ប្រជាជនអាល្លឺម៉ង់និយមជួលផ្ទះច្រើនជាងការទិញ។ ជនជាតិអឺរ៉ុបប្រមាណ ៧០ភាគរយដែលកាន់កាប់ផ្ទះ ឬអាផាតមិនដែលពួកគេរស់នៅ ក្នុងនោះអាល្លឺម៉ង់មានតែ ៤៦ភាគរយប៉ុណ្ណោះ ខណៈដែលនៅតាមទីក្រុងធំៗ ភាគរយនេះអាចទាបជាង។ នេះបើតាមទូរទស្សន៍អាល្លឺម៉ង់ DW ។ 

 

ប្រសិនបើអ្នកចង់ជួលផ្ទះល្វែងដ៏ស្រស់ស្អាតនៅក្នុងទីតាំងល្អនៃទីក្រុងប៊ែកឡាំងអ្នកត្រូវការប្រាក់ច្រើន។ ជាឧទាហរណ៍ អាផាតមិនបួនបន្ទប់ដែលមានគ្រឿងសង្ហារឹមនៅក្នុងសង្កាត់ Charlottenburg មានទំហំ ១៨២ ម៉ែត្រការ៉េមានតម្លៃ ៨១៩០អឺរ៉ូ (៨៩៤៧ដុល្លារ) ក្នុងមួយខែ។ បើបូកទាំងថ្លៃកំដៅ អគ្គិសនី និងឧប្បត្តិហេតុផ្សេងទៀត ការចំណាយមកលើសពី ៥០អឺរ៉ូក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ។

 

ដើម្បីជៀសវាងការកើនឡើងថ្លៃជួល អាល្លឺម៉ង់កាលពីខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៥ បានចេញច្បាប់ដើម្បីកំណត់ដែនថ្លៃជួល។ ដូច្នោះហើយ នៅពេលចុះហត្ថលេខាលើការជួលថ្មី ថ្លៃជួលមិនត្រូវខ្ពស់ជាង ១០ភាគរយបើធៀបនឹងតម្លៃជួលក្នុងស្រុក។

 

អត្រាជួលចាប់ពី ៦,៥អឺរ៉ូទៅ ៧,៥អឺរ៉ូក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េសម្រាប់មួយខែ ចាត់ទុកថាអាចទទួលយកបានក្នុងសង្គមនៅអាល្លឺម៉ង់។ ប៉ុន្តែ​សម្រាប់​តម្លៃ​នោះ អ្នក​មិន​អាច​រក​ឃើញ​អាផាតមិន​នៅ​ជាយក្រុង​ប៊ែរឡាំង​ដើម្បី​ជួល​ប៉ុន្មាន​ថ្ងៃចុងក្រោ​យនេះទេ។

 

ប្រាក់ចំណូលសុទ្ធរបស់ប្រជាជនអាល្លឺម៉ង់ជាមធ្យម ដែលជាចំនួនទឹកប្រាក់ដែលនៅសល់បន្ទាប់ពីបង់ពន្ធ និងការទូទាត់សន្តិសុខសង្គមផ្សេងៗមានប្រមាណ ២១៦៥អឺរ៉ូក្នុងមួយខែ(៣២៧៩ដុល្លារ) ។ នេះបើយោងតាមការិយាល័យស្ថិតិសហព័ន្ធអាល្លឺម៉ង់។ ប្រហែលមួយភាគបីនៃចំនួននេះត្រូវបានចំណាយលើការជួល ប៉ុន្តែជារឿយៗវានៅតែមិនគ្រប់គ្រាន់។

 

នៅទីក្រុង Munich បច្ចុប្បន្នមួយម៉ែត្រការ៉េមានតម្លៃ ១៩អឺរ៉ូ នៅ Stuttgart ១៨អឺរ៉ូ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ការជួលនៅទីក្រុង Dusseldorf និងទីក្រុង Cologne មានចាប់ពី ១២ ទៅ ១៣អឺរ៉ូ ដែលខ្ពស់ជាងបន្តិចបើធៀបទីក្រុងប៉ែកឡាំង។ ការពិនិត្យឡើងវិញនាពេលថ្មីៗនេះនៅលើវិបផតថល Immoscout24 បានសរសេរថា «តម្រូវការខ្ពស់សម្រាប់លំនៅដ្ឋានតម្លៃសមរម្យកំពុងប្រឈមមុខនឹងការកើនឡើងតម្លៃជាប្រវត្តិសាស្ត្រ និងការផ្គត់ផ្គង់ដ៏តឹងរឹង» ។

 

តម្លៃអចលនទ្រព្យកំពុងកើនឡើងទូទាំងពិភពលោក។ ការស្រាវជ្រាវដោយវិទ្យាស្ថាន ifo និងវិទ្យាស្ថាន Swiss Institute for Economic Policy បានរកឃើញថា តម្លៃអចលនទ្រព្យសកលប្រចាំឆ្នាំជាមធ្យមអាចកើនឡើង ៩ភាគរយក្នុងរយៈពេល ១០ឆ្នាំខាងមុខ។ សម្រាប់អាឡឺម៉ង់ តួលេខនេះគឺស្មើនឹង ៧ភាគរយ។ ដោយគិតពីការកើនឡើងអត្រាការប្រាក់លើប្រាក់កម្ចី ការទិញផ្ទះ ឬអាផាតមិនមែនជារឿងដែលមិនអាចទៅរួចនោះទេសម្រាប់ជនជាតិអាល្លឺម៉ង់ជាច្រើន។

 

ដោយសារមិនមានជម្រើសក្នុងការទិញអចលនទ្រព្យ ការជួលគឺជាមធ្យោបាយតែមួយគត់។ នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​កង្វះខាត​ក្នុង​ទីផ្សារ​លំនៅឋាន​ជួល​កាន់តែ​ធ្ងន់ធ្ងរ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​តម្លៃ​បន្ត​ឡើង​ថ្លៃ។ ជម្រើសដែលតែមួយគត់សម្រាប់ពលរដ្ឋដែលគ្មានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ គឺផ្ទះចាស់ៗដែលមានប្រព័ន្ធកំដៅឥន្ធនៈហ្វូស៊ីលហួសសម័យ។

 

យោងតាមការសិក្សារបស់វិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវប្រព័ន្ធ Eduard Pestel អាឡឺម៉ង់ខ្វះខាតផ្ទះល្វែងជាង ៧០០ពាន់ខ្នង ជាពិសេសផ្ទះដែលមានតម្លៃសមរម្យ។ រដ្ឋាភិបាលអាល្លឺម៉ង់បានប្រកាសផែនការសាងសង់ផ្ទះថ្មីចំនួន ៤០០ពាន់ខ្នងក្នុងមួយឆ្នាំ។ 

 

ជម្លោះនៅអ៊ុយក្រែន និងអតិផរណាបានជំរុញឱ្យតម្លៃសំណង់កើនឡើង។ កង្វះ​កម្មករ​ជំនាញ និង​សម្ភារ​សំណង់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ការងារ​ត្រូវ​ផ្អាក​នៅ​ការដ្ឋាន​សំណង់​ជាច្រើន​។ មនុស្សកាន់តែច្រើនឡើងៗកំពុងស្វែករកផ្ទះល្វែងថោកៗដែលនៅសល់។

 

ក្នុងចំណោមជនភៀសខ្លួនដែលបានមកដល់ប្រទេសនេះក្នុងឆ្នាំ ២០១៥-២០១៦ ប្រហែល ២៥ភាគរយនៅតែរស់នៅក្នុងជំរុំជនភៀសខ្លួនដែលគ្រប់គ្រងដោយរដ្ឋ ដោយសារពួកគេមិនអាចរកកន្លែងរស់នៅបាន។ នៅឆ្នាំ២០២២ ជនភៀសខ្លួនអ៊ុយក្រែនជាង១លាននាក់បានមកដល់អាល្លឺម៉ង់។ នៅឆ្នាំនេះ អ្នកស្វែងរកសិទ្ធិជ្រកកោនមានប្រហែល ៣០០ពាន់នាក់ ត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងមកដល់។

 

ការសាងសង់អាផាតមិនដែលឧបត្ថម្ភដោយរដ្ឋ គឺជាជម្រើសសម្រាប់អ្នកនៅក្នុងសង្គមដែលមិនអាចមានលទ្ធភាពបង់ថ្លៃជួល។ ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាលអាល្លឺម៉ង់បោះបង់កម្មវិធីលំនៅដ្ឋានសង្គមអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ។

 

នៅចុងឆ្នាំ ២០២២ ប្រទេសនេះមានលំនៅដ្ឋានសង្គមតិចជាង ១,១លានយូនីត ដែលជាកម្រិតទាបបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ គណបក្សឆ្វេងនិយមបានស្នើកម្មវិធីលំនៅដ្ឋានសាធារណៈ និងមូលនិធិពិសេសសម្រាប់លំនៅដ្ឋានដែលមានតម្លៃសមរម្យ។

 

ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាលបច្ចុប្បន្ននៅតែចង់កំណត់ការខ្ចីប្រាក់។ នៅក្នុងខែឧសភា រដ្ឋមន្ត្រីសំណង់ Klara Geywitz បានបង្កើនប្រាក់ឧបត្ថម្ភថ្លៃជួល និងពង្រីកក្រុមអ្នកទទួលផល។ យ៉ាងណាមិញ ការខិតខំប្រឹងប្រែងនេះនៅតែត្រូវបានគេមើលឃើញថា គ្រាន់តែជាដំណក់ទឹកមួយគ្រាប់ដែលស្រក់ចូលមហាសមុទ្រតែប៉ុណ្ណោះ។

 

អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលព្រមានថា លំនៅដ្ឋានកំពុងក្លាយជាបញ្ហាអត្ថិភាពសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន។ អ្នករិះគន់ព្រមានថា ចាំបាច់ត្រូវមានការលើកទឹកចិត្តផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុសម្រាប់អ្នកវិនិយោគដើម្បីដាក់ប្រាក់ចូលទៅក្នុងការសាងសង់លំនៅដ្ឋាន។ ប៉ុន្តែអ្វីៗទំនងជាមិនប្រសើរឡើងក្នុងរយៈពេលខ្លីនៅក្នុងទីផ្សារលំនៅដ្ឋានអាល្លឺម៉ង់៕