ពីនេះ ពីនោះ
លក្ខណៈពិសេសដែលត្រូវចំណាំក្នុងការប្រើពាក្យ «ការ, សេចក្ដី, ដំណើរ និង ក្ដី»
× ក្នុងការបង្កើតនាមដោយប្រើ«បន្ថែមដើម» ខេមរយានកម្ម បានអនុវត្តតាមគោលការណ៍ក្នុងវចនានុក្រមខ្មែរពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យបោះពុម្ពគ្រាទីប្រាំ ដូចជា៖
ពាក្យ «ការ»សរសេរជាមួយកិរយាសព្ទ ដូចជា ការ+ប្រព្រឹត្ត ទៅជា ការប្រព្រឹត្ត មិនសរសេរការប្រព្រឹត្តិ ទេ។
ពាក្យ «សេចក្ដី» សរសេរជាមួយកិរយាសព្ទ ដូចជា សេចក្ដី+ប្រព្រឹត្ត ទៅជា សេចក្ដីប្រព្រឹត្ត មិនសរសេរ សេចក្ដីប្រព្រឹត្តិ ទេ។
ពាក្យ «ដំណើរ» សរសេរជាមួយកិរយាសព្ទ ដូចជា ដំណើរ+ប្រព្រឹត្ត ទៅជា ដំណើរប្រព្រឹត្ត មិនសរសេរ ដំណើរប្រព្រឹត្តិ ទេ។
ពាក្យ «ក្ដី» សរសេរជាមួយកិរយាសព្ទ ដូចជា ក្ដី+ប្រព្រឹត្ត ទៅជា ក្ដីប្រព្រឹត្ត មិនសរសេរ ក្ដីប្រព្រឹត្តិ ទេ។
តាមឧទាហរណ៍ខាងលើនេះ ក្នុងការបង្កើតនាម ខេមរយានកម្មមិនទទួលយករូបមន្ត«ការ+នាម, សេចក្ដី+នាម, ដំណើរ+នាម និង ក្ដី+នាម» ឡើយ ប៉ុន្តែទទួលយករូបមន្ត «ការ+កិរិយាសព្ទ, សេចក្ដី+កិរិយាសព្ទ, ដំណើរ+កិរិយាសព្ទ និង ក្ដី+កិរិយាសព្ទ»។
ឧទាហរណ៍៖ ការនិវត្ត, ការបញ្ញត្ត, ការបដិវត្ត, ការពិសោធ, ការអភិវឌ្ឍ, ការសន្មត, ការអនុម័ត, ការអនុវត្ត ជាដើម។ ហេតុនេះរាល់ការសរសេរពាក្យ ដែលផ្ដើមដោយ ពាក្យបន្ថែមដើម «ការ, ដំណើរ, សេចក្ដី និង ក្ដី» សាធារណជនត្រូវចំណាំថា ពាក្យដែលត្រូវសរសេរផ្សំជាមួយគឺជាកិរិយាសព្ទ មិនអាចជានាមបានទេ៕
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com