អន្តរជាតិ
នយោបាយអន្តរជាតិ
×![]()
ដោយ: តន ចាន់រិទ្ធារ៉ា
ទណ្ឌកម្មដែលភាគច្រើនជាសេដ្ឋកិច្ច ត្រូវបានប្រើជាញឹកញយសម្រាប់ដាក់លើប្រទេសដែលល្មើសនឹងការសម្រេចរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ។ មហាអំណាចពិភពលោកពឹងផ្អែកលើទណ្ឌកម្មរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ដើម្បីចាប់បង្ខំរដ្ឋាភិបាលប្រទេសមួយចំនួនបញ្ឈប់កម្មវិធីអភិវឌ្ឍអាវុធ បញ្ឈប់ការវាយប្រហារលើប្រជាជន ឬឲ្យគោរពលទ្ធផលឆ្នោតជាដើម។ ប៉ុន្តែទណ្ឌកម្មទាំងនោះ មិនសូវជាបានផលនោះទេ។ 
មកទល់ពេលនេះ ប្រទេសចំនួនយ៉ាងតិច១៦ ត្រូវបានដាក់ឲ្យស្ថិតក្រោមទណ្ឌកម្ម។ ទណ្ឌកម្មត្រូវបានប្រើលើប្រទេសដែលមិនគោរព ឬល្មើសបំពានច្បាប់អន្តរជាតិ ដើម្បីបង្ខំឲ្យប្រទេសទាំងនោះងាកមកដើរតាមបទបញ្ញត្តិអន្តរជាតិវិញ។ យ៉ាងណាមិញ ទណ្ឌកម្មទាំងនោះមិនមែនសុទ្ធតែមានប្រសិទ្ធភាពនោះទេ ដ្បិតប្រទេសដែលរងទណ្ឌកម្មមិនខ្វល់នឹងការគាបសង្កត់ទេ។
ក្នុងខែមីនា ឆ្នាំ២០១៦ ក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិ បានបោះឆ្នោតដាក់ទណ្ឌកម្មដ៏តឹងតែងមួយប្រឆាំងនឹងកូរ៉េខាងជើង ក្រោយពីប្រទេសនេះបាញ់មីស៊ីល និងសាកល្បងនុយក្លេអ៊ែរ។ ប៉ុន្តែក្រុងព្យុងយ៉ាងបែរឆ្លើយតប ដោយបាញ់មីស៊ីលជាបន្តបន្ទាប់ ដោយរួមទាំងបាញ់មីស៊ីលចេញពីនាវាមុជទឹកនៅថ្ងៃទី២៣ ខែមេសា។ គេមិនរំពឹងទេថា លោក គីម ជុងអ៊ុន នឹងបោះបង់កម្មវិធីនុយក្លេអ៊ែរ ដរាបណាក្រុងព្យុងយ៉ាងមិនទាន់មានសមត្ថភាពបាញ់នុយក្លេអ៊ែរដល់ទឹកដីអាមេរិកនោះ។
ខណៈដែលសម្ពាធទណ្ឌកម្មហាក់មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងសំណុំរឿងនុយក្លេអ៊ែររបស់អ៊ីរ៉ង់ វាមិនដូចគ្នាក្នុងករណីកូរ៉េខាងជើងនោះទេ។ លោក Daniel Wagner មកពីក្រុមហ៊ុនផ្ដល់ប្រឹក្សាមួយនិយាយថា ទណ្ឌកម្មបានបរាជ័យក្នុងការសម្រេចគោលដៅ។ ប្រទេសខ្លះអាចរកវិធីសាស្ត្រគេចវេសពីទណ្ឌកម្ម ហើយថែមទាំងអាចវាយបកលើទណ្ឌកម្មវិញផង។
ជាមួយនឹងទណ្ឌកម្មដែលកាន់តែធ្ងន់ទៅៗ កូរ៉េខាងជើងនៅតែសាកល្បងអាវុធរបស់ខ្លួន និងពេលខ្លះគំរាមវាយប្រហារលើកូរ៉េខាងត្បូង និងអាមេរិកទៅទៀត។ មួយវិញទៀត ទណ្ឌកម្មដែលត្រូវបានដាក់ មិនបានប៉ះពាល់ដល់មេដឹកនាំកំពូលកូរ៉េខាងជើងទេ តែប្រជាជនកូរ៉េខាងជើងទៅវិញទេ ដែលរងគ្រោះព្រោះការបិទសេដ្ឋកិច្ចពីសំណាក់អន្តរជាតិ។
យ៉ាងណាក្ដី ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចពិតជាមិនអាចមានប្រសិទ្ធភាពភ្លាមៗនោះទេ ប៉ុន្តែទាមទារការអត់ធ្មត់ក្នុងរយៈពេលវែង។ សំណុំរឿងនុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់ ជាឧទាហរណ៍មួយដែលបញ្ជាក់ច្បាស់ថា គេត្រូវអត់ធ្មត់ទម្រាំដល់ដែលសម្ពាធទាំងនោះមានប្រសិទ្ធភាព។
ក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខបានចេញសេចក្ដីសម្រេចជាច្រើន សំដៅដាក់ទណ្ឌកម្មលើអ៊ីរ៉ង់ដែលចាប់ផ្ដើមតាំងពីឆ្នាំ២០០៦ ដោយទាមទារឲ្យប្រទេសឥស្លាមមួយនេះ បោះបង់ការចម្រាញ់សារធាតុនុយក្លេអ៊ែរ និងដំណើរការអភិវឌ្ឍសារធាតុទាំងនោះ។ ការរឹតត្បឹតទាំងនោះ ពិតជាប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់អ៊ីរ៉ង់ នាពេលបន្តបន្ទាប់មក។
យោងតាមទិន្នន័យរបស់មូលនិធិរូបិយបណ្ណពិភពលោក អ៊ីរ៉ង់ឆ្លើយតបនឹងទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច បានទម្លាក់តម្លៃរូបិយបណ្ណRial របស់ខ្លួនប្រមាណ៥០ភាគរយ ក្នុងឆ្នាំ២០១៣។ មន្ត្រីអាមេរិកនិយាយថា ទណ្ឌកម្មលើប្រេង និងឧស្សាហកម្មធនាគារ ធ្វើឲ្យអ៊ីរ៉ង់ខាតបង់ទឹកប្រាក់ច្រើនជាង១២០ពាន់លានដុល្លារ ចាប់ពីឆ្នាំ២០១២ ដល់ឆ្នាំ២០១៥។ ចំណែកសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសនេះ ក៏ធ្លាក់ចុះប្រមាណ៧ភាគរយក្នុងឆ្នាំ២០១២ និង២ភាគរយក្នុងឆ្នាំ២០១៣។
ក្នុងករណីនេះ គេសង្កេតឃើញថា ទណ្ឌកម្មបានបង្ហាញប្រសិទ្ធភាព បើទោះជាយឺតបន្តិចក៏ដោយ។ ជាមួយនឹងសម្ពាធពីអន្តរជាតិ និងការធ្លាក់ចុះសេដ្ឋកិច្ចដែលបណ្ដាលមកពីទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច អ៊ីរ៉ង់ត្រូវមានជម្រើសតែមួយប៉ុណ្ណោះ គឺបន្តកម្មវិធីនុយក្លេអ៊ែរ ឬចូលរួមជាមួយសហគមន៍សេដ្ឋកិច្ចអន្តរជាតិ៕
មកទល់ពេលនេះ ប្រទេសចំនួនយ៉ាងតិច១៦ ត្រូវបានដាក់ឲ្យស្ថិតក្រោមទណ្ឌកម្ម។ ទណ្ឌកម្មត្រូវបានប្រើលើប្រទេសដែលមិនគោរព ឬល្មើសបំពានច្បាប់អន្តរជាតិ ដើម្បីបង្ខំឲ្យប្រទេសទាំងនោះងាកមកដើរតាមបទបញ្ញត្តិអន្តរជាតិវិញ។ យ៉ាងណាមិញ ទណ្ឌកម្មទាំងនោះមិនមែនសុទ្ធតែមានប្រសិទ្ធភាពនោះទេ ដ្បិតប្រទេសដែលរងទណ្ឌកម្មមិនខ្វល់នឹងការគាបសង្កត់ទេ។
ក្នុងខែមីនា ឆ្នាំ២០១៦ ក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិ បានបោះឆ្នោតដាក់ទណ្ឌកម្មដ៏តឹងតែងមួយប្រឆាំងនឹងកូរ៉េខាងជើង ក្រោយពីប្រទេសនេះបាញ់មីស៊ីល និងសាកល្បងនុយក្លេអ៊ែរ។ ប៉ុន្តែក្រុងព្យុងយ៉ាងបែរឆ្លើយតប ដោយបាញ់មីស៊ីលជាបន្តបន្ទាប់ ដោយរួមទាំងបាញ់មីស៊ីលចេញពីនាវាមុជទឹកនៅថ្ងៃទី២៣ ខែមេសា។ គេមិនរំពឹងទេថា លោក គីម ជុងអ៊ុន នឹងបោះបង់កម្មវិធីនុយក្លេអ៊ែរ ដរាបណាក្រុងព្យុងយ៉ាងមិនទាន់មានសមត្ថភាពបាញ់នុយក្លេអ៊ែរដល់ទឹកដីអាមេរិកនោះ។
ខណៈដែលសម្ពាធទណ្ឌកម្មហាក់មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងសំណុំរឿងនុយក្លេអ៊ែររបស់អ៊ីរ៉ង់ វាមិនដូចគ្នាក្នុងករណីកូរ៉េខាងជើងនោះទេ។ លោក Daniel Wagner មកពីក្រុមហ៊ុនផ្ដល់ប្រឹក្សាមួយនិយាយថា ទណ្ឌកម្មបានបរាជ័យក្នុងការសម្រេចគោលដៅ។ ប្រទេសខ្លះអាចរកវិធីសាស្ត្រគេចវេសពីទណ្ឌកម្ម ហើយថែមទាំងអាចវាយបកលើទណ្ឌកម្មវិញផង។
ជាមួយនឹងទណ្ឌកម្មដែលកាន់តែធ្ងន់ទៅៗ កូរ៉េខាងជើងនៅតែសាកល្បងអាវុធរបស់ខ្លួន និងពេលខ្លះគំរាមវាយប្រហារលើកូរ៉េខាងត្បូង និងអាមេរិកទៅទៀត។ មួយវិញទៀត ទណ្ឌកម្មដែលត្រូវបានដាក់ មិនបានប៉ះពាល់ដល់មេដឹកនាំកំពូលកូរ៉េខាងជើងទេ តែប្រជាជនកូរ៉េខាងជើងទៅវិញទេ ដែលរងគ្រោះព្រោះការបិទសេដ្ឋកិច្ចពីសំណាក់អន្តរជាតិ។
យ៉ាងណាក្ដី ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចពិតជាមិនអាចមានប្រសិទ្ធភាពភ្លាមៗនោះទេ ប៉ុន្តែទាមទារការអត់ធ្មត់ក្នុងរយៈពេលវែង។ សំណុំរឿងនុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់ ជាឧទាហរណ៍មួយដែលបញ្ជាក់ច្បាស់ថា គេត្រូវអត់ធ្មត់ទម្រាំដល់ដែលសម្ពាធទាំងនោះមានប្រសិទ្ធភាព។
ក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខបានចេញសេចក្ដីសម្រេចជាច្រើន សំដៅដាក់ទណ្ឌកម្មលើអ៊ីរ៉ង់ដែលចាប់ផ្ដើមតាំងពីឆ្នាំ២០០៦ ដោយទាមទារឲ្យប្រទេសឥស្លាមមួយនេះ បោះបង់ការចម្រាញ់សារធាតុនុយក្លេអ៊ែរ និងដំណើរការអភិវឌ្ឍសារធាតុទាំងនោះ។ ការរឹតត្បឹតទាំងនោះ ពិតជាប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់អ៊ីរ៉ង់ នាពេលបន្តបន្ទាប់មក។
យោងតាមទិន្នន័យរបស់មូលនិធិរូបិយបណ្ណពិភពលោក អ៊ីរ៉ង់ឆ្លើយតបនឹងទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច បានទម្លាក់តម្លៃរូបិយបណ្ណRial របស់ខ្លួនប្រមាណ៥០ភាគរយ ក្នុងឆ្នាំ២០១៣។ មន្ត្រីអាមេរិកនិយាយថា ទណ្ឌកម្មលើប្រេង និងឧស្សាហកម្មធនាគារ ធ្វើឲ្យអ៊ីរ៉ង់ខាតបង់ទឹកប្រាក់ច្រើនជាង១២០ពាន់លានដុល្លារ ចាប់ពីឆ្នាំ២០១២ ដល់ឆ្នាំ២០១៥។ ចំណែកសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសនេះ ក៏ធ្លាក់ចុះប្រមាណ៧ភាគរយក្នុងឆ្នាំ២០១២ និង២ភាគរយក្នុងឆ្នាំ២០១៣។
ក្នុងករណីនេះ គេសង្កេតឃើញថា ទណ្ឌកម្មបានបង្ហាញប្រសិទ្ធភាព បើទោះជាយឺតបន្តិចក៏ដោយ។ ជាមួយនឹងសម្ពាធពីអន្តរជាតិ និងការធ្លាក់ចុះសេដ្ឋកិច្ចដែលបណ្ដាលមកពីទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច អ៊ីរ៉ង់ត្រូវមានជម្រើសតែមួយប៉ុណ្ណោះ គឺបន្តកម្មវិធីនុយក្លេអ៊ែរ ឬចូលរួមជាមួយសហគមន៍សេដ្ឋកិច្ចអន្តរជាតិ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
