ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ សម័យបុព្វកាល មនុស្សរស់នៅទៅតាមធម្មជាតិ គ្មានច្បាប់ រស់នៅដូចជាសត្វធម្មតា។ ការរស់នៅបែបនេះ មានអ្នកខ្លះគិតថាល្អ មានអ្នកខ្លះគិតថាមិនល្អ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើគេគិតពីសភាពមនុស្ស មនុស្សមានសភាវគតិ វិចារណញ្ញាណ ចំណង់ ភាពចង់មានចង់បាន ការចង់បានអំណាច កេរ្តិ៍ឈ្មោះ កិត្តិយស បុណ្យស័ក្កិជាដើម។ ចុះបើរដ្ឋមួយគ្មានច្បាប់ តើរដ្ឋនោះមានចរិកលក្ខណៈបែបណា?
ការវិវត្តិរបស់មនុស្សក្នុងបរិបទសង្គមទំនើប គឺជារឿងល្អមួយ។ តែបើនិយាយពីរដ្ឋដែលមានការគ្រប់គ្រង ហើយការសម្រេចចិត្តស្ថិតនៅលើមាត់បុគ្គលតែម្នាក់ ដែលជាអ្នកដឹកនាំ ច្បាប់ វិន័យ បទបញ្ជា ការដាក់ទោស លើកលែងទោស ផ្ដល់សិទ្ធិ ផ្ដល់សេរីភាព ផ្ដល់ភាពយុត្តិធម៌ អយុត្តិធម៌ ស្ថិតនៅលើមាត់បុគ្គលតែម្នាក់ដែលជាអ្នកដឹកនាំ រដ្ឋនោះគឺជារដ្ឋដែលគ្រោះថ្នាក់បំផុតចំពោះពលរដ្ឋ ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងសង្គមមួយនោះ។
ចំណែកការរស់នៅក្នុងបរិបទសង្គមដែលគ្មានច្បាប់ដើម្បីគ្រប់គ្រងឲ្យបានពិតប្រាកដ ភាពសាហាវដែលមាននៅក្នុងចិត្តមនុស្សនឹងកើតមាន ព្រោះតែការចង់បំពេញប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ព្រោះជាទូទៅជម្លោះតែងតែកើតមានដោយសារតែទំនាស់ផលប្រយោជន៍ ដែលមនុស្សម្នាក់ៗទាមទារចង់បានមកខ្លួនឯងរៀងៗខ្លួន។
នៅពេលនោះហើយដែលរូបភាពពីរ បានកើតមានឡើងពីភាពសាហាវរបស់សង្គមមួយដែលគ្មានច្បាប់ ឬពេលខ្លះមានច្បាប់ហើយតែជាច្បាប់ដែលគ្មានឧត្ដមភាពនៃច្បាប់ពិតប្រាកដក្នុងការគ្រប់គ្រងភាពសាហាវរបស់មនុស្ស។ រូបភាពទីមួយ. នឹងកើតចេញពីស្រទាប់ប្រជាពលដ្ឋទូទៅ ដែលប្រជែងគ្នាដើម្បីរស់ រូបភាពទីពីរ. ភាពសាហាវនៃសង្គមនឹងកើតចេញពីក្បាលម៉ាស៊ីនដឹកនាំរដ្ឋ ជាពិសេសពីមាត់របស់មេដឹកនាំដែលធ្វើទៅតាមតែអ្វីដែលខ្លួនចង់បាន បម្រើផលប្រយោជន៍ខ្លួន ដើម្បីរក្សាអំណាចខ្លួន ដែលរូបភាពនេះគឺប្រៀបបាននិងរដ្ឋផ្ដាច់ការ។
ហេតុនេះដើម្បីកាត់បន្ថយភាពសាហាវឃោឃៅរបស់មនុស្ស អសន្ដិសុខសង្គម និងការសម្រេចតាមតែអ្វីដែលមេដឹកនាំចង់បាន សង្គមនោះគឺត្រូវតែពង្រឹងនីតិរដ្ឋ ដែលអំណាចនៃច្បាប់អាចរៀបចំសណ្ដាប់ធ្នាប់បុគ្គលឲ្យរស់នៅមានតម្លៃក្នុងនាមជាមនុស្សស្របតាមការកំណត់នៃច្បាប់សង្គម។ ហើយច្បាប់គឺជាច្បាប់ដែលបម្រើឲ្យភាពត្រឹមត្រូវ យុត្តិធម៌ ជូនមនុស្សទូទៅ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ស្មើរនេះ», «ថ្មើរនេះ» និង«ថ្មារនេះ» មួយណាត្រូវ?
ភ្នំពេញ 2 ថ្ងៃ
