ពីនេះ ពីនោះ
រវាងការវិនិយោគគំនិតឬចំណេះដឹង និងបញ្ជូនយុវជនធ្វើជាពលករទៅក្រៅប្រទេសមួយណាល្អ?
×![]()
ភ្នំពេញ៖ ប្រទេសមួយដែលខ្លាំង ដែលរឹងមាំគឺអាស្រ័យលើអំណាចសេដ្ឋកិច្ចរឹងមាំ យោធារឹងមាំ សន្ដិភាពនយោបាយ និងភាពជាម្ចាស់ការលើអធិបតេយ្យភាពនៃបូរណភាពទឹកដីរបស់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែដើម្បីកិច្ចការទាំងនេះទទួលបានជោគជ័យគេត្រូវគិតរបស់មួយដែលសំខាន់ជាងគេនោះគឺ កម្លាំងចលកដើម្បីទៅអភិវឌ្ឍន៍ជាតិដែលគេតែងដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា ធនធានមនុស្ស។
ដោយហេតុថាប្រទេសឆ្លងកាត់សម័យកាលច្របូកច្របល់អស់ជាច្រើនឆ្នាំ បានធ្វើឲ្យវិស័យអប់រំចេះតែធ្លាក់ចុះ អ្នកចេះដឹងកាន់តែតិច ហើយចំណែកអ្នកខ្លះដើម្បីការពារជីវិតសុខចិត្តធ្វើចំណាក់មាតុភូមិទៅនៅស្រុកក្រៅដើម្បីសាងជីវិតលើទឹកដីបរទេស។ ក្រោយមកមានការប្រែប្រួលបរិបទសង្គម ដោយចាប់ផ្ដើមមានសន្តិភាពជាលំដាប់ កំណែទម្រង់ជាតិក៏ត្រូវបានរៀបចំជាបណ្ដើរៗ ហើយស្ថានភាពសង្គមមានការរីកចម្រើនគួរឲ្យកត់សម្គាល់។ ចំណែកវិស័យអប់រំក៏បានធ្វើកំណែទម្រង់ជាបណ្ដើរៗផងដែរ។
ប៉ុន្តែអ្វីដែលធ្វើឲ្យមានការចង់បកស្រាយគឺនៅត្រង់ថា ក្នុងមួយឆ្នាំៗកម្លាំងយុវជន ចេះតែនាំគ្នាធ្វើចំណាក់ស្រុកទៅធ្វើការនៅបរទេស រាប់ម៉ឺនរាប់សែនអ្នក ទៅធ្វើការរកថវិការដើម្បីផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះរដ្ឋក៏ធ្លាប់មានការសាទរថា កម្លាំងទាំងនោះបានចូលរួមចំណែកអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ចជាតិបានយ៉ាងច្រើនតាមរយៈការផ្ញើរថវិការមកស្រុកកំណើតវិញជាដើម។ ហើយរដ្ឋក៏ធ្លាប់ស្នើរសហការជាមួយប្រទេសដែលទទួលយកកម្លាំងពលកររបស់ខ្លួន ឲ្យនៅតែបន្តរសហការគ្នានិងទទួលយកកម្លាំងពលករខ្លួនជាធម្មតា។
ជាការពិត ប្រការដែលយុវជនទាំងនោះបានទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស ហើយផ្ញើរថវិការមកស្រុកកំណើតគឺជារឿងមួយដែលល្អ ដើម្បីជួយឲ្យសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារនៅក្នុងប្រទេសមានការរីកចម្រើន។ ប៉ុន្តែកន្លងទៅកម្លាំងពលករចំណាក់ស្រុកទាំងនោះភាគច្រើន មិនមែនជាពលករជំនាញនោះទេ។ ហើយកម្រិតវប្បធម៌ដែលទទួលបានពីការអប់រំក៏នៅមានកម្រិតនៅឡើយដែរ។ ក្នុងករណីដែលយុវជនទាំងនេះផុតកង់ត្រាការងារនៅក្រៅប្រទេសមកស្រុកកំណើត ពេលនោះគឺជាបន្ទុកដ៏ធំមួយសម្រាប់រដ្ឋក្នុងការស្វះស្វែងរកទីផ្សារការងារជូនពួកគាត់។ មួយវិញទៀតកម្លាំងទាំងនេះគឺជាចលករដ៏សំខាន់ដើម្បីធ្វើជាឆ្អឹងខ្នងទ្រទ្រង់សេដ្ឋកិច្ចជាតិទាំងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននិងទៅអនាគត។ ចុះប្រសិនបើកម្លាំងទាំងនោះក្លាយជាពលករនៅស្រុកគេបាត់ហើយ តើក្នុងប្រទេសមានធនធានមនុស្សកម្រិតណា? ចំណែកកម្លាំងពលករជំនាញវិញ តើអាចប្រកួតប្រជែងជាមួយសមាហរណកម្មសេដ្ឋកិច្ចអាស៊ានបានគ្រប់គ្រាន់ទេ? ក្រោយពេលសមាហរណកម្មសេដ្ឋកិច្ចអាស៊ានទៅ តើប៉ុន្មានឆ្នាំទើបអាចផលិតធនធានមនុស្សជំនាញ បានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ប្រកួតប្រជែងការងារក្នុងតំបន់?
កត្តាទាំងនេះគឺសុទ្ធតែជាករណីដែលរដ្ឋត្រូវតែពិចារណានិងថ្លឹងថ្លែងរវាងការចេះតែបន្តរបញ្ជូនកម្លាំងយុវជនឲ្យធ្វើចំណាក់ស្រុកទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស និងការខិតខំប្រឹងប្រែងវិនិយោគគំនិត ចំណេះដឹង ជំនាញ ជូនដល់ពួកគាត់ដើម្បីឲ្យមានអត្រានៃអ្នកមានគុណភាពការងារពិតអាចជួយសេដ្ឋកិច្ចជាតិបានពេញលេញ និងអាចប្រកួតប្រជែងជាមួយបណ្ដាប្រទេសក្នុងតំបន់បាន។
ការពិតណាស់កន្លងទៅក្រសួងអប់រំបានខិតខំយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការពង្រឹងគុណភាពអប់រំ និងបង្កើនការបង្រៀនជំនាញដល់យុវជន តែក៏មិនអាចចេះតែបន្តរឲ្យចំនួនពលករចំណាកស្រុកទៅក្រៅប្រទេសចេះតែកើនឡើងនោះដែរ។ ព្រោះថារហូតមកដល់ពេលនេះប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួន និងយុវជនមួយចំនួននៅតាមទីជនបទ ស្រុកស្រែចំការ ហាក់មិនសូវឲ្យតម្លៃចំពោះការចំណាយពេលវេលាដើម្បីសិក្សារៀនសូត្រនោះទេ។ ព្រោះពួកគាត់គិតថា វាត្រូវការចំណាយយូរ ហើយរៀនទៅមិនដឹងប្រាកដក្នុងចិត្តថាបានធ្វើការងារអ្វី។ ហេតុនេះសុខចិត្តបញ្ឈប់ការសិក្សាទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសជាការល្អប្រសើរជាង។
តាមពិតយើងគួរតែមានការត្រេកអរពេលយុវជនរបស់ប្រទេស មានការងារធ្វើកាន់តែច្រើននៅក្រៅប្រទេសដែរ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់គឺយើងបានបញ្ជូនចំនួនមនុស្សដ៏ច្រើនដែលត្រូវចូលរួមបង្កើនសេដ្ឋកិច្ចជាតិក្នុងស្រុក ឲ្យទៅធ្វើជាពលករគេ ហើយធ្វើឲ្យសេដ្ឋកិច្ចជាតិគេមានការរីកចម្រើនកាន់តែខ្លាំងឡើង ចំណែកក្នុងប្រទេសវិញ ពេលខ្លះមានការត្អូញត្អែថាខ្វះកម្លាំងពលកម្មទៅវិញ។ ហេតុនេះគឺរដ្ឋត្រូវងាកមកចាប់អារម្មណ៍ការវិនិយោគគំនិត និងចំណេះជំនាញដល់យុវជនឡើងវិញ បើសិនជាអាចត្រូវព្យាយាមរក្សាកម្លាំងពលករទាំងនោះ ឲ្យនៅបំពេញការងារក្នុងស្រុកឲ្យបានច្រើន ដើម្បីសម្រួលដល់អ្នកវិនិយោគ និងពង្រីកចំណូលជាតិ ទាំងតាមរយៈប្រាក់ខែកម្មករ ក្រុមហ៊ុនក្នុងស្រុក និងបង្កើនការងារក្នុងស្រុកឲ្យបានច្រើនជាដើម៕
ដោយហេតុថាប្រទេសឆ្លងកាត់សម័យកាលច្របូកច្របល់អស់ជាច្រើនឆ្នាំ បានធ្វើឲ្យវិស័យអប់រំចេះតែធ្លាក់ចុះ អ្នកចេះដឹងកាន់តែតិច ហើយចំណែកអ្នកខ្លះដើម្បីការពារជីវិតសុខចិត្តធ្វើចំណាក់មាតុភូមិទៅនៅស្រុកក្រៅដើម្បីសាងជីវិតលើទឹកដីបរទេស។ ក្រោយមកមានការប្រែប្រួលបរិបទសង្គម ដោយចាប់ផ្ដើមមានសន្តិភាពជាលំដាប់ កំណែទម្រង់ជាតិក៏ត្រូវបានរៀបចំជាបណ្ដើរៗ ហើយស្ថានភាពសង្គមមានការរីកចម្រើនគួរឲ្យកត់សម្គាល់។ ចំណែកវិស័យអប់រំក៏បានធ្វើកំណែទម្រង់ជាបណ្ដើរៗផងដែរ។
ប៉ុន្តែអ្វីដែលធ្វើឲ្យមានការចង់បកស្រាយគឺនៅត្រង់ថា ក្នុងមួយឆ្នាំៗកម្លាំងយុវជន ចេះតែនាំគ្នាធ្វើចំណាក់ស្រុកទៅធ្វើការនៅបរទេស រាប់ម៉ឺនរាប់សែនអ្នក ទៅធ្វើការរកថវិការដើម្បីផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះរដ្ឋក៏ធ្លាប់មានការសាទរថា កម្លាំងទាំងនោះបានចូលរួមចំណែកអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ចជាតិបានយ៉ាងច្រើនតាមរយៈការផ្ញើរថវិការមកស្រុកកំណើតវិញជាដើម។ ហើយរដ្ឋក៏ធ្លាប់ស្នើរសហការជាមួយប្រទេសដែលទទួលយកកម្លាំងពលកររបស់ខ្លួន ឲ្យនៅតែបន្តរសហការគ្នានិងទទួលយកកម្លាំងពលករខ្លួនជាធម្មតា។
ជាការពិត ប្រការដែលយុវជនទាំងនោះបានទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស ហើយផ្ញើរថវិការមកស្រុកកំណើតគឺជារឿងមួយដែលល្អ ដើម្បីជួយឲ្យសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារនៅក្នុងប្រទេសមានការរីកចម្រើន។ ប៉ុន្តែកន្លងទៅកម្លាំងពលករចំណាក់ស្រុកទាំងនោះភាគច្រើន មិនមែនជាពលករជំនាញនោះទេ។ ហើយកម្រិតវប្បធម៌ដែលទទួលបានពីការអប់រំក៏នៅមានកម្រិតនៅឡើយដែរ។ ក្នុងករណីដែលយុវជនទាំងនេះផុតកង់ត្រាការងារនៅក្រៅប្រទេសមកស្រុកកំណើត ពេលនោះគឺជាបន្ទុកដ៏ធំមួយសម្រាប់រដ្ឋក្នុងការស្វះស្វែងរកទីផ្សារការងារជូនពួកគាត់។ មួយវិញទៀតកម្លាំងទាំងនេះគឺជាចលករដ៏សំខាន់ដើម្បីធ្វើជាឆ្អឹងខ្នងទ្រទ្រង់សេដ្ឋកិច្ចជាតិទាំងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននិងទៅអនាគត។ ចុះប្រសិនបើកម្លាំងទាំងនោះក្លាយជាពលករនៅស្រុកគេបាត់ហើយ តើក្នុងប្រទេសមានធនធានមនុស្សកម្រិតណា? ចំណែកកម្លាំងពលករជំនាញវិញ តើអាចប្រកួតប្រជែងជាមួយសមាហរណកម្មសេដ្ឋកិច្ចអាស៊ានបានគ្រប់គ្រាន់ទេ? ក្រោយពេលសមាហរណកម្មសេដ្ឋកិច្ចអាស៊ានទៅ តើប៉ុន្មានឆ្នាំទើបអាចផលិតធនធានមនុស្សជំនាញ បានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ប្រកួតប្រជែងការងារក្នុងតំបន់?
កត្តាទាំងនេះគឺសុទ្ធតែជាករណីដែលរដ្ឋត្រូវតែពិចារណានិងថ្លឹងថ្លែងរវាងការចេះតែបន្តរបញ្ជូនកម្លាំងយុវជនឲ្យធ្វើចំណាក់ស្រុកទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស និងការខិតខំប្រឹងប្រែងវិនិយោគគំនិត ចំណេះដឹង ជំនាញ ជូនដល់ពួកគាត់ដើម្បីឲ្យមានអត្រានៃអ្នកមានគុណភាពការងារពិតអាចជួយសេដ្ឋកិច្ចជាតិបានពេញលេញ និងអាចប្រកួតប្រជែងជាមួយបណ្ដាប្រទេសក្នុងតំបន់បាន។
ការពិតណាស់កន្លងទៅក្រសួងអប់រំបានខិតខំយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការពង្រឹងគុណភាពអប់រំ និងបង្កើនការបង្រៀនជំនាញដល់យុវជន តែក៏មិនអាចចេះតែបន្តរឲ្យចំនួនពលករចំណាកស្រុកទៅក្រៅប្រទេសចេះតែកើនឡើងនោះដែរ។ ព្រោះថារហូតមកដល់ពេលនេះប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួន និងយុវជនមួយចំនួននៅតាមទីជនបទ ស្រុកស្រែចំការ ហាក់មិនសូវឲ្យតម្លៃចំពោះការចំណាយពេលវេលាដើម្បីសិក្សារៀនសូត្រនោះទេ។ ព្រោះពួកគាត់គិតថា វាត្រូវការចំណាយយូរ ហើយរៀនទៅមិនដឹងប្រាកដក្នុងចិត្តថាបានធ្វើការងារអ្វី។ ហេតុនេះសុខចិត្តបញ្ឈប់ការសិក្សាទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសជាការល្អប្រសើរជាង។
តាមពិតយើងគួរតែមានការត្រេកអរពេលយុវជនរបស់ប្រទេស មានការងារធ្វើកាន់តែច្រើននៅក្រៅប្រទេសដែរ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់គឺយើងបានបញ្ជូនចំនួនមនុស្សដ៏ច្រើនដែលត្រូវចូលរួមបង្កើនសេដ្ឋកិច្ចជាតិក្នុងស្រុក ឲ្យទៅធ្វើជាពលករគេ ហើយធ្វើឲ្យសេដ្ឋកិច្ចជាតិគេមានការរីកចម្រើនកាន់តែខ្លាំងឡើង ចំណែកក្នុងប្រទេសវិញ ពេលខ្លះមានការត្អូញត្អែថាខ្វះកម្លាំងពលកម្មទៅវិញ។ ហេតុនេះគឺរដ្ឋត្រូវងាកមកចាប់អារម្មណ៍ការវិនិយោគគំនិត និងចំណេះជំនាញដល់យុវជនឡើងវិញ បើសិនជាអាចត្រូវព្យាយាមរក្សាកម្លាំងពលករទាំងនោះ ឲ្យនៅបំពេញការងារក្នុងស្រុកឲ្យបានច្រើន ដើម្បីសម្រួលដល់អ្នកវិនិយោគ និងពង្រីកចំណូលជាតិ ទាំងតាមរយៈប្រាក់ខែកម្មករ ក្រុមហ៊ុនក្នុងស្រុក និងបង្កើនការងារក្នុងស្រុកឲ្យបានច្រើនជាដើម៕
Tag:
ទស្សនៈ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រទានកម្ម»មានន័យដូចម្តេច?
12 ម៉ោង
