ព័ត៍មានសុខភាព
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ពងក្រៅមាត់ ពិតជាឆ្លង។ ប្រសិនបើអ្នកមានពងក្រៅមាត់វាពិតជាងាយនឹងចម្លងទៅកាន់មនុស្សដទៃទៀត។ វីរុស HSV-1 រាលដាលតាមរយៈការប៉ះផ្ទាល់ ដូចជាការប៉ះស្បែក ឬប៉ះលើការបញ្ចេញទឹកពីមាត់ ឬប្រដាប់ភេទ (ដូចជាតាមរយៈការរួមភេទ)។ ទោះបីជាវីរុសគឺឆ្លងបំផុតនៅពេលដែលពងនោះមានក៏ដោយប៉ុន្តែវាក៏នៅតែអាចចម្លងទោះបីជាអ្នកមិនអាចឃើញពងទឹកនោះក្តី។ មេរោគ HSV-1 ក៏អាចត្រូវបានរាលដាលដោយការចែករំលែកការផឹកពែងជាមួយគ្នាឬការញ៉ាំអ្វីជាមួយគ្នាផងដែរ។
បន្ថែមពីលើនេះប្រសិនបើអ្នក ឬដៃគូររបស់អ្នកមានពងក្រៅមាត់មេរោគ HSV-1 អាចត្រូវបានចម្លងអំឡុងពេលរួមភេទតាមមាត់ និងបណ្តាលអោយមានជំងឺនៅតំបន់ប្រដាប់ភេទផងដែរ។
មេរោគ HSV-1 ក៏អាចចម្លងប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ប៉ះនឹងពងទឹកនោះ ហើយបន្ទាប់មកប៉ះទៅភ្នាស ឬកន្លែងនៃស្បែកដែលមានរបួស។ ដូចនេះវាជាការល្អបំផុតក្នុងការមិនបំបែកពងទឹកនោះ។
វាជារឿងល្អដែលអ្នកកុំប៉ះនឹងពងទឹកក្រៅមាត់នោះ។ ប្រសិនបើអ្នកពិតជាត្រូវប៉ះពងទឹកនោះសូមកុំប៉ះផ្នែកផ្សេងទៀតនៃខ្លួនរបស់អ្នក។ លាងដៃរបស់អ្នកអោយបានឆាប់ តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
ជាពិសេស សូមកុំប៉ះភ្នែករបស់អ្នក។ ប្រសិនបើមេរោគ HSV-1 ចូលទៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកវាអាចបណ្តាលអោយមានផលប៉ះពាល់ច្រើន។ ជាការពិតប្រសិនបើអ្នកមានពងក្រៅមាត់ ឬអ្នកនៅជុំវិញអ្នកដែលមានពងក្រៅមាត់សូមឧស្សាហ៍លាងដៃរបស់អ្នក។
ពងក្រៅមាត់អាចគ្រោះថ្នាក់ចំពោះអ្នកដែលប្រព័ន្ធភាពស៊ាំចុះខ្សោយ (ដូចជាកុមារនិងអ្នកដែលមានជំងឺអេដស៍ឬជំងឺមហារីក) ក៏ដូចជាអ្នកដែលមានជំងឺតាអក។ចំពោះអ្នកដែលមានបញ្ហាសុខភាពនានាការឆ្លងមេរោគដែលត្រូវបានបង្កដោយពងក្រៅមាត់អាចគម្រាមកំហែងដល់អាយុជីវិត៕
ផ្តល់សិទ្ធិដោយwww.health.com.kh
បន្ថែមពីលើនេះប្រសិនបើអ្នក ឬដៃគូររបស់អ្នកមានពងក្រៅមាត់មេរោគ HSV-1 អាចត្រូវបានចម្លងអំឡុងពេលរួមភេទតាមមាត់ និងបណ្តាលអោយមានជំងឺនៅតំបន់ប្រដាប់ភេទផងដែរ។
មេរោគ HSV-1 ក៏អាចចម្លងប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ប៉ះនឹងពងទឹកនោះ ហើយបន្ទាប់មកប៉ះទៅភ្នាស ឬកន្លែងនៃស្បែកដែលមានរបួស។ ដូចនេះវាជាការល្អបំផុតក្នុងការមិនបំបែកពងទឹកនោះ។
វាជារឿងល្អដែលអ្នកកុំប៉ះនឹងពងទឹកក្រៅមាត់នោះ។ ប្រសិនបើអ្នកពិតជាត្រូវប៉ះពងទឹកនោះសូមកុំប៉ះផ្នែកផ្សេងទៀតនៃខ្លួនរបស់អ្នក។ លាងដៃរបស់អ្នកអោយបានឆាប់ តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
ជាពិសេស សូមកុំប៉ះភ្នែករបស់អ្នក។ ប្រសិនបើមេរោគ HSV-1 ចូលទៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកវាអាចបណ្តាលអោយមានផលប៉ះពាល់ច្រើន។ ជាការពិតប្រសិនបើអ្នកមានពងក្រៅមាត់ ឬអ្នកនៅជុំវិញអ្នកដែលមានពងក្រៅមាត់សូមឧស្សាហ៍លាងដៃរបស់អ្នក។
ពងក្រៅមាត់អាចគ្រោះថ្នាក់ចំពោះអ្នកដែលប្រព័ន្ធភាពស៊ាំចុះខ្សោយ (ដូចជាកុមារនិងអ្នកដែលមានជំងឺអេដស៍ឬជំងឺមហារីក) ក៏ដូចជាអ្នកដែលមានជំងឺតាអក។ចំពោះអ្នកដែលមានបញ្ហាសុខភាពនានាការឆ្លងមេរោគដែលត្រូវបានបង្កដោយពងក្រៅមាត់អាចគម្រាមកំហែងដល់អាយុជីវិត៕
ផ្តល់សិទ្ធិដោយwww.health.com.kh
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
