អ្នកស្រី ភារា ជាជនជាតិព្នងរស់នៅក្នុងភូមិពូត្រំទីបី សង្កាត់រម្យនាក្រុងសែនមនោរម្យ ខេត្តមណ្ឌលគិរី បានប្រាប់សារព័ត៌មានThmeyThmey25 ឆ្នាំនេះប័ររបស់អ្នកស្រីនិងអ្នកនៅក្នុងភូមិគ្មានឈ្មួញចុះមកទិញឡើយ។ អ្នកស្រីបន្តថា ឆ្នាំមុនៗ នៅពេលដល់រដូវប្រមូលផលតែងមានឈ្មួញមកយកអស់ៗ ដោយឈ្មួញបានចុះមកកក់ទុកមុន តាំងពីប័រចាប់ផ្ដើមផ្កាឯណោះ។ផ្ទុយពីឆ្នាំមុន ឆ្នាំនេះ សូម្បីឈ្មួញម្នាក់ក៏គ្មានដែរ។ 
  

អ្នកស្រីភារា លើកឡើងដូច្នេះ៖ «​ យើងអត់ដឹងទេថា ហេតុអ្វីឆ្នាំនេះប័រលក់មិនចេញ។ពេលយើងយកលក់នៅផ្សារ ក៏មិនសូវដាច់។ បច្ចុប្បន្នប័រចុងដៃ យើងអាចលក់បានចន្លោះ១៣០០រៀលទៅ២០០០រៀលប៉ុណ្ណោះ នៅក្នុងផ្សារទីរួមខេត្តមណ្ឌលគិរី»។ 
 

យុវតីម្នាក់កំពុងស្ពាយប័រលក់នៅក្នុងផ្សារសែនមនោរម្យ កញ្ញា មីកាបានប្រាប់ថា ប័រនៅក្នុងភូមិរបស់នាង លក់បានតម្លៃថោកនិងត្រូវបានគេបង្អាប់ថ្លៃនៅលើទីផ្សារ។ « ប័រពួកខ្ញុំធម្មជាតិតូចៗ និងមិនសូវល្អដូចប័រនាំចូលពីក្រៅ។អ្នកទិញភាគច្រើននិយាយថា ប័រជនជាតិដាំមិនល្អទេ តូចៗ កុំលក់ថ្លៃពេក។ខ្ញុំនេះលក់បានថោកហើយមិនសូវមានអ្នកទិញទៀត»។នេះជាការលើកឡើងរបស់កញ្ញា មីកា។ 
  

ជាមួយគ្នានេះ អ្នកភូមិរស់នៅភូមិពូត្រំទីបី សុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះបានលើកឡើងថា ឆ្នាំនេះប័ររបស់អ្នកស្រី លក់ឡើយ។ ព្រោះលក់មិនដាច់ ស្រ្តីរូបនេះ​ យកប័រឱ្យជ្រូកស៊ី ព្រោះមិនដឹងយកទៅណាដែរ។ និយាយទាំងទឹកមុខស្រពោន អមដោយសម្តីមួយៗ អ្នកស្រីថារៀងរាល់ឆ្នាំអ្នកភូមិរំពឹងឈ្មួញ នៅពេលគេមិនចុះទិញគ្រប់គ្នាមិនដឹងយកទៅណាទេមានតែឱ្យជ្រូក គោ មាន់ ទាស៊ីប៉ុណ្ណោះ។ 
 

«លក់មិនចេញទេ ហើយក៏មិនដឹងយកទៅណា ក្រៅពីចោល និងរើសឱ្យជ្រូកស៊ី។ចង់លក់ដែរតែមិនយកទៅលក់ឯណា។ មួយវិញទៀតមុនគេទិញ គេបង្អាប់យើងចុះឡើងចុះឡើងបែបនេះទើបខ្ជិល ខ្ញុំសុខចិត្តទុកចោល»។ នេះជាការលើកឡើងរបស់បងស្រីរបស់មីកា៕