អាណាព្យាបាល៖ ឲ្យតែបានមកមើលកូនប្រឡងបាក់ឌុប អស់ប៉ុន្មានក៏ហ៊ានចំណាយ

ជាតិ

បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍

អាណាព្យាបាល៖ ឲ្យតែបានមកមើលកូនប្រឡងបាក់ឌុប អស់ប៉ុន្មានក៏ហ៊ានចំណាយ

21, Aug 2018 , 2:20 pm

រូបភាព

ដោយ:

ភ្នំពេញ៖ ថ្ងៃចន្ទ ទី២០ ខែសីហា គឺជាថ្ងៃនៃការប្រឡងបញ្ចប់ឆ្នាំសិក្សាកម្រិតទុតិយភូមិ ឬបាក់ឌុប។ ថ្ងៃនេះមិនត្រឹមតែជាថ្ងៃដែលបេក្ខជនមានអារម្មណ៍រំជើបរំជួលប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែអាណាព្យាបាល ឬឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេក៏មិនមានអារម្មណ៍ស្ងប់ស្ងៀមដែរ។ អ្នកខ្លះទុកការងារចោល និងចំណាយពេលវេលា និងថវិកា ដើម្បីដំណើរគ្រាន់តែមករង់ចាំមើលកូនៗរបស់ពួកគេពីក្រៅរបងមណ្ឌលប្រឡង។ កញ្ញា ថាន រស្មី នឹងលើកយកបទយកការណ៍មួយ និយាយអំពីទិដ្ឋភាព អាណាព្យាបាល ដែលរង់ចាំកូនៗប្រឡងនៅមណ្ឌល ជាស៊ីមសាមគ្គី បង្ហាយជូនលោកអ្នកនាង។

ថ្ងៃនេះនាងខ្ញុំបានទៅរង់ចាំមើលទិដ្ឋភាពនៃការរប្រឡងបាក់ឌុប នៅវិទ្យាល័យជាស៊ីមសាមគ្គី។ បេក្ខជនទាំងអស់ត្រូវចូលក្នុងរបងសាលាឲ្យបានមុនម៉ោង៧ព្រឹក។ បេក្ខជនស្ទើរតែទាំងអស់សុទ្ធសឹងតែ មានការជូនដំណើរពីឪពុក ម្ដាយ បងប្អូន ជាដើម។ យ៉ាងណា ក្រោយពីបេក្ខជនថ្នាក់ទី១២ទាំងនោះ ចូលក្នុងបន្ទប់ប្រឡងហើយក្ដី តែអ្នកជូនដំណើររបស់គេភាគច្រើន មិនបានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញឡើយ ដោយពួកគាត់សុខចិត្តនៅអង្គុយចាំក្រោមម្លប់ឈើតូចៗ ដែលមាននៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវមុខមណ្ឌលវិទ្យាល័យជាស៊ីមសាមគ្គីនេះ។

សូមស្តាប់សំឡេង៖

នៅជិតរបងសាលាដែលមានសរសេរថាវិទ្យាល័យជាស៊ីមសាមគ្គី មានស្ត្រីមួយក្រុមមានគ្នា៦នាក់ ដែលស្ថិតក្នុងវ័យចំណាស់បន្តិច ហើយភាគច្រើនគាត់មានសក់ស្កូវទៅហើយនោះ បានអង្គុយលើកម្រាលប្លាស្ទិកមួយផ្ទាំង ក្បែរដើមលឿងរាជតូចមួយ។ ក្នុងចំណោមនោះស្ត្រីម្នាក់ដែលមានវ័យចំណាស់ជាងគេ គាត់ឈ្មោះថា អៀង វណ្ណារី បាននិយាយទាំងទឹកមុខរីករាយមកកាន់ខ្ញុំថា គាត់នៅរង់ចាំកូនប្រុសពៅរបស់គាត់នៅទីនេះ មិនទៅផ្ទះវិញនោះទេ។ អ្នកស្រី អៀង វណ្ណារីបញ្ជាក់ថា៖«ចង់នៅមើលកូន២ថ្ងៃ ទោះកូនមិនឲ្យនៅក៏នៅដែរ។ ទោះមិនអាចជួយអីជួយអីបាន ក៏បាននៅក្បែរកូនឲ្យបានជាកម្លាំងចិត្ត ឲ្យកូនដឹងថា មានម៉ាក់នៅក្បែរចឹងទៅ»។

មិនត្រឹមតែនៅអង្គុយចាំកូនប្រឡងពេញ២ថ្ងៃនោះទេ តែស្ត្រីវ័យ៦០ឆ្នាំ ដែលមានផ្ទះនៅបណ្ដោយផ្លូវកម្ពុជាក្រោមរូបនេះ បានត្រៀមអាហារ សម្ភារ ទុកឲ្យកូនតាំងតែពីថ្ងៃយប់ថ្ងៃទី១៩មកម្ល៉េះ ដើម្បីឲ្យកូនមានកម្លាំង និងបញ្ចៀសការយឺតយ៉ាវណាមួយ។ ទឹកចិត្តជាម្ដាយ អ្នកស្រីមិនប្រាថ្នាខ្ពស់លើលទ្ធផលនៃការប្រឡងរបស់កូននោះទេ ឲ្យតែកូនប្រឡងជាប់អ្នកស្រីថាពេញចិត្តណាស់ទៅហើយ។ អ្នកស្រី អៀង វណ្ណារីបញ្ជាក់បន្តថា៖ «កូនមួយហ្នឹងមីងមិនដែលពិបាកទេ គេប្រឹងរៀនណាស់នៅសាលាគេតែងតែជាប់លេខមួយជានិច្ច។ បើសម្រាប់មីងឲ្យតែកូនប្រឡងជាប់មីងសប្បាយចិត្តហើយ»។

មិនត្រឹមតែចំណាយពេលមករង់ចាំកូននោះទេ តែស្ដ្រីដដែលនេះ ក៏មានគម្រោងនាំកូនដើរលេងជាលក្ខណៈគ្រួសារដើម្បីជាកាដូរ នៃការខិតខំប្រឹងប្រែងរៀនសូត្ររបស់កូនប្រុសពៅវ័យ១៨ឆ្នាំរបស់គាត់។

កុំថាឡើយអ្នកស្រី អៀង វណ្ណារី ដែលមានផ្ទះនៅក្បែរមណ្ឌលកូនប្រឡង មកនៅរង់ចាំលើកទឹកចិត្តកូន តែអ្នកស្រី អេង ស្រីលី ដែលមានផ្ទះនៅព្រែកព្នៅ ក៏បានឡើងមកស្នាក់នៅភ្នំពេញដើម្បីលើកទឹកចិត្តកូនស្រីពៅដែរ។ ស្ត្រ័វ័យជាង៥០ឆ្នាំរូបនេះ បានមកស្នាក់ទីផ្ទះសំណាក់មួយយប់មុនប្រឡងជាមួយកូន ដើម្បីឲ្យកូនមានភាពកក់ក្ដៅ។ អ្នកស្រី អេង ស្រីលី បញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «មកល្ងាចមិញ នេះឯងជាមួយកូន នៅផ្ទះសំណាក់ជិតសាលានេះ។ កូនអើយចេះតែជួយលើកទឹកចិត្តកូនទៅ កូនដេកមិនលក់មីងក៏ដេកមិនលក់ កូនវាគិតមីងក៏គិតដែរ។ យប់មិញមិនបានដេកទេកូន កូនដេកមិនមីងក៏ដេកមិនលក់ដែរ ណាមួយប្លែកកន្លែងផង»។

ដោយសារស្ត្រីដែលតែងតែមកមើលកូនប្រឡងបាក់ឌុបទាំអស់រូបនេះ មានអាជីពជាអាជីវករ ដូច្នេះគាត់ត្រូវខកខានការងារខ្លះដើម្បីចំណាយពេលមកលើកទឹកចិត្តកូន។ ទាំងថ្លៃស្នាក់នៅនិងការបរិភោគ អ្នកស្រី អេង ស្រីលី បានឲ្យដឹងថាចំណាយអស់ប្រមាណ៤០ម៉ឺនរៀល។ សម្រាប់អ្នកស្រីប្រាក់នេះមានចំនួនច្រើន តែអ្នកស្រីមិនខ្លាចនឹងចំណាយដើម្បីការប្រឡងរបស់កូនស្រីឡើយ។ អ្នកស្រី អេង ស្រីលី បញ្ជាក់ថា៖ ចំណាយបើគិតទៅ ៣០ ៤០ម៉ឺន សម្រាប់អ្នកមានគេតិចទេ តែសម្រាប់មីងគឺច្រើន។ ដើម្បីកូនត្រូវតែប្រឹង ប្រឹងតាំងពីថ្ងៃនោះមកដល់ថ្ងៃនេះមានតែ២ថ្ងៃទេ ១២ឆ្នាំណាអូន។ បើប្ដីខ្ញុំត្រៀមលុយជាងខ្ញុំទៅទៀតសម្រាប់កូនពៅគាត់»។

បើទោះជាមានអាណាព្យាបាលជាច្រើនមករង់ចាំលើកទឹកចិត្តកូនក្នុងសម័យប្រឡងក្ដី តែតាមការសង្កេតភាគច្រើនគឺសុទ្ធតែជាស្ត្រីតែប៉ុណ្ណោះ ភាគតិចណាស់ដែលជាបុរស។ នៅក្រោមដើមលឿងរាជមួយដើមមុខមណ្ឌលវិទ្យាល័យជាស៊ីមសាមគ្គីនេះរៀងប្លែកបន្តិចដោយបុរសចំណាស់២នាក់កំពុងអង្គុយផ្ទាល់ឥដ្ឋ អ្នកទាំង២ក៏កំពុងតែរង់ចាំមើលកូនដែលកំពុងប្រឡងក្នុងមណ្ឌលនេះដែរ។

តែខុសប្លែកពីស្ត្រីទាំង២រូបខាងលើ លោក ហេង ហ៊ី មានទឹកមុខប្រែប្រួលអួលដើមករនៅពេលដែលខ្ញុំបានសួរថា លោករំពឹងថាកូនអាចបានលទ្ធផលល្អដែរឬទេ? ការប្រែទឹកមុខបែបនេះ លោកប៉ាខាងលើបានឲ្យដឹងថា លោកបារម្ភពីកូនដោយសាតែកូនទើបងើបពីឈឺ ដែលចំណាយអស់ជាង៣ម៉ឺនដុល្លារនៅប្រទេសថៃ។ នៅលើម៉ូតូម៉ាក Zoommer របស់គាត់មានទាំងបាយ ម្ហូប ផ្លែឈើ និងទឹករ៉ែ ដើម្បីត្រៀមទុកឲ្យកូនស្រីពៅ ដែលមានបំណងចង់ចូលរៀនសាលាពេទ្យក្រហមរបស់កម្ពុជា។ លោក ហេង ហ៊ី បញ្ជាក់ឲ្យដឹងថា៖ «ពូមានបាយ ម្ហូប ទឹក ចាន ស្លាបព្រា ទុកឲ្យគាត់ហូប ដូចកូនឯងដឹងស្រាប់ហើយថា ម្ហូបនៅយើងឥលូវនេះ វាមានសារធាតុគីមីច្រើន ដូច្នេះយើងមិនអាចយកបាន។ (និយាយទាំងអួលដើមក)ហើយឲ្យតែកូនចង់ទៅណាប៉ាៗព្រមឲ្យទៅជូនទៅ ប៉ាមានលទ្ធភាពឲ្យកូនរៀន។ គាត់ឈឺ គាត់មកទាំងឈឺ គាត់ញ៉ាំបាយហើយ លេបថ្នាំហើយគាត់ចូលប្រឡងតែម្ដង»។

ការលើកឡើងខាងលើ គ្រាន់តែជាទស្សនៈរបស់អាណាព្យាបាលមួយចំនួន ក្នុងចំណោមអាណាព្យាបាលជាច្រើនទៀតដែលរង់ចាំ និងព្រួយបារម្ភ អំពីកូន ដែលកំពុងតែមមាញឹកក្នុងការដោះស្រាយលំហាត់ សំណួរក្នុងសម័យប្រឡងសញ្ញាបត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ ក្រោយពីបានចំណាតពេលវេលា ថវិកា អស់រយៈពេល១២ឆ្នាំមកហើយនោះ។ នេះជាពេលដែលយុវជនថ្នាក់ទី១២ទាំងអស់ ដើរទៅដល់ផ្លូវមួយនៃអនាគតដែលពួកគេស្រមៃចង់បាននាពេលខាងមុខ៕