ទោះទទួលបានសេវាផ្គត់ផ្គង់ទឹកស្អាតពេញបរិបូរណ៍ពីរដ្ឋាករទឹកក៏ដោយ ក៏ពលរដ្ឋមួយចំនួននៅសង្កាត់ព្រែកឯង ខណ្ឌច្បារអំពៅ រាជធានីភ្នំពេញ នៅតែរក្សាទម្លាប់សន្សំទឹកភ្លៀងទុកសម្រាប់ប្រើការប្រាស់រាល់ថ្ងៃ។ ពួកគាត់អះអាងថា នេះជាមធ្យោបាយដ៏ល្អក្នុងសន្សំសំចៃ ពោលគឺរួមចំណែកកាត់បន្ថយថ្លៃចំណាយលើការប្រើប្រាស់ទឹកដែលតបណ្តាញពីសហគមន៍ ឬរដ្ឋាករទឹក។
អ្នកស្រី រាជ សិទ្ធី មានទម្លាប់រក្សាឬសន្សំទឹកភ្លៀងសម្រាប់ប្រើប្រាស់ដល់ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃអស់រយៈពេល១៥ឆ្នាំមកហើយ។ ជុំវិញនៃបរិវេណផ្ទះរបស់ស្ត្រីវ័យ៦៧ឆ្នាំរូបនេះ មានពាងស្តុកទឹកមានចំនួន៧ ដោយតម្រង់គ្នាជាជួរនៅក្រោមបំពងទុយោបង្ហូរទឹកដែលតភ្ជាប់ពីដំបូលផ្ទះមក។
«ភ្លៀងធ្លាក់ទឹកហើយ យើងតែចេះត្រងទុកទៅ សម្រាប់ប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ។ ទឹកភ្លៀងនេះ ក៏អាចជួយកាត់បន្ថយថវិកាចំណាយលើការប្រើប្រាស់ទឹកស្អាត[ដែលតពីបណ្តាញសហគមន៍ឬ រដ្ឋាករទឹក] បានចំណែកផងដែរ»។ អ្នកស្រី រាជ សិទ្ធី បានលើកឡើងដូច្នេះ ដោយបន្តថា ទឹកភ្លៀងដែលត្រងបាននារដូវវស្សា គឺប្រើសម្រាប់តែផឹក និងដាំស្លតែប៉ុណ្ណោះ។ រីឯ ការងូត បោកគក់ លាងសម្អាតនានា គឺប្រើប្រាស់នូវប្រព័ន្ធទឹកស្អាត។
អ្នកស្រី ចាប សយ ដែលជាពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងភូមិតាព្រហ្ម នៃសង្កាត់ព្រែកឯង ខណ្ឌច្បារអំពៅ រាជធានីភ្នំពេញ។
សម្រាប់អ្នកស្រី ចាប សយ ដែលជាពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងភូមិតាព្រហ្ម នៃសង្កាត់ព្រែកឯង ក៏មានទម្លាប់សន្សំទឹកភ្លៀងសម្រាប់ប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃនោះអស់រយៈពេល៣០ឆ្នាំមកហើយផងដែរ។ រាល់ឆ្នាំឱ្យតែភ្លៀង អ្នកស្រី ចាប សយ តែងតែត្រងទឹកភ្លៀងបានពេញៗពាង និងអាងឬលូស្តុកទឹកនានាតែម្តង។ ពាង និងលូស្តុកទឹកភ្លៀងរបស់គ្រួសារអ្នកស្រី ចាប សយ មានប្រមាណ១០។
បើតាមជីដូនវ័យ៨១ឆ្នាំរូបនេះ ទឹកភ្លៀងដែលត្រងបានរាល់ឆ្នាំនោះ អាចយកទៅដាំ-ស្ល និងផឹក បានរហូតដល់៥-៦ខែ ក្នុងគ្រួសារដែលមានសមាជិកចំនួន៨នាក់។ ប្រពៃណីសន្សំទឹកភ្លៀងរបស់គ្រួសារអ្នកស្រី ចាប សយ អាចកាត់បន្ថយចំណាយលើការប្រើប្រាស់ទឹកស្អាតបានជិត៥០ភាគរយក្នុងមួយខែ។ ពលរដ្ឋវ័យ៨១ឆ្នាំរូបនេះបានរៀបរាប់ថា៖«ការសន្សំទឹកភ្លៀងទុកប្រើប្រចាំថ្ងៃនេះ អាចជួយកាត់បន្ថយការចំណាយយើងបានច្រើនគួរសមដែរ។ ពេលយើងមានទឹកភ្លៀងប្រើទៅ យើងចំណាយថ្លៃទឹកស្អាតអស់តែ២-៣ម៉ឺនរៀលទេក្នុងមួយខែ។ បើអត់ទឹកភ្លៀងប្រើ យើងចំណាយថ្លៃទឹកអស់៥-៦ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយខែ»។
លោក ថី ច័ន្ទោ មន្ត្រីជំនាញសុខភាពនិងអនាម័យនៃក្រសួងអភិវឌ្ឍន៍ជនបទ
លោក ថី ច័ន្ទោ មន្ត្រីជំនាញសុខភាពនិងអនាម័យនៃក្រសួងអភិវឌ្ឍន៍ជនបទ ប្រពៃណីសន្សំទឹកភ្លៀង បានលើកឡើងថា នេះជាមធ្យោបាយដ៏ល្អមួយក្នុងការសន្សំទឹកប្រើប្រាស់ក្នុងជីវភាពរបស់នៅប្រចាំថ្ងៃ ពិសេសសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋនៅរស់នៅក្នុងតំបន់ដែលពុំទាន់មានសេវាផ្គត់ផ្គង់ទឹកស្អាតចូលដល់ឬតំបន់ខ្សត់ទឹក។
លោកបន្ថែមថាពលរដ្ឋដែលរស់នៅក្នុងតំបន់ពុំទាន់មានសេវាផ្គត់ផ្គង់ទឹកស្អាតឬរស់នៅក្នុងតំបន់ខ្សត់ទឹក អាចប្រើពាងឬលូសម្រាប់ត្រងទឹកភ្លៀងនៅរដូវវស្សា ដែលអាចប្រើបានពេញមួយរដូវប្រាំង។ ទឹកភ្លៀងដែលត្រងនេះ ប្រើសម្រាប់តែផឹក និងដាំស្លតែប៉ុណ្ណោះ។
យោងតាមការសៀវភៅណែនាំសម្រាប់សហគមន៍ស្តីអំពី សុខភាពបរិស្ថាន (
A Community Guide to Environmental Health) ដែលចេញផ្សាយដោយភ្នាក់ងារមគ្គុទ្ទេសក៍សុខភាព Hesperian Health Guides ការត្រងទឹកភ្លៀងគឺជាវិធីមួយដែលងាយបំផុតនិងមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត។ ទឹកភ្លៀងមានសុវត្ថិភាពសម្រាប់មនុស្សផឹក លើកលែងតែក្នុងតំបន់ដែលមានការបំពុលក្នុងខ្យល់។
អ្នកស្រី ចាប សយ ដែលជាពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងភូមិតាព្រហ្ម នៃសង្កាត់ព្រែកឯង ខណ្ឌច្បារអំពៅ រាជធានីភ្នំពេញ។
ការត្រងទឹកភ្លៀងត្រូវបានចាត់ទុកគឺជាដំណោះស្រាយដ៏ល្អមួយចំពោះការខ្វះខាតទឹកនិងសុវត្ថិភាពទឹកដោយអ្នកអនុវត្តត្រូវប្រាកដថាធុងដាក់ទឹកភ្លៀង មានភាពស្អាត និងមិនធ្លាប់ដាក់សារធាតុគីមីពុល ដូចជាប្រេងឬថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតឡើយ។
ដើម្បីធ្វើឲ្យទឹកភ្លៀងមានសុវត្ថិភាពសម្រាប់ផឹក សៀវភៅណែនាំសម្រាប់សហគមន៍ស្តីអំពី សុខភាពបរិស្ថាន បានណែនាំឲ្យ សម្អាតអាង(ពាង/ធុង), បំពង់បង្ហូរចូល, ដំបូល, និងទរទឹក មុនរដូវភ្លៀងមកដល់ មិនត្រូវដាក់ទឹកនៅក្នុងធុងដែលធ្លាប់ដាក់ប្រេង, ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត, ឬសារធាតុគីមីពុលដទៃទៀត ឲ្យទឹកភ្លៀងដំបូងហូរលាងសម្អាតធុងចោលសិន។
គ្របធុង និងដាក់ប្រដាប់ចម្រោះឬក្រណាត់នៅចុងបំពង់បង្ហូរទឹក ដើម្បីកុំឲ្យសត្វ ស្លឹកឈើ និងដីចូល។ វាក៏ជួយបង្ការកុំឲ្យសត្វមូសបន្តពូជផងដែរ។ បង្ហូរទឹកយកប្រើតាមបំពង់មួយ បើអាច។ ប្រសិនបើប្រើធុងទឹកឬប្រដាប់ដាក់ទឹកផ្សេងទៀត យកមកដងទឹក ត្រូវប្រាកដថាវាមិនប្រឡាក់។
«ដើម្បីឲ្យមានសុវត្ថិភាពបន្ថែម ចូរបន្ថែមក្លរីនទៅក្នុងអាង ឬដាក់ប្រដាប់ចម្រោះទឹកជាប់នឹងអាង។ មិនត្រូវកូរទឹកឡើយ។ ធ្វើរបៀបនេះដើម្បីកុំឲ្យកករឬមេរោគក្នុងអាង រងនិងធ្លាក់ទៅបាតអាង។ ជូតសម្អាតដំបូលផ្ទះឲ្យបានញឹកញាប់ នឹងជួយធ្វើឲ្យទឹកភ្លៀងដែលត្រងបាននៅតែស្អាត»។ នេះជាការណែនាំបន្ថែមនៅក្នុងសៀវភៅ A Community Guide to Environmental Health ដែលចេញផ្សាយជាភាសាខ្មែរ អង់គ្លេស និងភាសាជាច្រើនទៀត៕