងាញ័រទទ្រើកដូច្នេះ?
ពានរទាំងឡាយ បានស្តាប់ពាក្យបក្សីទាំងឡាយហើយ កើតក្នាញ់ក្នុងចិត្ត ឆ្លើយតបទៅវិញថា៖«យីអើ! អាបក្សីនេះ វាអាងបាននៅក្នុងសម្បុក មានភាពកក់ក្តៅសុខក្សេមក្សាន្តស្រួល វាហ៊ាននិយាយឌឺដងឡកឡឺយយើង។ មិនអីទេ ចាំមើលរាំងដឹងហើយ!
លុះដល់រាំងភ្លៀងហើយ ពានរទាំងឡាយនោះ បានវារឡើងទៅបោចរោចសម្បុកបក្សីខ្ទេចខ្ទីហិនហោចទាំងអស់ ធ្លាក់ស៊ុតបក្សីមកដីបែកខ្ចាយអន្តរាយអស់ទៅហោង។ ព្រោះហេតុនេះ បានជាខ្ញុំ(កុកទីឃ៌មុខ) និយាយថា៖«មានតែអ្នកប្រាជ្ញទេ» ដូច្នេះជាដើម(លេខ៥) ។ រាជហង្សសួរតទៅទៀតថា៖«ចុះក្ងោកទាំងនោះ វាធ្វើដូចម្តេចតទៅទៀត»។ ទីឃ៌មុខនិយាយតទៅថា៖«កាលនោះ ក្ងោកទាំងឡាយក្រេវក្រោធច្រឡោតខឹងសួរតបមកខ្ញុំបាទវិញថាៈ ចុះរាជហង្ស ជាស្តេចអ្នកឯងនោះ បាននរណាលើកតម្កើងជាស្តេច? គ្រានោះ ខ្ញុំបាទ អាក់អន់ចិត្តក្នាញ់ខ្លាំងណាស់ ក៏សួរត្រឡប់ទៅក្ងោកទាំងឡាយនោះ វិញថា៖«ចុះក្ងោកជាស្តេចអ្នកទាំងអស់គ្នានេះ បាននរណាលើកឲ្យសោយរាជ្យ?»។ ក្ងោកទាំងឡាយនោះ លុះបានស្តាប់ពាក្យខ្ញុំបាទសួរដូច្នេះហើយ ក្តៅក្រហាយខ្លាំង ចង់រករឿងសម្លាប់ខ្ញុំបាទ ខ្ញុំបាទក៏សម្តែងក្តីអង់អាចមិនខ្លាចតបទៅវិញ ព្រោះថា៖
៧- ក្នុងកាលខ្លះ សេចក្តីអត់ធន់ជាគ្រឿងលម្អនៃបុរស ដូចសេចក្តីអៀនខ្មាសជាគ្រឿងលម្អនៃស្ត្រីទាំងឡាយ។ តែសេចក្តីក្លាហានជាគ្រឿងលម្អនៃបុរសក្នុងពេលដែលគេមើលងាយ ដូចការមិនអៀនខ្មាសជាគ្រឿងលម្អនៃស្ត្រីក្នុងការសេពសន្ថវៈដូច្នេះដែរ។
រាជហង្សអស់សំណើចសើចឃឹក ហើយនិយាយថា៖
៨- នរជនណា កាលមើលឃើញការមានកម្លាំងនិងការឥតកម្លាំងរវាងខ្លួន និងសត្រូវហើយ មិនស្គាល់ប្រភេទផ្សេងគ្នាទៀត នរជននោះ ត្រូវសត្រូវមើលងើយ។
៩- មែនពិតលាកំឡៅ ពាក់ស្បែកខ្លា ចូលទៅស៊ីស្រូវក្នុងស្រែកាលយូរ ត្រូវគេសម្លាប់ចោលបង់សៀត ព្រោះទោសកើតមកពីសម្តី។
ទីឃ៌មុខសួរថា៖«ចុះរឿងនោះ គឺដូចម្តេច?»។ រាជហង្សនិយាយរឿងនោះប្រាប់ថា៖
(សូមតាមដានភាគបន្ត)
ប្រភព៖ «ស្រីហិតោបទេសភាគទី៣» បកប្រែពីភាសាសំស្ត្រឹតដោយ ភិក្ខុ ប៉ាង ខាត់
៦- សំបុកដែលយើងជ្រកនេះ យើងធ្វើខ្លួនឯងដោយស្មៅ ដែលយើងពាំយកមកគ្រាន់តែដោយចំពុះ ចុះបងពានរឯង មានដៃមានជើងដូចមនុស្សដែរ ម្តេចក៏មកអង្គុយទ្រាំលំបាករងាញ័រទទ្រើកដូច្នេះ?
ពានរទាំងឡាយ បានស្តាប់ពាក្យបក្សីទាំងឡាយហើយ កើតក្នាញ់ក្នុងចិត្ត ឆ្លើយតបទៅវិញថា៖«យីអើ! អាបក្សីនេះ វាអាងបាននៅក្នុងសម្បុក មានភាពកក់ក្តៅសុខក្សេមក្សាន្តស្រួល វាហ៊ាននិយាយឌឺដងឡកឡឺយយើង។ មិនអីទេ ចាំមើលរាំងដឹងហើយ!
លុះដល់រាំងភ្លៀងហើយ ពានរទាំងឡាយនោះ បានវារឡើងទៅបោចរោចសម្បុកបក្សីខ្ទេចខ្ទីហិនហោចទាំងអស់ ធ្លាក់ស៊ុតបក្សីមកដីបែកខ្ចាយអន្តរាយអស់ទៅហោង។ ព្រោះហេតុនេះ បានជាខ្ញុំ(កុកទីឃ៌មុខ) និយាយថា៖«មានតែអ្នកប្រាជ្ញទេ» ដូច្នេះជាដើម(លេខ៥) ។ រាជហង្សសួរតទៅទៀតថា៖«ចុះក្ងោកទាំងនោះ វាធ្វើដូចម្តេចតទៅទៀត»។ ទីឃ៌មុខនិយាយតទៅថា៖«កាលនោះ ក្ងោកទាំងឡាយក្រេវក្រោធច្រឡោតខឹងសួរតបមកខ្ញុំបាទវិញថាៈ ចុះរាជហង្ស ជាស្តេចអ្នកឯងនោះ បាននរណាលើកតម្កើងជាស្តេច? គ្រានោះ ខ្ញុំបាទ អាក់អន់ចិត្តក្នាញ់ខ្លាំងណាស់ ក៏សួរត្រឡប់ទៅក្ងោកទាំងឡាយនោះ វិញថា៖«ចុះក្ងោកជាស្តេចអ្នកទាំងអស់គ្នានេះ បាននរណាលើកឲ្យសោយរាជ្យ?»។ ក្ងោកទាំងឡាយនោះ លុះបានស្តាប់ពាក្យខ្ញុំបាទសួរដូច្នេះហើយ ក្តៅក្រហាយខ្លាំង ចង់រករឿងសម្លាប់ខ្ញុំបាទ ខ្ញុំបាទក៏សម្តែងក្តីអង់អាចមិនខ្លាចតបទៅវិញ ព្រោះថា៖
៧- ក្នុងកាលខ្លះ សេចក្តីអត់ធន់ជាគ្រឿងលម្អនៃបុរស ដូចសេចក្តីអៀនខ្មាសជាគ្រឿងលម្អនៃស្ត្រីទាំងឡាយ។ តែសេចក្តីក្លាហានជាគ្រឿងលម្អនៃបុរសក្នុងពេលដែលគេមើលងាយ ដូចការមិនអៀនខ្មាសជាគ្រឿងលម្អនៃស្ត្រីក្នុងការសេពសន្ថវៈដូច្នេះដែរ។
រាជហង្សអស់សំណើចសើចឃឹក ហើយនិយាយថា៖
៨- នរជនណា កាលមើលឃើញការមានកម្លាំងនិងការឥតកម្លាំងរវាងខ្លួន និងសត្រូវហើយ មិនស្គាល់ប្រភេទផ្សេងគ្នាទៀត នរជននោះ ត្រូវសត្រូវមើលងើយ។
៩- មែនពិតលាកំឡៅ ពាក់ស្បែកខ្លា ចូលទៅស៊ីស្រូវក្នុងស្រែកាលយូរ ត្រូវគេសម្លាប់ចោលបង់សៀត ព្រោះទោសកើតមកពីសម្តី។
ទីឃ៌មុខសួរថា៖«ចុះរឿងនោះ គឺដូចម្តេច?»។ រាជហង្សនិយាយរឿងនោះប្រាប់ថា៖
(សូមតាមដានភាគបន្ត)
ប្រភព៖ «ស្រីហិតោបទេសភាគទី៣» បកប្រែពីភាសាសំស្ត្រឹតដោយ ភិក្ខុ ប៉ាង ខាត់
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ទាយជ្ជទាន»មានន័យដូចម្តេច?
1 សប្តាហ៍
