ពីនេះ ពីនោះ
តើពេលណាត្រូវសរសេរថា «សន្មតិ» និង«សន្មត»នៅក្នុងភាសាខ្មែរ?
× ភ្នំពេញ៖ ពាក្យថា «សន្មតិ» និង«សន្មត» សាធារណជន នៅមានភាពមិនច្បាស់លាស់ នៅក្នុងការសរសេរ ថាពេលណាត្រូវ«សន្មតិ» ហើយពេលណាត្រូវសរសេរថា«សន្មត»។ មូលហេតុ គឺមិនសូវបានយល់ពីក្បួន វេយ្យាករណ៍ នៃកិរិយាសព្ទ គុណសព្ទ នាមសព្ទ បាលី និងសំស្ក្រឹតនៅក្នុងភាសាខ្មែរ។ ពាក្យថា «សន្មតិ» និង«សន្មត» មានលក្ខខណ្ឌសរសេរដូចខាងក្រោម៖
នៅក្នុងការសរសេរអត្ថបទ សាធារណជនត្រូវចំណាំក្នុងក្បួនវេយ្យាករណ៍ខ្មែរថា បើខ្លួនចង់ប្រើពាក្យនេះ ជាករិយាសព្ទ គឺត្រូវសរសេរថា«សន្មត» ដែលមានន័យថា តាំង, តាំងឲ្យជា..., ទុកដាក់ឲ្យជា..., បញ្ញត្តឲ្យដឹង ជាដើម។ ប៉ុន្តែ ប្រើជានាមសព្ទ គឺចាំបាច់ត្រូវសរសេរ«សន្មតិ » ដែលមានន័យថា ការប្ដេជ្ញា,ការតាំង, ការកំណត់, ការទុកដាក់ជា..., បញ្ញតិ ជាដើម។
ប៉ុន្តែក្នុងករណី សាធារណជន សរសេរពាក្យនេះ ផ្សំជាមួយពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ» គឺមិនត្រូវសរសរថា «ការសន្មតិ , ក្ដីសន្មតិ, សេចក្ដីសន្មតិ និងដំណើរសន្មតិ» ឡើយ ព្រោះការសរសេរបែបនេះ មិនត្រឹមត្រូវតាមក្បួនវេយ្យាករណ៍ខ្មែរ នោះទេ។ មូលហេតុគឺដោយសារពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ» ជានាមសព្ទ មិនអាចយកមកផ្សំជាមួយពាក្យថា «សន្មតិ»បានទេ ព្រោះជានាមសព្ទដូចគ្នា។
ដោយឡែក ចំពោះពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ»នេះ ត្រូវផ្សំជាមួយពាក្យថា «សន្មត» ទើបត្រឹមត្រូវ។ ឧទាហរណ៍៖ «ការសន្មត, ក្ដីសន្មត, សេចក្ដីសន្មត និងដំណើរសន្មត»៕
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com