ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរម្នាក់ៗត្រូវតែចូលរួមក្នុងវិស័យនយោបាយ

ជាតិ

បទវិភាគ

ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរម្នាក់ៗត្រូវតែចូលរួមក្នុងវិស័យនយោបាយ

29, Nov 2015 , 9:08 am

រូបភាព

ដោយ:

ភ្នំពេញ៖ ក្នុងប្រទេសនានាដែលប្រកាន់យករបបនយោបាយបែបប្រជាធិបតេយ្យ ពលរដ្ឋម្នាក់ៗមានកាតព្វកិច្ចចូលរួមក្នុងវិស័យនយោបាយ ដើម្បីរួមចំណែកក្នុងការដឹកនាំនិងការគ្រប់គ្រងរដ្ឋ និង ការអភិវឌ្ឍលើគ្រប់វិស័យ។ យន្តការដែលពលរដ្ឋអាចចូលរួមបាននោះ រួមមានការចូលរួមក្នុងការបោះឆ្នោតជ្រើសតាំងតំណាងរាស្ត្រ, ការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសក្រុមប្រឹក្សាឃុំ សង្កាត់, ស្រុក ខណ្ឌ, ក្រុង, ខេត្ត និង រាជធានី និង ការបោះឆ្នោតផ្សេងៗទៀត។ ក្រៅពីនេះ ប្រជាពលរដ្ឋ ក៏ត្រូវចូលរួមតាមដាន ឃ្លាំមើល ការដឹកនាំ ការគ្រប់គ្រង និង សកម្មភាពផ្សេងៗរបស់អ្នកដឹកនាំនិងអ្នកគ្រប់គ្រងគ្រប់ជាន់ថ្នាក់ដែរ។

យោងតាមទ្រឹស្ដីកិច្ចសន្យាសង្គម ភាគីប្រជាពលរដ្ឋឬអ្នកដែលត្រូវគេដឹកនាំ និង ភាគីអ្នកដឹកនាំនិងអ្នកគ្រប់គ្រប់គ្រង គឺជាភាគីពីរដែលមានសិទ្ធិស្មើគ្នាចំពោះមុខច្បាប់ ដែលក្នុងនោះប្រជាពលរដ្ឋបានលះបង់សិទ្ធិធម្មជាតិរបស់ខ្លួនមួយផ្នែកធំទៅឱ្យអ្នកដឹកនាំនិងអ្នកគ្រប់គ្រង ដោយរក្សាតែសិទិ្ធធម្មជាតិមូលដ្ឋានមួយចំនួន ហើយសុខចិត្តស្ថិតនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់រដ្ឋតាមការកំណត់របស់ច្បាប់។ ក្នុងនោះ អ្នកដឹកនាំនិងអ្នកគ្រប់គ្រងក៏ត្រូវគេប្រគល់កាតព្វកិច្ចឱ្យដែរ មិនមែនប្រគល់តែអំណាចឱ្យនោះទេ។ កាតព្វកិច្ទទាំងនោះមានដូចជា៖

1.    ការពារតម្រូវការមូលដ្ឋាន ឬ សន្តិសុខសម្រាប់មនុស្ស
2.    ទ្រទ្រង់ការស្វែងរកសុខុមាលភាពរបស់មនុស្ស
3.    ថែរក្សារដ្ឋបាលយុត្តិធម៌លើមូលដ្ឋានត្រឹមត្រូវសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា
4.    ទ្រទ្រង់ការអប់រំនិងជីវិតវប្បធម៌របស់ប្រជាជន
5.    ការពារនិងពង្រីកសេរីភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ។ល។
គោលបំណងរបស់រដ្ឋអាចសង្ខេបមកនៅត្រឹម៤សំខាន់ៗ គឺ សន្តិសុខ យុត្តិធម៌ សេរីភាព និង សុខុមាលភាព។ ហេតុនេះ អ្នកដឹកនាំរដ្ឋមិនមែនទទួលបានតែអំណាចនោះទេ ពួកគេក៏ទទួលបាននូវកាតព្វកិច្ចដ៏សំខាន់ទាំងនេះដែរ។ ដូច្នេះ អ្នកដឹកនាំ ត្រូវតែប្រើអំណាចដើម្បីបំពេញកាតព្វកិច្ចខាងលើនេះ មិនមែនប្រើអំណាចដើម្បីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ឬ ផលប្រយោជន៍របស់ក្រុមណាមួយនោះទេ។
ចំណែកឯប្រជាពលរដ្ឋវិញ ក៏ត្រូវតែចូលរួមជាចាំបាច់ក្នុងវិស័យនយោបាយក្នុងនាមជាភាគីស្មើភាពគ្នាជាមួយអ្នកដឹកនាំ ឬ អ្នកនយោបាយដែរ។ ពួកគេមិនមែនចូលរួមក្នុងនាមជាកម្មវត្ថុ ឬ ជាមធ្យោបាយរបស់អ្នកដឹកនាំ ឬ អ្នកនយោបាយ ដើម្បីឡើងកាន់អំណាច ឬ រក្សាអំណាចនោះទេ។

ដូច្នេះ ប្រព័ន្ធច្បាប់ រចនាសម្ពន្ធគ្រប់គ្រង និង យន្តការផ្សេងៗទៀត ក្នុងការដឹកនាំនិងគ្រប់គ្រងរដ្ឋ ត្រូវតែធ្វើយ៉ាងណាឱ្យមានតុល្យភាពរវាងអំណាចរដ្ឋនិងអំណាចរបស់ប្រជាជន និង រវាងផលប្រយោជន៍ រួមរបស់សង្គម ឬ រដ្ឋ និង ផលប្រយោជន៍របស់ពលរដ្ឋ ឬ បុគ្គល។

អ្នកដឹកនាំនិងអ្នកគ្រប់គ្រង ប្រៀបបានទៅនឹងក្រុមនាវឹក ដែលត្រូវបញ្ជានាវាដ៏ធំមួយ ដែលមានអ្នកជិះយ៉ាងច្រើននៅក្នុងនោះ គឺប្រជាពលរដ្ឋ។ ដូច្នេះ អ្នកដឹកនាំ មានកាតព្វកិច្ចបើកបរនាវានោះទៅកាន់គោលដៅដោយសុវត្ថិភាព។ ឯអ្នកជិះឬប្រជាពលរដ្ឋវិញ ក៏ត្រូវតែគោរពច្បាប់និងសហការជាមួយអ្នបើកបរ និង ត្រូវពិនិត្យនិងតាមដានការបើកបររបស់ក្រុមនាវឹកទាំងអស់នោះដែរ មិនមែនផ្ញើវាសនា១០០%លើក្រុមនាវឹកនោះទេ។

បើមិនដូច្នោះទេ ក្រុមនាវឹកអាចនឹងធ្វើឱ្យនាវានោះ ទៅបុកបះដុំថ្ម, ភ្នំទឹកកក ឬ កោះណាមួយ ដែលធ្វើឱ្យកប៉ាល់នោះបែកធ្លាយ ចូលទឹក លិចលង់ ជាយថាហេតុ ដូចករណី កប៉ាល់ ទីតានីក, កប៉ាល់ទេសចរណ៍នៅកូរ៉េ។ល។ ដែលបណ្ដាលឱ្យអន្តរាយជីវិតមនុស្ស ហិនហោចទ្រព្យសម្បត្តិ និង កប៉ាល់ទាំងមូល។

ហេតុនេះ ដូចគ្នាដែរ ប្រជាពលរដ្ឋ ត្រូវតែចេះពិនិត្យនិងតាមដានរាល់សកម្មភាពរបស់អ្នកដឹកនាំ តាមដានព័ត៌មានជាតិនិងអន្តរជាតិ និង ស្ថានការណ៍នយោបាយ ឱ្យបានទៀងទាត់ មិនត្រូវបណ្ដោយឱ្យអ្នកដឹកនាំ ឬ អ្នកនយោបាយ បំពុលបរិយាកាស, បំប្លែងការណ៍ពិត, ឃោសនាបោកប្រាស់បែបប្រជាភិថុតិ និង ធ្វើអ្វីៗតាមទំនើងចិត្ត ដោយមិនគោរពច្បាប់, គោលការណ៍សិទ្ធិមនុស្ស, គោលការណ៍សីលធម៌ និង សច្ចភាពឡើយ។

បើមិនដូច្នោះទេ ពលរដ្ឋខ្មែរនៅតែក្លាយជាជាកម្មវត្ថុ ឬ ជាមធ្យបាយរបស់អ្នកកាន់អំណាច ឬ អ្នកនយោបាយក្នុងការឡើងកាន់អំណាច ឬ រក្សាអំណាចរបស់ពួកគេ។ ក្នុងន័យនេះ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទាំងអស់ត្រូវតែចេះដឹងអំពីនយោបាយ តាមដានការវិវឌ្ឍខាងនយោបាយ ចូលរួមគ្រប់សកម្មភាពសង្គមនិងនយោបាយ រួមទាំងការតស៊ូមតិ ការទាមទារទាំងឡាយដែលច្បាប់អនុញ្ញាតឱ្យធ្វើ រិះគន់កែលម្អកំហុសឆ្គងរបស់រដ្ឋាភិបាល និង ត្រូវចូលរួមបោះឆ្នោតជ្រើរើសតំណាងរបស់ខ្លួនទៅតាមឧត្តគតិ និង សុភនិច្ឆ័យរបស់ខ្លួន ដើម្បីប្រយោជន៍ជាតិ គ្រួសារ និង ខ្លួនឯង៕