ជាតិ
សង្គមជាតិ
×![]()
ដោយ: សារព័ត៌មានថ្មីៗ
វាគួរឲ្យសង្វេគក្នុងចិត្តជាពន់ពេក នៅពេលដែលខ្ញុំបានមើលវីដេអូក្មេងស្រី សិស្សសាលាវិទ្យាល័យទួលទំពូងម្នាក់ ឈរអានលិខិតសារភាពទោសកំហុសចំពោះមុខកាមេរ៉ា ដោយសាតែខ្លួនបានលួចទូរសព្ទដៃរបស់មិត្តភក្តិរួមថ្នាក់។ ជាងនេះទៅទៀត នៅពេលខ្ញុំដឹងថា អ្នកដែលបង្ខំឲ្យគេសារភាពទោសកំហុសនោះ គឺជាគ្រូដែលមានតួនាទីជាអ្នកអប់រំរូបគេផងនោះ។ ចុងបញ្ចប់នៃវាសនាក្មេងម្នាក់នោះ គឺត្រូវបណ្តេចចេញពីសាលា។
ខ្ញុំសួរខ្លួនឯងថា តើក្មេងស្រីម្នាក់នោះ អាចរំដោះខ្លួនចេញផុតពីការចង់ចាំគួរឲ្យឈឺចាប់មួយនេះបានដែរឬទេក្នុងជីវិតរបស់គេ? បទពិសោធន៍នៃជីវិតដ៏ក្មេងខ្ចីរបស់គេប្រឡាក់ទៅដោយស្នាមឈឺចាប់ដែលខ្លួនមិននឹកស្មានដល់។ ក្មេងស្រីម្នាក់នេះប្រហែលគ្រាន់តែចង់បានភាពហ៊ឺហារ សម្ភារនិយមដែលសង្គមមួយនេះបានតម្រង់ទិសឲ្យគេតែប៉ុណ្ណោះ។ ក្មេងស្រីម្នាក់នេះប្រហែលមិនបានគិតអំពីដែនកំណត់របស់ខ្លួន ហើយក៏ដោយសារតែភាពក្មេងខ្ចីរបស់ខ្ឡួនតែប៉ុណ្ណោះ។ ដោយសារតែវ័យរបស់ខ្លួន ក្មេងម្នាក់នេះអាចយល់ដឹងបានតិចតួចថា អ្វីដែលគួរធ្វើ និងអ្វីដែលមិនគួរធ្វើ ឬយល់មិនបានដិតដល់អំពីទំហំនៃផលវិបាកដែលកើតចេញពីទង្វើរបស់ខ្លួន។ ករណីនេះគ្រាន់តែជាករណីមួយក្នុងចំណោមករណីជាច្រើនដែលបានកើតឡើងក្នុង វិស័យអប់រំរបស់យើង ដែលស្តែងឲ្យឃើញពីភាពឆកល្វែងក្នុងវិស័យអប់រំ ហើយដែលការអប់រំរបស់យើងប្រហែលជាដើរមិនទាន់របត់សង្គមសម័យទំនើប និង ការអប់រំបែបសម័យទំនើប។
ការសិក្សាបែបចិត្តសាស្ត្របានបង្ហាញថា បទពិសោធន៍ដំបូងៗនៃជីវិតរបស់ក្មេង និងក្លាយជាការតម្រង់ទិសសម្រាប់អនាគតរបស់ក្មេងពេញមួយជីវិតរបស់គេ។ ទាំងនេះស្តែងឲ្យឃើញថា បើក្មេងទទួលបានបទពិសោធន៍ដែលពោរពេញដោយការស្រលាញ់ និងការថ្នាក់ថ្នម ក្មេងនឹងមើលពិភពលោកទាំងមូលក្នុងផ្លូវវិជ្ជមាន និងមើលមនុស្សជុំវិញក្នុងផ្លូវល្អ។ ក្មេងក៏អាចយល់ថា ពិភពលោកនេះមិនមែនជាកន្លែងដែលពោរពេញទៅដោយការឈឺចាប់នោះទេ។ ផ្ទុយមកវិញ បើក្មេងទទួលរងបទពិសោធន៍នូវការឈឺចាប់វានិងតម្រង់ទិសគេ និងនាំគេឲ្យមើលឃើញពិភពលោកនេះពោរពេញទៅដោយការឈឺចាប់ មិនគួរឲ្យទុកចិត្តបាន និងយល់ឃើញថា ពិភពលោកនេះគឺអាក្រក់។ បើយើងមិនធ្វើបាបគេ នោះគេនិងធ្វើបាបយើងជាមិនខាន ដូចករណីដែលកើតឡើងទៅលើក្មេងស្រីខាងលើស្រាប់។ ក្នុងនាមជាអ្នកអប់រំ តើយើងចង់តម្រង់ទិសឲ្យក្មេងមើលឃើញពិភពលោកទាំងមូលក្នុងផ្លូវមួយណា ? ខ្ញុំឆ្លើយ បានថា គឺផ្លូវត្រឹមត្រូវ គឺពិភពលោកទាំងមូលពោរពេញដោយភាពស្រស់ថ្លា ។ អ៊ីចឹងសួរថា ហេតុអ្វីយើងត្រូវធ្វើចំពោះក្មេងស្រីម្នាក់នេះដោយរបៀបហ្នឹង? ប្រហែលជាយើងគិតថា ទង្វើដូចជាបណ្តេញក្មេងចេញពីសាលា ទង្វើដែលឲ្យក្មេងអានលិខិតសារភាពទោសកំហុស ដែលធ្វើឲ្យក្មេងទទួលរងនូវភាពអាម៉ាស ជាទង្វើដែលយើងចង់ផ្តល់ជាមេរៀនអប់រំ ដល់ក្មេង ដទៃៗទៀតកុំឲ្យយកគំរូតាម និងឲ្យក្មេងដែលប្រព្រឹត្តកំហុសរាងចាលជាមិនខាន។ តែសម្រាប់ខ្ញុំទាំងនេះមិនបានស្តែងឲ្យឃើញពីការអប់រំនោះទេ គឺស្តែងឲ្យឃើញនូវការសងសឹក និងធ្វើឲ្យអាម៉ាស់មុខតែប៉ុណ្ណោះ។ ការសងសឹក និង ការធ្វើឲ្យក្មេងអាម៉ាស់មុខមិនមែនជាការអប់រំនោះទេ ដាច់ខាតគឺមិនមែនជាការអប់រំ។
មានដំណោះស្រាយជាច្រើនដែលយើងអាចជួយក្មេងដែលមានបញ្ហាអាកប្បកិរិយាទាំងក្នុងការសិក្សា និងជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់គេបាន។ ខ្ញុំហ៊ាននិយាយថា មិនមែនមានតែវិទ្យាល័យទូលទំពូងតែមួយដែលជួបនូវបញ្ហាដូចខាងលើ គឺគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងវិស័យអប់រំរបស់យើងដែលប្រឈមមុខនូវបញ្ហារាប់មិនអស់ ដូចជា សិស្សសាលាក្លាយជាអ្នកលួចឆក់ ក្លាយជាអ្នកប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀន ក្លាយជាសិស្សគេចសាលា ក្លាយជាជើងកាង ។ល។ ខ្ញុំសូមចូលរូមជាគំនិតមួយចំនួនក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះដែលមានដូចជា៖
១- ការបង្កើតឲ្យមានសេវាចិត្តសាស្ត្រអប់រំ ដល់សិស្សតាំងពីថ្នាក់កុមារឋានរហូតដល់មហាវិទ្យាល័យ។ ការអប់រំបែបចិត្តសាស្ត្រ ដែលភាសាអង់គ្លេសហៅថា (Guidance Counseling ឬ School Counseling) ដែលប្រទេសជាច្រើនបានអនុវត្តន៍ មានសារៈប្រយោជន៍ខ្លាំងបំផុតក្នុងការជួយក្មេងសិស្ស និស្សិត ដើម្បីគាំទ្រផ្នែកផ្លូវចិត្ត ក៏ដូចជាជួយគេឲ្យផ្លាស់ប្តូរអាកប្បកិរិយាមិនគួរគប្បីមួយចំនួន ជួយឲ្យគេយល់ដឹងពីសង្គម ជួយឲ្យគេចេះសម្របខ្លួនក្នុងសង្គម ជួយឲ្យគេមានទំនាក់ទំនងល្អរវាងគ្រូនិងសិស្ស រវាងមាតាបិតានិងខ្លួនគេ រវាងសាលា ខ្លួនគេ និង មាតាបិតា ។ល។ Guidance Counseling ឬ School Counseling បានចាប់ផ្តើមកើតមាននៅសហរដ្ឋអាមេរិក និង ប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍មួយចំនួនតាំងពីជាង ៥០ឆ្នាំមុនមកម្លេះ។ បច្ចុប្បន្ននេះ មានប្រទេសមួយចំនួនក្នុងសហគមន៍ ASEAN បានប្រើប្រាស់វាយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាពរួចមកហើយ។ ល្មមដល់ពេលដែលយើងអាចគិតគូររឿងទាំងនេះបានដែរហើយ។
២- ការបង្កើតទំនាក់ទំនងយ៉ាងចិត្តស្និទ្ធរវាងអាណាព្យាបាល និង សាលា ឬ ការជួយឲ្យមាតាបិតាយល់ដឹងអំពីចិត្តសាស្ត្រ និង ការរីកលូតលាស់របស់ក្មេងផ្នែកផ្លូវចិត្តក៏ជាវិធីសាស្ត្រមួយក្នុងការជួយសិស្ស និស្សិតមិនឲ្យងាករេចេញពីការសិក្សារបស់គេផងដែរ។
៣- ការផ្តល់ឱកាសឲ្យក្មេងចូលរួមក្នុងការងារសង្គមក៏ជាផ្នែកមួយជួយឲ្យក្មេងយល់ដឹងពីសង្គមកាន់តែច្រើនផងដែរ។ កិច្ចការទាំងនេះ គឺអ្នកចិត្តសាស្ត្រអាចធ្វើបានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព។
ដោយការគោរពអំពីខ្ញុំ បើមានការលើសលស់អ្វីមួយ ខ្ញុំបាទសូមការអភ័យទោសពីសំណាក់អ្នកអានទាំងឡាយ។ ទាំងនេះអាចដោយសារតែខ្ញុំអាចមើលឃើញបញ្ហាសង្គមតែមួយជ្រុងតូចក៏ថាបាន៕
ដោយ ហឿ សេធុល
បរិញ្ញាប័ត្រជាន់ខ្ពស់ផ្នែកពិគ្រោះយោបល់ផ្លូវចិត្ត
ទំនាក់ទំនង៖ [email protected] , www.khmer-cps.com
ទូរសព្ទ៖ 017668941
ខ្ញុំសួរខ្លួនឯងថា តើក្មេងស្រីម្នាក់នោះ អាចរំដោះខ្លួនចេញផុតពីការចង់ចាំគួរឲ្យឈឺចាប់មួយនេះបានដែរឬទេក្នុងជីវិតរបស់គេ? បទពិសោធន៍នៃជីវិតដ៏ក្មេងខ្ចីរបស់គេប្រឡាក់ទៅដោយស្នាមឈឺចាប់ដែលខ្លួនមិននឹកស្មានដល់។ ក្មេងស្រីម្នាក់នេះប្រហែលគ្រាន់តែចង់បានភាពហ៊ឺហារ សម្ភារនិយមដែលសង្គមមួយនេះបានតម្រង់ទិសឲ្យគេតែប៉ុណ្ណោះ។ ក្មេងស្រីម្នាក់នេះប្រហែលមិនបានគិតអំពីដែនកំណត់របស់ខ្លួន ហើយក៏ដោយសារតែភាពក្មេងខ្ចីរបស់ខ្ឡួនតែប៉ុណ្ណោះ។ ដោយសារតែវ័យរបស់ខ្លួន ក្មេងម្នាក់នេះអាចយល់ដឹងបានតិចតួចថា អ្វីដែលគួរធ្វើ និងអ្វីដែលមិនគួរធ្វើ ឬយល់មិនបានដិតដល់អំពីទំហំនៃផលវិបាកដែលកើតចេញពីទង្វើរបស់ខ្លួន។ ករណីនេះគ្រាន់តែជាករណីមួយក្នុងចំណោមករណីជាច្រើនដែលបានកើតឡើងក្នុង វិស័យអប់រំរបស់យើង ដែលស្តែងឲ្យឃើញពីភាពឆកល្វែងក្នុងវិស័យអប់រំ ហើយដែលការអប់រំរបស់យើងប្រហែលជាដើរមិនទាន់របត់សង្គមសម័យទំនើប និង ការអប់រំបែបសម័យទំនើប។
ការសិក្សាបែបចិត្តសាស្ត្របានបង្ហាញថា បទពិសោធន៍ដំបូងៗនៃជីវិតរបស់ក្មេង និងក្លាយជាការតម្រង់ទិសសម្រាប់អនាគតរបស់ក្មេងពេញមួយជីវិតរបស់គេ។ ទាំងនេះស្តែងឲ្យឃើញថា បើក្មេងទទួលបានបទពិសោធន៍ដែលពោរពេញដោយការស្រលាញ់ និងការថ្នាក់ថ្នម ក្មេងនឹងមើលពិភពលោកទាំងមូលក្នុងផ្លូវវិជ្ជមាន និងមើលមនុស្សជុំវិញក្នុងផ្លូវល្អ។ ក្មេងក៏អាចយល់ថា ពិភពលោកនេះមិនមែនជាកន្លែងដែលពោរពេញទៅដោយការឈឺចាប់នោះទេ។ ផ្ទុយមកវិញ បើក្មេងទទួលរងបទពិសោធន៍នូវការឈឺចាប់វានិងតម្រង់ទិសគេ និងនាំគេឲ្យមើលឃើញពិភពលោកនេះពោរពេញទៅដោយការឈឺចាប់ មិនគួរឲ្យទុកចិត្តបាន និងយល់ឃើញថា ពិភពលោកនេះគឺអាក្រក់។ បើយើងមិនធ្វើបាបគេ នោះគេនិងធ្វើបាបយើងជាមិនខាន ដូចករណីដែលកើតឡើងទៅលើក្មេងស្រីខាងលើស្រាប់។ ក្នុងនាមជាអ្នកអប់រំ តើយើងចង់តម្រង់ទិសឲ្យក្មេងមើលឃើញពិភពលោកទាំងមូលក្នុងផ្លូវមួយណា ? ខ្ញុំឆ្លើយ បានថា គឺផ្លូវត្រឹមត្រូវ គឺពិភពលោកទាំងមូលពោរពេញដោយភាពស្រស់ថ្លា ។ អ៊ីចឹងសួរថា ហេតុអ្វីយើងត្រូវធ្វើចំពោះក្មេងស្រីម្នាក់នេះដោយរបៀបហ្នឹង? ប្រហែលជាយើងគិតថា ទង្វើដូចជាបណ្តេញក្មេងចេញពីសាលា ទង្វើដែលឲ្យក្មេងអានលិខិតសារភាពទោសកំហុស ដែលធ្វើឲ្យក្មេងទទួលរងនូវភាពអាម៉ាស ជាទង្វើដែលយើងចង់ផ្តល់ជាមេរៀនអប់រំ ដល់ក្មេង ដទៃៗទៀតកុំឲ្យយកគំរូតាម និងឲ្យក្មេងដែលប្រព្រឹត្តកំហុសរាងចាលជាមិនខាន។ តែសម្រាប់ខ្ញុំទាំងនេះមិនបានស្តែងឲ្យឃើញពីការអប់រំនោះទេ គឺស្តែងឲ្យឃើញនូវការសងសឹក និងធ្វើឲ្យអាម៉ាស់មុខតែប៉ុណ្ណោះ។ ការសងសឹក និង ការធ្វើឲ្យក្មេងអាម៉ាស់មុខមិនមែនជាការអប់រំនោះទេ ដាច់ខាតគឺមិនមែនជាការអប់រំ។
មានដំណោះស្រាយជាច្រើនដែលយើងអាចជួយក្មេងដែលមានបញ្ហាអាកប្បកិរិយាទាំងក្នុងការសិក្សា និងជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់គេបាន។ ខ្ញុំហ៊ាននិយាយថា មិនមែនមានតែវិទ្យាល័យទូលទំពូងតែមួយដែលជួបនូវបញ្ហាដូចខាងលើ គឺគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងវិស័យអប់រំរបស់យើងដែលប្រឈមមុខនូវបញ្ហារាប់មិនអស់ ដូចជា សិស្សសាលាក្លាយជាអ្នកលួចឆក់ ក្លាយជាអ្នកប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀន ក្លាយជាសិស្សគេចសាលា ក្លាយជាជើងកាង ។ល។ ខ្ញុំសូមចូលរូមជាគំនិតមួយចំនួនក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះដែលមានដូចជា៖
១- ការបង្កើតឲ្យមានសេវាចិត្តសាស្ត្រអប់រំ ដល់សិស្សតាំងពីថ្នាក់កុមារឋានរហូតដល់មហាវិទ្យាល័យ។ ការអប់រំបែបចិត្តសាស្ត្រ ដែលភាសាអង់គ្លេសហៅថា (Guidance Counseling ឬ School Counseling) ដែលប្រទេសជាច្រើនបានអនុវត្តន៍ មានសារៈប្រយោជន៍ខ្លាំងបំផុតក្នុងការជួយក្មេងសិស្ស និស្សិត ដើម្បីគាំទ្រផ្នែកផ្លូវចិត្ត ក៏ដូចជាជួយគេឲ្យផ្លាស់ប្តូរអាកប្បកិរិយាមិនគួរគប្បីមួយចំនួន ជួយឲ្យគេយល់ដឹងពីសង្គម ជួយឲ្យគេចេះសម្របខ្លួនក្នុងសង្គម ជួយឲ្យគេមានទំនាក់ទំនងល្អរវាងគ្រូនិងសិស្ស រវាងមាតាបិតានិងខ្លួនគេ រវាងសាលា ខ្លួនគេ និង មាតាបិតា ។ល។ Guidance Counseling ឬ School Counseling បានចាប់ផ្តើមកើតមាននៅសហរដ្ឋអាមេរិក និង ប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍មួយចំនួនតាំងពីជាង ៥០ឆ្នាំមុនមកម្លេះ។ បច្ចុប្បន្ននេះ មានប្រទេសមួយចំនួនក្នុងសហគមន៍ ASEAN បានប្រើប្រាស់វាយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាពរួចមកហើយ។ ល្មមដល់ពេលដែលយើងអាចគិតគូររឿងទាំងនេះបានដែរហើយ។
២- ការបង្កើតទំនាក់ទំនងយ៉ាងចិត្តស្និទ្ធរវាងអាណាព្យាបាល និង សាលា ឬ ការជួយឲ្យមាតាបិតាយល់ដឹងអំពីចិត្តសាស្ត្រ និង ការរីកលូតលាស់របស់ក្មេងផ្នែកផ្លូវចិត្តក៏ជាវិធីសាស្ត្រមួយក្នុងការជួយសិស្ស និស្សិតមិនឲ្យងាករេចេញពីការសិក្សារបស់គេផងដែរ។
៣- ការផ្តល់ឱកាសឲ្យក្មេងចូលរួមក្នុងការងារសង្គមក៏ជាផ្នែកមួយជួយឲ្យក្មេងយល់ដឹងពីសង្គមកាន់តែច្រើនផងដែរ។ កិច្ចការទាំងនេះ គឺអ្នកចិត្តសាស្ត្រអាចធ្វើបានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព។
ដោយការគោរពអំពីខ្ញុំ បើមានការលើសលស់អ្វីមួយ ខ្ញុំបាទសូមការអភ័យទោសពីសំណាក់អ្នកអានទាំងឡាយ។ ទាំងនេះអាចដោយសារតែខ្ញុំអាចមើលឃើញបញ្ហាសង្គមតែមួយជ្រុងតូចក៏ថាបាន៕
ដោយ ហឿ សេធុល
បរិញ្ញាប័ត្រជាន់ខ្ពស់ផ្នែកពិគ្រោះយោបល់ផ្លូវចិត្ត
ទំនាក់ទំនង៖ [email protected] , www.khmer-cps.com
ទូរសព្ទ៖ 017668941
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
