បច្ចុប្បន្ន ក្រុមអ្នកតវ៉ាត្រូវបានរងហិង្សាគ្រប់រូបភាពពីអាជ្ញាធរ ដូចករណីណាហ្គាវើលដ៍ ដែលបានរិះគន់នីតិវិធីដោះស្រាយរបស់ក្រសួង និងប៉ះទង្គិចជាមួយអាជ្ញាធរស្ទើរគ្រប់ពេញចេញតវ៉ា។ ការប្រើប្រាស់ហិង្សា លើអ្នកតវ៉ា ពុំធ្វើឲ្យសិទ្ធិមនុស្សល្អប្រើសើរឡើយ។ នេះជាការមើលឃើញរបស់ លោក អំ សំអាត ។ 

 

មន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូរូបនេះ បានផ្ដល់កិច្ចសម្ភាសន៍ដល់សារព័ត៌មានថ្មីៗ បន្ថែមថា៖ «ការប្រើហិង្សាលើអ្នកតវ៉ា ជាហេតុនាំឲ្យពួកគេ និងពលរដ្ឋដទៃទៀត លែងហ៊ានចេញប្រមូលម្ដុំ រិះគន់ ឬតវ៉ា ដោយឃើញពីលទ្ធផលលំបាករ៉ាំរ៉ៃរបស់អ្នកតវ៉ាមុនៗ»។ 

 

ទាក់ទិននឹងនីតិវិធីដោះស្រាយវិវាទណាហ្គាវើលកកន្លងមក អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ ដោះស្រាយតាមច្បាប់។ លើសពីនេះ ក្រសួងការងារក៏បាន ចង្អុលបង្ហាញដែរថា បើជនណាមិនពេញចិត្តអាចប្ដឹងទៅតុលាការបន្តបាន។ នេះជាការបកស្រាយរបស់លោក ផៃ ស៊ីផាន ហើយប្រាប់ទៅ អ្នកឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្ស ដែលរិះគន់រដ្ឋាភិបាលខាងលើវិញថា កម្ពុជាជាប្រទេសនីតិរដ្ឋ គឺកើតចេញពីការបោះឆ្នោត យកសំឡេងមតិភាគច្រើនជាធំ។ «ដូច្នេះ មិនអាចឲ្យក្រុមណាមួយ ជាន់ពន់លិច បំផ្លាញសណ្ដាប់ធ្នាប់បានឡើយ»។ នេះជាការលើកឡើងរបស់អ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាល។ 

ចំពោះបញ្ហាសិទ្ធិសេរីភាព រយៈពេល១០ឆ្នាំ រួមតូចនេះវិញ ត្រូវបានលោក ជិន ម៉ាលីន បកស្រាយថា វា ជាពាក្យ សម្រាប់តែក្រុមអ្នកប្រព្រិត្តបទល្មើស ដែលចូលចិត្តប្រើសិទ្ធិទៅបំពានអ្នកដទៃ និងបង្កភាពវឹកវរ ប៉ុណ្ណោះ។ មន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជារូបនេះ បានអះអាងវិញថា ពលរដ្ឋភាគច្រើន ដែលប្រើប្រាស់សិទ្ធិត្រូវត្រឹមតាមច្បាប់ គឺទទួលបានភាពរីករាយ ក្នុងការអនុវត្តសិទ្ធិសេរីភាព។ 

 

លោក ជិន ម៉ាលីន អនុប្រធាន​គណៈកម្មាធិការ​សិទ្ធិមនុស្ស​កម្ពុជា ​បានប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗតាមប្រព័ន្ធតេឡេក្រាមដូច្នេះ៖ «ការរួមតូច ហើយចេះតែមានបញ្ហា ដោយសារពួកមួយក្រុមតូចហ្នឹង ប្រើប្រាស់សិទ្ធិរបស់ខ្លួនទៅបំពាន់អ្នកដទៃ អ្នកខ្លះធ្វើឡើងដោយមិនយល់ច្បាប់ ហើយអ្នកយល់ដែរ តែបំពាននិងមានការញុះញង់ដើម្បីធ្វើសកម្មភាពក្នុងទុច្ចរិតណាមួយ ទើបមានបញ្ហា»។

 

 

មិនត្រឹមតែកម្មករទេ ដែលប្រឈមនឹងការអនុវត្តច្បាប់ ពេលធ្វើកូដកម្មនិងបាតុកម្មនោះ សូម្បី ក្រុមអ្នកសង្កេតការណ៍ ក្រុមសង្គមស៊ី​វិលរបស់ CCHR រួមទាំងសង្គមស៊ីវិលដទៃទៀត ក៏ត្រូវបានរឹតត្បិតសេរីភាព មិនឲ្យទៅអង្កេតការណ៍ដែរ។ ជាពិសេសនៅពេលមានការប៉ះទង្គិចគ្នារវាងក្រុមអ្នកតវ៉ានិងសមត្ថកិច្ច។ នេះបើតាមលោកស្រី ចក់ សុភាព នាយិការប្រតិបត្តិនៃមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា CCHR។

 

លោកស្រី ចក់ សុភាព ប្រាប់ទៅរដ្ឋាភិបាលថា៖ «រដ្ឋាភិបាលគួរចាត់ទុកពលរដ្ឋ ស្ថាប័នសង្គមស៊ីវិល ក្រុមអ្នករិះគន់ទាំងអស់ជាដៃគូ។ ពុំមែនត្រូវលើកឡើងថា មាននិន្នាការខុសគ្នា លាបពណ៌ ឬក្រុមមួយក្ដាប់តូច ត្រូវរើសអើងនោះទេ! ក្រុមតូចដែលរដ្ឋាភិបាលរិះគន់នោះជា នរណា? គឺពលរដ្ឋរបស់ខ្លួន។  ដូច្នេះ ត្រូវយកចិត្តដាក់»។ 

 

 

ពាក់ព័ន្ធនឹងករណីនេះ លោក ហេង សួរ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ ច្រានចោល ដោយចាត់ទុក ក្រុមសង្គមស៊ីវិលដែលរិះគន់ខាងលើ វាយតម្លៃខុស។  លោក ហេង សួរ មើលឃើញថា៖« អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលខាងលើ មានបំណងចង់ឲ្យការតវ៉ាកើនឡើង ដើម្បីរក្សាឆ្នាំងបាយពយកគេប៉ុណ្ណោះ»។
 

តែយ៉ាងណាកម្ពុជាត្រូវបានធានា ដោយច្បាប់ជាតិនិងអន្តរជាតិច្រើន មានច្បាប់ការងារ ច្បាប់សហជីព ច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិមនុស្សជាដើម ដើម្បីអនុវត្តសិទ្ធិ ប៉ុន្តែពេលអនុវត្តសិទ្ធិតវ៉ាជាក់ស្ដែង បែរជាតម្រូវឲ្យសហគមន៍ អ្នកតវ៉ា ពលរដ្ឋ សុំការអនុញ្ញាតលើសពីច្បាប់ចែកទៅវិញ។ នេះបើតាមលោកស្រី ចក់ សុភាព នាយិការប្រតិបត្តិនៃមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា CCHR ដោយពន្យល់ថា ការជួបជុំតវ៉ាសម្ដែងមតិ ពុំតម្រូវឲ្យសុំច្បាប់ឡើយ ដោយគ្រាន់តែជូនដំណឹង។

 

មាត្រា៥នៃ ច្បាប់ស្ដីពី ការធ្វើបាតុកម្មដោយសន្តិវិធី ចែងថា ក្រុមបុគ្គលណា ដែលមានបំណងរៀបចំធ្វើបាតុកម្មដោយសន្តិវិធី នៅទីកន្លែងសាធារណៈណាមួយ ត្រូវជូនដំណឹងជាលាយលក្ខណ៍អក្សរទៅអាជ្ញាធរដែនដីរាជធានី ឬខេត្ត មានសមត្ថកិច្ចគ្រប់គ្រងទីកន្លែងនោះ។ 
 

ត្រង់ចំណុចនេះហើយ ដែលកញ្ញា ឈឹម ស៊ីធរ ប្រធាន​សហជីព​ទ្រទ្រង់​សិទ្ធិ​ការងារ​បុគ្គលិក​កម្មករ​ខ្មែរ​នៃ​ក្រុមហ៊ុន ​ណាហ្គាវើល និងលោក ឃុន ថារ៉ូ អ្នកគ្រប់គ្រងកម្មវិធីការងារនៃមជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្សរបស់អង្គការសង់ត្រាល់ នៅតែមើលឃើញថា សេរីភាពក្នុងការចេញតវ៉ាបច្ចុប្បន្ននេះ កាន់តែដើរថយក្រោយ ខណៈការជួបជុំដោយសន្តិតវិធីក៏ពុំត្រូវបានអនុញ្ញាត ដូចករណីណាហ្គាវើលដ៍ដើម។ ជាពិសេសរឿងរ៉ាវនេះ បង្កើតឲ្យមាននិទណ្ឌភាពនៅក្នុងសង្គម។ 

 

 

«បើសេរីភាព តវ៉ា សិទ្ធិមនុស្ស សង្គមស៊ីវិល ធ្លាក់ចុះពិតមែន រយៈពេល ១០ឆ្នាំនេះ ហេតុអ្វីនៅស្ថាប័នសង្គមស៊ីវិល នៅតែដំណើរការសកម្មភាព ពុំឃើញមានករណីរត់ចោលស្រុក!»។ នេះជាសំនួរ ដែលលោក ខៀវ សុភ័គ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងមហាផ្ទៃ ចោទសួរទៅក្រុមសង្គមស៊ីវិល ហើយលោក សុំមិនបកស្រាយពាក់ព័ន្ធនឹងករណីផ្សេងៗឡើយ៕


លោក ខៀវ សុភ័គ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងមហាផ្ទៃ