លោក កែវ សំអាង ពីអ្នកសម្តែងល្ខោនបាសាក់ទៅជាគ្រូបង្វឹកកីឡាប្រដាល់

កីឡាជាតិ

ជាតិ

បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍

លោក កែវ សំអាង ពីអ្នកសម្តែងល្ខោនបាសាក់ទៅជាគ្រូបង្វឹកកីឡាប្រដាល់

16, Nov 2015 , 7:19 am

រូបភាព

ដោយ:

លោក កែវ សំអាង ជាគ្រូបង្វឹកកីឡាប្រដាល់ប្រចាំក្លិបដំបងក្រញូងកីឡាខេត្តបាត់ដំបង និងជាឪពុកបង្កើតរបស់ កែវ រំចង់ ដែលជាកីឡាករជើងខ្លាំងមួយរូបនៅកម្ពុជា។ បុរសវ័យអាយុ ៥៧ឆ្នាំរូបនេះ មិនត្រឹមតែមានប្រវត្តិជាកីឡាករប្រដាល់នៅតាមជាយដែនប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ជាអតីតតួឯកល្ខោនបាសាក់ប្រចាំសមាគមសិល្បៈល្ខោនបាសាក់អូតាគាំ៣ ក្នុងទីរួមខេត្តបាត់ដំបងផងដែរ។

«នៅឆ្នាំ១៩៧៩ ឪពុកមារបស់ខ្ញុំ លោក កែវ នាង បានបង្កើតក្រុមល្ខោនបាសាក់មួយមានឈ្មោះថា សមាគមសិល្បៈល្ខោនបាសាក់អូតាគាំបីទីរួមខេត្តបាត់ដំបង ហើយខ្ញុំក៏បានធ្វើជាតួសម្តែងនៅក្នុងសមាគមនោះផងដែរ បន្ទាប់មក ឪពុកមារបស់ខ្ញុំបានបង្កើតក្លិបប្រដាល់សិល្បៈកីឡាខេត្តបាត់ដំបងមួយទៀត ហើយពេលនោះខ្ញុំធ្វើជាតួសម្តែងល្ខោនបាសាក់ផង និងជាអ្នកប្រដាល់ផង»។ នេះជាការថ្លែងរៀបរាប់ដំណើរជីវិតពីអតីតកាលរបស់លោក កែវ សំអាង។

គ្រូបង្វឹកក្លិបដំបងក្រញូងកីឡាខេត្តបាត់ដំបងរូបនេះ បានពន្យល់ពីមូលហេតុដែលទាក់ទងទៅនឹងការបោះបង់អាជីពជាអ្នកសម្តែងល្ខោនបាសាក់ និងអ្នកប្រដាល់មកចាប់អាជីពជាគ្រូបង្វឹកប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗកាលពីពេលថ្មីនេះថា៖«លុះសម្តែងដល់ឆ្នាំ១៩៨៤ វង់ល្ខោនបាសាក់អូតាគាំបីខេត្តបាត់ដំបង បានជួបបញ្ហាការលំបាក និងភាពខ្វះខាត ដោយក្នុងក្រុមមានការច្រណែនឈ្នានីសគ្នា រហូតធ្វើឱ្យមានការបែកបាក់សាមគ្គីផ្ទៃក្នុង និងដោយសារមិនមានការយកចិត្តទុកដាក់ជួយឧបត្ថម្ភពីមន្ទីរឃោសនាការខេត្តបាត់ដំបង វង់ល្ខោននោះក៏បានរលាយសាបសូន្យទៅ»។

ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោក កែវ សំអាង បានអះអាងថា លោកមិនបានចេញពីពិភពល្ខោនបាសាក់ភ្លាមៗនោះឡើយ ដោយសារការស្រឡាញ់វិស័យសិល្បៈ ចង់រក្សាស្នាដៃរបស់ឪពុកមា និងបទពិសោធន៍ខ្លួនឯងផ្ទាល់នោះ លោកបានបង្កើតក្រុមសិល្បៈល្ខោនបាសាក់ផ្ទាល់ខ្លួនមួយ ដោយធ្វើការដឹកនាំ និងសម្តែងជាតួឯកដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់។

លោកបានបន្ថែមទៀតថា៖ «លុះដល់អំឡុងឆ្នាំ១៩៩៣ ពេលនោះលោកឪពុករបស់ខ្ញុំគាត់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺខ្លាំង ស្របពេលដែលមានបញ្ហានៅក្នុងក្រុមសិល្បៈផងនោះ ខ្ញុំក៏បានសម្រេចចិត្តរំសាយក្រុមល្ខោនបាសាក់របស់ខ្ញុំតែម្តងទៅ ហើយបន្ទាប់មកខ្ញុំក៏យកសម្ភារៈប្រដាប់ប្រដាសមាគមសិល្បៈល្ខោនបាសាក់ និងក្លិបទាំងនោះមកដាក់នៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំ។ ដោយមានការសោកស្តាយចំពោះការខិតខំប្រឹងប្រែងបង្កើតរបស់ខ្ញុំ និងឪពុកមា ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថានឹងបើកក្លិបប្រដាល់ក្បាច់បុរាណខ្មែរបន្តទៀត ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងបោះបង់ការសម្តែងល្ខោនបាក់ចោល ដោយសារគិតថាការសម្តែងល្ខោនបាសាក់វាមានការលំបាកខ្លាំង គ្មានទីតាំងច្បាស់លាស់ និងគ្មានការជួយជ្រោមជ្រែងមន្ទីរសិល្បៈខេត្ត។ ចំណែកក្រុមសិល្បៈដែលសម្តែងឱ្យក្រុមនោះក៏បានទៅសម្តែងឱ្យក្រុមផ្សេងៗ»។

លោក កែវ សំអាង បានបញ្ជាក់ទៀតថា បន្ទាប់ពីគាត់បានរត់ឯកសារសុំការអនុញ្ញាតក្នុងការបើកក្លិបទៅប្រធានសហព័ន្ធកីឡាប្រដាល់កម្ពុជា លោក តែម ម៉ឺន ប្រធានសហព័ន្ធកីឡាប្រដាល់កម្ពុជាក៏បានអនុញ្ញាត ពេលនោះលោកក៏បានបង្កើតក្លិបមួយដែលមានឈ្មោះថា ដំបងក្រញូងកីឡាខេត្តបាត់ដំបង រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ។ នៅពេលចាប់ផ្តើមបើកលើកដំបូងក្លិបរបស់លោកមានសិស្សចូលមកហាត់ជិត៦០នាក់ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នសិស្សដែលកំពុងហាត់មានត្រឹមតែជិត២០នាក់ប៉ុណ្ណោះ។

លោកគ្រូម្នាក់នេះបានពន្យល់ពីមូលហេតុនៃការថយចុះនេះថា ក្នុងចំណោមសិស្សដែលចូលហាត់ អ្នកខ្លះហាត់ដើម្បីតែការពារខ្លួន អ្នកខ្លះហាត់ដើម្បីសុខភាព និងខ្លះទៀតហាត់ដើម្បីធ្វើការប្រកួតនៅតាមជាយដែន និងតាមប៉ុស្តិ៍ជាដើម។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះមានសិស្សមួយនៅពេលមានប្រពន្ធពួកគេក៏បោះបង់ចោល និងអ្នកខ្លះទៀតដោយសារមិនមានការតស៊ូក៏បោះបង់ចោលតែម្តង ។

លោកកែវសំអាងបានបញ្ជាក់ផងដែរថា នៅពេលដែលកូនសិស្សរបស់គាត់ឡើងប្រកួតម្តងៗគាត់ទទួលបានតម្លៃក្លិបចំនួន ១៥ដុល្លារ ហើយសម្រាប់ប្រាក់តម្លៃខ្លួនកីឡាករលោកមិនដែលយកនោះទេ តែមានពេលខ្លះកូនសិស្សដែលឡើងប្រកួតមានទឹកចិត្តក៏បានឱ្យប្រាក់បន្ថែមមួយចំនួនផងដែរ។ សម្រាប់សិស្សដែលចូលមកហាត់នៅក្នុងក្លិបរបស់លោកតម្រូវឱ្យបង់ប្រាក់មួយចំនួន ប៉ុន្តែការបង់ប្រាក់គាត់មើលទៅលើកម្រិតជីវភាពរបស់កីឡាករទាំងនោះ។

សម្រាប់ប្រាក់ដែលបានមកពីការបង់ថ្លៃ និងសិស្សឱ្យទាំងនោះគាត់យកទៅចំណាយលើថ្លៃម្ហូបអាហារ និងសម្ភារៈកីឡា ព្រោះការបើកក្លិបនេះទាំងការទិញសម្ភារៈ និងថ្ងៃម្ហូបអាហរ គឺគាត់ចំណាយថវិកាផ្ទាល់ខ្លួន។

លោកគ្រូបង្វឹកម្នាក់នេះបានឱ្យដឹងទៀតថា ក្លិបកីឡារបស់គាត់មិនត្រឹមតែជាកន្លែងបង្ហាត់សិស្សដើម្បីយកលុយ និងឡើងប្រដាល់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជួយរក្សានូវកេរតំណែលក្បាច់គុនបុរាណខ្មែររបស់ដូនតាយើង ជាពិសេសជួយចូលរួមចំណែកក្នុងការអភិវឌ្ឍសង្គម ដូចជាជួយណែនាំ អប់រំមនុស្សមិនប្រព្រឹត្តិអំពើអបាយមុខ និងអំពើដែលសង្គមស្អប់ខ្ពើមមួយចំនួនទៀត។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះគាត់បានចំណាយថវិកាដែលបានមកពីការបើកក្លិបនេះជួយដល់ក្រុមកុមារកំព្រា និងជនអនាថាថែមទៀតផង។ ហើយមានពេលខ្លះគាត់ក៏បានបញ្ជូនកីឡាករឱ្យទៅចូលរួមប្រកួតនៅក្នុងកម្មវិធីបុណ្យប្រពៃណីបុណ្យជាតិផ្សេងៗទៀតផង។

លោក កែវ សំអាង បានប្រាប់ពីគោលជំហរទៅថ្ងៃអនាគតរបស់ខ្លួនថា៖ «នៅថ្ងៃអនាគតខ្ញុំមិនមានបំណងក្នុងការផ្លាស់ប្តូរមុខរបរជាគ្រូបង្វឹកនោះទេ ទោះបីខ្ញុំចាស់យ៉ាងណាក៏ដោយខ្ញុំនៅតែស្រលាញ់វិស័យកីឡា ប្រសិនបើខ្ញុំចាស់ធ្វើអ្វីមិនកើតខ្ញុំនឹងចាត់កូនឱ្យធ្វើជាតំណាង ខ្ញុំគ្រាន់តែជាអ្នកពន្យល់ និងផ្តល់គំនិតយោបល់ប៉ុណ្ណោះ»៕