ព័ត៍មានសុខភាព
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ការស្រាវជ្រាវថ្មីមួយបានរកឃើញថា កង្វះការគេង និងបញ្ហានៃការដកដង្ហើមដែលត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការគេង អាចជម្រុញអោយមានហានិភ័យនៃការធាត់ចំពោះកុមារ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយអ្វីដែលមិនទាន់ច្បាស់ពីការស្រាវជ្រាវគឺថាតើបញ្ហានៃការគេងពិតជាបណ្តាលអោយធាត់ ឬថាតើអ្វីផ្សេងអាចពន្យល់បានពីការផ្សារភ្ជាប់គ្នារវាងបញ្ហានៃការគេង និងការធាត់នេះ។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានពិនិត្យលើមនុស្សវ័យជំទង់ប្រហែល១.៩០០នាក់។ អ្នកស្រាវជ្រាវបានធ្វើការតាមដានប្រហែលជា១៥ឆ្នាំនៃកុមារទាំងនេះ។ អ្នកដែលគេងបានតិច នៅអាយុ៥ឆ្នាំ និង៦ឆ្នាំ មានប្រហែលជាងចន្លោះពី៦០ទៅ១០០ ភាគរយ នៃការកើនឡើងហានិភ័យនៃការធាត់នៅអាយុ១៥ឆ្នាំ។
កុមារដែលគេងបានតិចពេកនៅអាយុដទៃ ហាក់ដូចជាមិនកើនឡើងហានិភ័យនៃការធាត់នោះទេ។
អ្នកស្រាវជ្រាវក៏បានរកឃើញថា ១/៤នៃកុមារ គឺមានហានិភ័យកើនឡើងនៃការធាត់ដោយសារតែបញ្ហានៃការដកដង្ហើមដែលត្រូវបានទាក់ទងនឹងការគេង ដូចជាការស្រមុកនិងការគេងមិនដកដង្ហើមជាដើម។ អ្នកដែលមានបញ្ហានៃការដកដង្ហើមដែលត្រូវបានទាក់ទងទៅនឹងការគេងធ្ងន់ធ្ងរ គឺមានហានិភ័យទ្វេដងក្នុងការក្លាយទៅជាធាត់នៅអាយុ៧ឆ្នាំ១០ឆ្នាំ និង១៥ឆ្នាំ។
វេជ្ជបណ្ឌិត ការ៉េន បូនុក (Karen Bonuck) បាននិយាយថា ក្នុងឆ្នាំថ្មីៗនេះកង្វះការគេងបានក្លាយជាហានិភ័យដែលត្រូវបានគេស្គាល់ច្បាស់ថានាំអោយធាត់នៅកុមារភាព។
យើងបានដឹងថា ផ្លូវនៃការធាត់ជារឿយៗគឺចាប់ផ្តើមនៅពេលឆាប់នៃជីវិត។ គាត់បានបន្ថែមថា ការស្រាវជ្រាវរបស់យើងពង្រឹងលើករណីដែលថា កង្វះការគេង និងបញ្ហាដកដង្ហើមដែលទាក់ទងទៅនឹងការគេង ជាពិសេសនៅពេលដែលមានថ្មីៗនៅកុមារភាព បង្កើនហានិភ័យនៃការធាត់នៅថ្ងៃក្រោយនៃកុមារភាព។
ប្រសិនបើការគេងដែលមានបញ្ហានៅកុមារភាព ត្រូវបានបង្ហាញថាបណ្តាលអោយធាត់នៅថ្ងៃក្រោយវាអាចសំខាន់សម្រាប់ឪពុកម្តាយ និងគ្រូពេទ្យដើម្បីកំណត់ពីបញ្ហានៃការគេងអោយបានឆាប់ ដូចនេះសកម្មភាពអាចត្រូវបានធ្វើ ហើយការធាត់អាចត្រូវបានការពារ។
មូលហេតុទូទៅនៃបញ្ហាការដកដង្ហើមដែលត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការគេង គឺការរីកសាច់បំពង់ក។ ប្រសិនបើនេះជាបញ្ហាវាអាចត្រូវបានគេកាត់ចោល។ មូលហេតុដទៃទៀតអាចរួមមាន ការមិនត្រូវគ្នានៃសន្លាក់ថ្គាម និងធ្មេញ។ បញ្ហានេះអាចត្រូវបានព្យាបាលដោយទន្តបណ្ឌិត។
វេជ្ជបណ្ឌិត Bonuck បាននិយាយថា ការសិក្សាពីទម្លាប់គេងបានល្អ អាចជួយកុមារអោយគេងបានគ្រប់គ្រាន់។
ការស្រាវជ្រាវត្រូវបានចេញផ្សាយនៅក្នុងកាសែត The Journal of Pediatrics៕
ផ្តល់សិទ្ធិដោយ www.health.com.kh
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយអ្វីដែលមិនទាន់ច្បាស់ពីការស្រាវជ្រាវគឺថាតើបញ្ហានៃការគេងពិតជាបណ្តាលអោយធាត់ ឬថាតើអ្វីផ្សេងអាចពន្យល់បានពីការផ្សារភ្ជាប់គ្នារវាងបញ្ហានៃការគេង និងការធាត់នេះ។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានពិនិត្យលើមនុស្សវ័យជំទង់ប្រហែល១.៩០០នាក់។ អ្នកស្រាវជ្រាវបានធ្វើការតាមដានប្រហែលជា១៥ឆ្នាំនៃកុមារទាំងនេះ។ អ្នកដែលគេងបានតិច នៅអាយុ៥ឆ្នាំ និង៦ឆ្នាំ មានប្រហែលជាងចន្លោះពី៦០ទៅ១០០ ភាគរយ នៃការកើនឡើងហានិភ័យនៃការធាត់នៅអាយុ១៥ឆ្នាំ។
កុមារដែលគេងបានតិចពេកនៅអាយុដទៃ ហាក់ដូចជាមិនកើនឡើងហានិភ័យនៃការធាត់នោះទេ។
អ្នកស្រាវជ្រាវក៏បានរកឃើញថា ១/៤នៃកុមារ គឺមានហានិភ័យកើនឡើងនៃការធាត់ដោយសារតែបញ្ហានៃការដកដង្ហើមដែលត្រូវបានទាក់ទងនឹងការគេង ដូចជាការស្រមុកនិងការគេងមិនដកដង្ហើមជាដើម។ អ្នកដែលមានបញ្ហានៃការដកដង្ហើមដែលត្រូវបានទាក់ទងទៅនឹងការគេងធ្ងន់ធ្ងរ គឺមានហានិភ័យទ្វេដងក្នុងការក្លាយទៅជាធាត់នៅអាយុ៧ឆ្នាំ១០ឆ្នាំ និង១៥ឆ្នាំ។
វេជ្ជបណ្ឌិត ការ៉េន បូនុក (Karen Bonuck) បាននិយាយថា ក្នុងឆ្នាំថ្មីៗនេះកង្វះការគេងបានក្លាយជាហានិភ័យដែលត្រូវបានគេស្គាល់ច្បាស់ថានាំអោយធាត់នៅកុមារភាព។
យើងបានដឹងថា ផ្លូវនៃការធាត់ជារឿយៗគឺចាប់ផ្តើមនៅពេលឆាប់នៃជីវិត។ គាត់បានបន្ថែមថា ការស្រាវជ្រាវរបស់យើងពង្រឹងលើករណីដែលថា កង្វះការគេង និងបញ្ហាដកដង្ហើមដែលទាក់ទងទៅនឹងការគេង ជាពិសេសនៅពេលដែលមានថ្មីៗនៅកុមារភាព បង្កើនហានិភ័យនៃការធាត់នៅថ្ងៃក្រោយនៃកុមារភាព។
ប្រសិនបើការគេងដែលមានបញ្ហានៅកុមារភាព ត្រូវបានបង្ហាញថាបណ្តាលអោយធាត់នៅថ្ងៃក្រោយវាអាចសំខាន់សម្រាប់ឪពុកម្តាយ និងគ្រូពេទ្យដើម្បីកំណត់ពីបញ្ហានៃការគេងអោយបានឆាប់ ដូចនេះសកម្មភាពអាចត្រូវបានធ្វើ ហើយការធាត់អាចត្រូវបានការពារ។
មូលហេតុទូទៅនៃបញ្ហាការដកដង្ហើមដែលត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការគេង គឺការរីកសាច់បំពង់ក។ ប្រសិនបើនេះជាបញ្ហាវាអាចត្រូវបានគេកាត់ចោល។ មូលហេតុដទៃទៀតអាចរួមមាន ការមិនត្រូវគ្នានៃសន្លាក់ថ្គាម និងធ្មេញ។ បញ្ហានេះអាចត្រូវបានព្យាបាលដោយទន្តបណ្ឌិត។
វេជ្ជបណ្ឌិត Bonuck បាននិយាយថា ការសិក្សាពីទម្លាប់គេងបានល្អ អាចជួយកុមារអោយគេងបានគ្រប់គ្រាន់។
ការស្រាវជ្រាវត្រូវបានចេញផ្សាយនៅក្នុងកាសែត The Journal of Pediatrics៕
ផ្តល់សិទ្ធិដោយ www.health.com.kh
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
