អន្តរជាតិ
×![]()
កិច្ចប្រជុំអន្តរជាតិលើកទី២១ ស្តីពីការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ ដែលប្រព្រឹត្តទៅនៅក្រុងប៉ារីស តាំងពីថ្ងៃ៣០វិច្ឆិការហូតដល់ថ្ងៃ១១ធ្នូ បានចាប់បើកធ្វើមុនពេលកំណត់ គឺតាំងពីថ្ងៃ២៨វិច្ឆិកាម្ល៉េះ។ តែរហូតពេលនេះ នៅមិនទាន់សម្រេចដុំកំភួនអ្វីនៅឡើយ។ ពិនិត្យអោយដិតដល់ ចំណុចហិរញ្ញវត្ថុនិងសេដ្ឋកិច្ចជាបញ្ហាចម្បង ប្រៀបបាននឹងថ្នាំស្ពឹក ដែលអាចធ្វើអោយបរាជ័យកិច្ចប្រជុំ ដូចជាលើកមុនៗដែរ។
សូមស្តាប់ការបកស្រាយរបស់ ព្រំសឿន សូលីណា ៖
កិច្ចប្រជុំអន្តរជាតិ ស្តីពីការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ នៅក្រុងប៉ារីស មានទិសដៅរកអោយបានបានកិច្ចព្រមព្រៀង លើវិធានការទប់ស្កាត់មិនអោយផែនដីឡើងកំដៅលើសពី២អង្សារ ពីពេលនេះរហូតដល់ឆ្នាំ២១០០។ មិនដូច្នោះទេ យោងតាមអ្នកជំនាញអាកាសធាតុ គ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិនឹងបន្តកើនឡើង។ កិច្ចប្រជុំបើកធ្វើតាំងពីថ្ងៃសៅរ៍២៨វិច្ឆិកា គឺធ្វើមុនពេលកំណត់ ប៉ុន្តែភាគីប្រជុំហាក់ដូចជារងថ្នាំស្ពឹក រកច្រកចេញមិនឃើញរៀងៗខ្លួន។ ក្នុងកិច្ចប្រជុំអន្តរជាតិនេះ គេឃើញមានជំនួបប្រជុំច្រើន មានមនុស្សចូលរួមក៏ច្រើន ខ្លឹមសារដែលកត់ត្រា លើកមកនិយាយ ក៏វែងអន្លាយរាប់គីឡូម៉ែត្រ។ ទាល់តែជិតមួយសប្តាហ៍នៃកិច្ចប្រជុំ ទើបគេចាប់ផ្តើមមើលឃើញពីភាពអវិជ្ជមានទាំងនេះ និងចង់កាត់បន្ថយជំនួប និងខ្លឹមសារដែលគ្មានប្រយោជន៍។
ក្នុងកិច្ចប្រជុំនេះ បញ្ហារ៉ាំរ៉ៃបន្តមានតាំងពីឆ្នាំ២០០៩ ហើយដែលនៅតែបន្តលេចធ្លោ មុនគេ គឺលុយ។ កាលពីឆ្នាំ២០០៩ ប្រទេសឧស្សាហកម្មធំៗបានសន្យាថា ចាប់ពីឆ្នាំ២០២០ទៅ នឹងបង់លុយ ១០០ ពាន់លានដុល្លារ រៀងរាល់ឆ្នាំ ដល់ប្រទេសក្រីក្រ ជួយអោយពួកគេប្រើប្រាស់ថាមពលដែលមិនប៉ះពាល់បរិស្ថាន។ ប៉ុន្តែ រហូតពេលនេះ គេនៅមិនទាន់ដឹងថា តើប្រទេសណាខ្លះត្រូវចូលរួមបង់លុយ ហើយត្រូវបង់ប៉ុន្មានលាន ប៉ុន្មានសែន។ មិនដឹងថា ដោះស្រាយលុយយ៉ាងណាទេ ព្រោះប្រទេសអឺរ៉ុបពេលនេះនៅមិនទាន់ងើបក្បាលរួចពីវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចឆ្នាំ២០០៨ផង។ ប្រទេសក្រីក្រតូចតាចឯណោះវិញក៏មិនចង់ចាំយូរទៀតដែរ។ ក្រៅពីលុយ ពួកគេទាមទារវិធានការដែលហ្មត់ចត់ ខ្លាំងក្លា សម្រាប់បរិស្ថាន។ បើកិច្ចប្រជុំអាចនិយាយតែពីវិធានការស្រាលៗទេ ប្រទេសទាំងនេះក៏ប្រហែលមិនព្រមចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងអ្វីដែរ ព្រោះថា ពួកគេក៏រងគ្រោះធម្មជាតិធ្ងន់ធ្ងរដែរ។
តាំងពីដំបូងទីនៃកិច្ចប្រជុំ ប្រទេសនិមួយៗសុទ្ធតែអួតថា ចង់សង្គ្រោះផែនដី។ ប្រទេសដល់ទៅ១៧០ ក្នុងចំណោមប្រទេស១៩៥ក្នុងកិច្ចប្រជុំ បានបង្ហាញផែនការដែលខ្លួនមានលទ្ធភាពអនុវត្តន៍។ ប៉ុន្តែ ពេលនិយាយជ្រៅទៅៗ ម្នាក់ៗហាក់រួញរាទៅវិញ។ ទិសដៅនៃការសង្គ្រោះផែនដី គឺកាត់បន្ថយឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់។ ថាមពលនានាដែលយើងប្រើប្រាស់សព្វថ្ងៃ ដូចជាអគ្គិសនី ធ្យូង ហ្កាសសម្រាប់ចំអិនអាហារ រឺប្រេងសាំងរថយន្ត សុទ្ធតែជាប្រភពនៃការបញ្ចេញឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ក្នុងបរិយាកាស ដែលនាំទៅដល់ការកើនសីតុណ្ហភាពផែនដី។ ទិសដៅនៃការសង្គ្រោះបរិស្ថាន គឺចង់បង្កើនការប្រើប្រាស់ថាមពលធម្មជាតិមិនចេះរីងស្ងួត បែបយ៉ាងថាមពលព្រះអាទិត្យ អោយបានច្រើន ដើម្បីបន្ថយការប្រើប្រាស់ប្រេង រឺឧស្ម័ន ដែលជាប្រភពនៃឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់។ ប៉ុន្តែ ប្រហែលជាពិបាកធ្វើបានភ្លាមៗណាស់ ព្រោះថាមពលអគ្គិសនី អុសធ្យូង ដែលបំពុលបរិស្ថាន ហើយដែលយើងប្រើសព្វថ្ងៃនេះ គឺមានដល់ទៅ៨០ភាគរយក្នុងចំណោមថាមពលប្រើប្រាស់ក្នុងពិភពលោក។
ប្រទេសធំៗដែលផលិតប្រេង ដូចជាអារ៉ាប៊ី សាអូឌីត រឺកាណាដា ក៏មិនសូវសប្បាយចិត្តដែរ បើថាមពលប្រេងត្រូវកាត់បន្ថយ ព្រោះវាក៏កាត់បន្ថយចំណូលសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពួកគេដែរ។ ដើម្បីធានាប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ចពួកគេ ពួកគេអះអាងថា ធនធានប្រេងពួកគេអាចជួយអោយថ្លៃប្រេងចុះថោក បន្តរាប់ទសវត្សខាងមុខទៀតឯណោះ។ ប្រហែលដោយសារបញ្ហានេះ ទើបប្រទេសខ្លះមិនបានសរសេរផែនការសង្គ្រោះអាកាសធាតុ មកបង្ហាញក្នុងកិច្ចប្រជុំក្រុងប៉ារីសទេ។
រឿងហិរញ្ញវត្ថុមួួយទៀត ដ៏គួរអោយអស់សំណើច គឺថា ទោះដឹងថា ថាមពលដែលយើងប្រើសព្វថ្ងៃដូចជាប្រេងសាំង អគ្គិសនី រឺឧស្ម័ន ផ្តល់ផលអាក្រក់ដល់បរិស្ថាន ក៏កន្លងមក ប្រទេសG20 សុទ្ធតែបានចូលលុយគ្នាដល់ទៅ៤៥២ពាន់លានដុល្លារ ក្នុងមួួយឆ្នាំៗ ដើម្បីគាំទ្រថាមពលទាំងនេះ។ ប៉ុន្តែ បើគិតពីលុយដែលពួកគេចំណាយសម្រាប់ថាមពលធម្មជាតិវិញ គឺមានតែ១២១ពាន់លានដុល្លារប៉ុណ្ណោះ គឺតិចជាងថាមពលបំពុលបរិស្ថាន ដល់ទៅ៤ដង។ ទោះយ៉ាងនេះក្តី ក៏ជំនួយថវិកាសម្រាប់ការផលិតថាមពលប្រេងសាំង រឺអគ្គិសនី ជិតផុតកំណត់ដែរហើយ។
ក្រៅពីហរិញ្ញវត្ថុ រឺសេដ្ឋកិច្ច នៅមានបញ្ហាធំមួយទៀត ដែលអាចរាំងស្ទះមិនអោយមានកិច្ចព្រមព្រៀងក្រុងប៉ារីស។ នោះគឺប្រព័ន្ធច្បាប់ ដែលប្រទេសមួយចំនួនចង់បាន ក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀង។ ប្រព័ន្ធច្បាប់នេះមានទិសដៅត្រួតពិនិត្យថា តើក្នុងចំណោមវិធានការដែលប្រទេសនិមួយៗត្រូវអនុវត្ត ប្រទេសនិមួយៗធ្វើបានកម្រិតណា។ ប៉ុន្តែ ប្រហែលពិបាកសម្រេច ព្រោះប្រទេសខ្លះ ដូចជាចិន គិតថា ប្រព័ន្ធច្បាប់ត្រួតពិនិត្យនេះប្រៀបដូចជាការឈ្លានពានកិច្ចការផ្ទៃក្នុងខ្លួនដូច្នោះដែរ។
រួមសេចក្តីមកវិញ ការកាត់បន្ថយឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ ការចំណាយហិរញ្ញវត្ថុលើសលុប ដើម្បីចូលរួមសង្គ្រោះបរិស្ថាន បើប៉ះពាល់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន គ្មានប្រទេសណាមួយចង់ធ្វើវាខ្លាំងក្លាទេ។ ជាក់ស្តែង ក្នុងការចុះហត្ថលេខាកិច្ចព្រមព្រៀងក្រុងក្យូតូនៅជប៉ុន កាលពីឆ្នាំ១៩៩៧ ប្រទេសសហភាពអឺរ៉ុបសន្យាកាត់បន្ថយឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ អោយបានយ៉ាងតិច២០ភាគរយ ប្រៀបនឹងឆ្នាំ១៩៩០។ កម្រិតភាគរយនេះប្រែប្រួលទៅតាមប្រទេសនិមួយៗ។ អាមេរិក ជាប្រទេសបំពុលបរិស្ថានដ៏ធំ មិនដែលបានអនុម័តកិច្ចព្រមព្រៀងក្យូតូទេ។ ចិនឯណោះវិញ កាលនោះ ក៏មិនបានកំណត់អត្រាកាត់បន្ថយឧស្ម័នបំពុលបរិស្ថាននេះ ដល់ទៅ២០ភាគរយ ដូចអឺរ៉ុបដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចិននិងអាមេរិកបំពុលបរិស្ថានច្រើនជាងគេ។ ឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ដែលប្រទេសទាំង២បញ្ចេញរួមគ្នា ក្នុងបរិយាកាស គិតក្នុងឆ្នាំ២០១០ មានដល់ទៅ៤០ភាគរយ៕
សូមស្តាប់ការបកស្រាយរបស់ ព្រំសឿន សូលីណា ៖
កិច្ចប្រជុំអន្តរជាតិ ស្តីពីការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ នៅក្រុងប៉ារីស មានទិសដៅរកអោយបានបានកិច្ចព្រមព្រៀង លើវិធានការទប់ស្កាត់មិនអោយផែនដីឡើងកំដៅលើសពី២អង្សារ ពីពេលនេះរហូតដល់ឆ្នាំ២១០០។ មិនដូច្នោះទេ យោងតាមអ្នកជំនាញអាកាសធាតុ គ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិនឹងបន្តកើនឡើង។ កិច្ចប្រជុំបើកធ្វើតាំងពីថ្ងៃសៅរ៍២៨វិច្ឆិកា គឺធ្វើមុនពេលកំណត់ ប៉ុន្តែភាគីប្រជុំហាក់ដូចជារងថ្នាំស្ពឹក រកច្រកចេញមិនឃើញរៀងៗខ្លួន។ ក្នុងកិច្ចប្រជុំអន្តរជាតិនេះ គេឃើញមានជំនួបប្រជុំច្រើន មានមនុស្សចូលរួមក៏ច្រើន ខ្លឹមសារដែលកត់ត្រា លើកមកនិយាយ ក៏វែងអន្លាយរាប់គីឡូម៉ែត្រ។ ទាល់តែជិតមួយសប្តាហ៍នៃកិច្ចប្រជុំ ទើបគេចាប់ផ្តើមមើលឃើញពីភាពអវិជ្ជមានទាំងនេះ និងចង់កាត់បន្ថយជំនួប និងខ្លឹមសារដែលគ្មានប្រយោជន៍។
ក្នុងកិច្ចប្រជុំនេះ បញ្ហារ៉ាំរ៉ៃបន្តមានតាំងពីឆ្នាំ២០០៩ ហើយដែលនៅតែបន្តលេចធ្លោ មុនគេ គឺលុយ។ កាលពីឆ្នាំ២០០៩ ប្រទេសឧស្សាហកម្មធំៗបានសន្យាថា ចាប់ពីឆ្នាំ២០២០ទៅ នឹងបង់លុយ ១០០ ពាន់លានដុល្លារ រៀងរាល់ឆ្នាំ ដល់ប្រទេសក្រីក្រ ជួយអោយពួកគេប្រើប្រាស់ថាមពលដែលមិនប៉ះពាល់បរិស្ថាន។ ប៉ុន្តែ រហូតពេលនេះ គេនៅមិនទាន់ដឹងថា តើប្រទេសណាខ្លះត្រូវចូលរួមបង់លុយ ហើយត្រូវបង់ប៉ុន្មានលាន ប៉ុន្មានសែន។ មិនដឹងថា ដោះស្រាយលុយយ៉ាងណាទេ ព្រោះប្រទេសអឺរ៉ុបពេលនេះនៅមិនទាន់ងើបក្បាលរួចពីវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចឆ្នាំ២០០៨ផង។ ប្រទេសក្រីក្រតូចតាចឯណោះវិញក៏មិនចង់ចាំយូរទៀតដែរ។ ក្រៅពីលុយ ពួកគេទាមទារវិធានការដែលហ្មត់ចត់ ខ្លាំងក្លា សម្រាប់បរិស្ថាន។ បើកិច្ចប្រជុំអាចនិយាយតែពីវិធានការស្រាលៗទេ ប្រទេសទាំងនេះក៏ប្រហែលមិនព្រមចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងអ្វីដែរ ព្រោះថា ពួកគេក៏រងគ្រោះធម្មជាតិធ្ងន់ធ្ងរដែរ។
តាំងពីដំបូងទីនៃកិច្ចប្រជុំ ប្រទេសនិមួយៗសុទ្ធតែអួតថា ចង់សង្គ្រោះផែនដី។ ប្រទេសដល់ទៅ១៧០ ក្នុងចំណោមប្រទេស១៩៥ក្នុងកិច្ចប្រជុំ បានបង្ហាញផែនការដែលខ្លួនមានលទ្ធភាពអនុវត្តន៍។ ប៉ុន្តែ ពេលនិយាយជ្រៅទៅៗ ម្នាក់ៗហាក់រួញរាទៅវិញ។ ទិសដៅនៃការសង្គ្រោះផែនដី គឺកាត់បន្ថយឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់។ ថាមពលនានាដែលយើងប្រើប្រាស់សព្វថ្ងៃ ដូចជាអគ្គិសនី ធ្យូង ហ្កាសសម្រាប់ចំអិនអាហារ រឺប្រេងសាំងរថយន្ត សុទ្ធតែជាប្រភពនៃការបញ្ចេញឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ក្នុងបរិយាកាស ដែលនាំទៅដល់ការកើនសីតុណ្ហភាពផែនដី។ ទិសដៅនៃការសង្គ្រោះបរិស្ថាន គឺចង់បង្កើនការប្រើប្រាស់ថាមពលធម្មជាតិមិនចេះរីងស្ងួត បែបយ៉ាងថាមពលព្រះអាទិត្យ អោយបានច្រើន ដើម្បីបន្ថយការប្រើប្រាស់ប្រេង រឺឧស្ម័ន ដែលជាប្រភពនៃឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់។ ប៉ុន្តែ ប្រហែលជាពិបាកធ្វើបានភ្លាមៗណាស់ ព្រោះថាមពលអគ្គិសនី អុសធ្យូង ដែលបំពុលបរិស្ថាន ហើយដែលយើងប្រើសព្វថ្ងៃនេះ គឺមានដល់ទៅ៨០ភាគរយក្នុងចំណោមថាមពលប្រើប្រាស់ក្នុងពិភពលោក។
ប្រទេសធំៗដែលផលិតប្រេង ដូចជាអារ៉ាប៊ី សាអូឌីត រឺកាណាដា ក៏មិនសូវសប្បាយចិត្តដែរ បើថាមពលប្រេងត្រូវកាត់បន្ថយ ព្រោះវាក៏កាត់បន្ថយចំណូលសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពួកគេដែរ។ ដើម្បីធានាប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ចពួកគេ ពួកគេអះអាងថា ធនធានប្រេងពួកគេអាចជួយអោយថ្លៃប្រេងចុះថោក បន្តរាប់ទសវត្សខាងមុខទៀតឯណោះ។ ប្រហែលដោយសារបញ្ហានេះ ទើបប្រទេសខ្លះមិនបានសរសេរផែនការសង្គ្រោះអាកាសធាតុ មកបង្ហាញក្នុងកិច្ចប្រជុំក្រុងប៉ារីសទេ។
រឿងហិរញ្ញវត្ថុមួួយទៀត ដ៏គួរអោយអស់សំណើច គឺថា ទោះដឹងថា ថាមពលដែលយើងប្រើសព្វថ្ងៃដូចជាប្រេងសាំង អគ្គិសនី រឺឧស្ម័ន ផ្តល់ផលអាក្រក់ដល់បរិស្ថាន ក៏កន្លងមក ប្រទេសG20 សុទ្ធតែបានចូលលុយគ្នាដល់ទៅ៤៥២ពាន់លានដុល្លារ ក្នុងមួួយឆ្នាំៗ ដើម្បីគាំទ្រថាមពលទាំងនេះ។ ប៉ុន្តែ បើគិតពីលុយដែលពួកគេចំណាយសម្រាប់ថាមពលធម្មជាតិវិញ គឺមានតែ១២១ពាន់លានដុល្លារប៉ុណ្ណោះ គឺតិចជាងថាមពលបំពុលបរិស្ថាន ដល់ទៅ៤ដង។ ទោះយ៉ាងនេះក្តី ក៏ជំនួយថវិកាសម្រាប់ការផលិតថាមពលប្រេងសាំង រឺអគ្គិសនី ជិតផុតកំណត់ដែរហើយ។
ក្រៅពីហរិញ្ញវត្ថុ រឺសេដ្ឋកិច្ច នៅមានបញ្ហាធំមួយទៀត ដែលអាចរាំងស្ទះមិនអោយមានកិច្ចព្រមព្រៀងក្រុងប៉ារីស។ នោះគឺប្រព័ន្ធច្បាប់ ដែលប្រទេសមួយចំនួនចង់បាន ក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀង។ ប្រព័ន្ធច្បាប់នេះមានទិសដៅត្រួតពិនិត្យថា តើក្នុងចំណោមវិធានការដែលប្រទេសនិមួយៗត្រូវអនុវត្ត ប្រទេសនិមួយៗធ្វើបានកម្រិតណា។ ប៉ុន្តែ ប្រហែលពិបាកសម្រេច ព្រោះប្រទេសខ្លះ ដូចជាចិន គិតថា ប្រព័ន្ធច្បាប់ត្រួតពិនិត្យនេះប្រៀបដូចជាការឈ្លានពានកិច្ចការផ្ទៃក្នុងខ្លួនដូច្នោះដែរ។
រួមសេចក្តីមកវិញ ការកាត់បន្ថយឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ ការចំណាយហិរញ្ញវត្ថុលើសលុប ដើម្បីចូលរួមសង្គ្រោះបរិស្ថាន បើប៉ះពាល់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន គ្មានប្រទេសណាមួយចង់ធ្វើវាខ្លាំងក្លាទេ។ ជាក់ស្តែង ក្នុងការចុះហត្ថលេខាកិច្ចព្រមព្រៀងក្រុងក្យូតូនៅជប៉ុន កាលពីឆ្នាំ១៩៩៧ ប្រទេសសហភាពអឺរ៉ុបសន្យាកាត់បន្ថយឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ អោយបានយ៉ាងតិច២០ភាគរយ ប្រៀបនឹងឆ្នាំ១៩៩០។ កម្រិតភាគរយនេះប្រែប្រួលទៅតាមប្រទេសនិមួយៗ។ អាមេរិក ជាប្រទេសបំពុលបរិស្ថានដ៏ធំ មិនដែលបានអនុម័តកិច្ចព្រមព្រៀងក្យូតូទេ។ ចិនឯណោះវិញ កាលនោះ ក៏មិនបានកំណត់អត្រាកាត់បន្ថយឧស្ម័នបំពុលបរិស្ថាននេះ ដល់ទៅ២០ភាគរយ ដូចអឺរ៉ុបដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចិននិងអាមេរិកបំពុលបរិស្ថានច្រើនជាងគេ។ ឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ដែលប្រទេសទាំង២បញ្ចេញរួមគ្នា ក្នុងបរិយាកាស គិតក្នុងឆ្នាំ២០១០ មានដល់ទៅ៤០ភាគរយ៕
Tag:
ប៉ារីស
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រទានកម្ម»មានន័យដូចម្តេច?
8 ម៉ោង
