ជាតិ
បទវិភាគ
×![]()
ភ្នំពេញ៖ កន្លងមកតុលាការកម្ពុជាត្រូវបានរងការចោទប្រកាន់ពីមហាជន សង្គមស៊ីវិល និង អ្នកនយោបាយមួយចំនួន ថាមិនឯករាជ្យ ពីព្រោះតែការកាត់ក្ដីលម្អៀងទៅរក សាច់ញាតិ អ្នកមានទ្រព្យ អ្នកមានតំណែងធំ និងសមាជិកនៃបក្ស កាន់អំណាច។ ការចោទប្រកាន់នេះ មានទាំងកម្រិតជាតិ និងអន្តរជាតិ។ បើពិនិត្យជារួមលើគោលនយោបាយនិងចំណាត់ការរបស់រដ្ឋាភិបាល ដែលបានធ្វើកន្លងមក ដូចជា ការចាត់វិធានការផ្លូវច្បាប់លើមន្ត្រីតុលាការមួយចំនួនដែលប្រព្រឹត្តខុសច្បាប់, បានធ្វើមោឃភាពលើសាលក្រមមួយចំនួនពាក់ព័ន្ធនឹងវិវាទដីធ្លី និងការធ្វើកំណែទម្រង់លើប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌និងតុលាការ ជាដើម យើងអាចសន្និដ្ឋានបានថា បក្សកាន់អំណាច បានទទួលស្គាល់ថា ប្រព័ន្ធតុលាការរបស់ខ្លួនមិនទាន់មានភាពល្អប្រសើរនៅឡើយ។
ពិតណាស់ ពីមួយអាណត្តិទៅមួយអាណត្តិ បក្សកាន់អំណាចបានខិតខំកែលម្អការដឹកនាំនិងការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្លួនដើម្បីកាត់បន្ថយការរិះគន់ ក៏ដូចជាដើម្បីទាញយកការជឿទុកចិត្ត និងការគាំទ្រពីសហគមន៍ជាតិ និងអន្តរជាតិ។ ប៉ុន្តែ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក៏យើងបានមើលឃើញថា រដ្ឋាភិបាលបានធ្វើតែលើបបូរមាត់ និងលើបទដ្ឋានគតិយុត្ត ប៉ុណ្ណោះ ហើយសូម្បីក្នុងបទដ្ឋានគតិយុត្តនេះទៀតសោត ក៏នៅមានការរិះគន់ថា មិនទាន់ល្អប្រសើរដែរ ដោយគេពិនិត្យឃើញថា ខ្លឹមសារច្បាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងកំណែទម្រង់ប្រព័ន្ធយុត្តធម៌និងតុលាការ ពុំបានកំណត់ទោសទណ្ឌធ្ងន់សមស្របទៅលើមន្ត្រីតុលការនិងមន្ត្រីអនុវត្តច្បាប់ដែលបានប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងក្នុងវិជ្ជជីវៈរបស់ខ្លួនឡើយ។
លើសពីនេះទៅទៀត ក្នុងការអនុវត្តច្បាប់ និងចំណាត់ការរបស់មន្ត្រីតុលាការនិងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ ក៏មិនទាន់បានល្អប្រសើរដែរ។ ជាក់ស្ដែង អាជ្ញាធរ មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ និងអ្នកមានមួយចំនួន ដែលបានប្រព្រឹត្តខុសច្បាប់នាពេលកន្លង ក៏មិនត្រូវបានទទួលការផ្ដន្ទាទោសសមស្របតាមកំហុសដែលពួកគេបានប្រព្រឹត្តដែរ។
ពួកគេគ្រាន់តែត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ឬគ្រាន់តែបានឆ្លងកាត់នីតិវិធីច្បាប់ជាការបង្គ្រប់កិច្ចប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯប្រសិទ្ធភាពការងាររបស់មន្ត្រីពាក់ព័ន្ធនិងមន្ត្រីតុលាការកន្លងមកវិញ ក៏មិនទាន់ទទួលបានករជឿទុកចិត្ត និងក្ដីសង្ឃឹមពីមហាជនដែរ ដូចជា ករណី ឃាតកម្មនិងការបាញ់បោះលើ តារាភាពយន្ត និងតារាចម្រៀង រួមមាន អ្នកនាង ពិសិដ្ឋ ពិលីកា, កញ្ញា តូច ស៊ុននិច, កញ្ញា ពៅ បញ្ញាពេជ្រ, ឃាតកម្មលើ ប្រធានសហជីព លោក ជា វិជ្ជា និងសកម្មជនសហជីពមួយចំនួនទៀត, និងឃាតកម្មលើអ្នកតវ៉ាសុំតម្លើងប្រាក់ខែនៅតំបន់វ៉េងស្រេង នាពេលកន្លងមក។ល។ ក៏អាជ្ញាធរមិនទាន់បានវែកមុខរកឃើញដើម្បីយកពួកគេមកផ្ដន្ទាទោសតាមច្បាប់ដែរ។
មិនតែប៉ុណ្ណោះ សូម្បីតែករណីការបាញ់បោះជាក់ស្តែងរបស់ លោក ឈូក បណ្ឌិត អតីតអភិបាលនៃគណៈអភិបាលក្រុងបាវ៉ិតដែលតុលាការបានកាត់ទោសកំបាំងមុខរួចហើយនោះ ក៏មិនត្រូវបានគេចាប់បង្ខំឱ្យមកទទួកទោសដែរ។ ចុះរឿងរ៉ាវ របស់ ឧកញ៉ា ថោង សារ៉ាត់ ពាក់ព័ន្ធនឹងឃាតកម្មលើឧកញ៉ា អ៊ឹង ម៉េងជឺ និង រឿងរ៉ាវរបស់ ឧកញ៉ា សុខ ប៊ុន ដែលប្រើប្រាស់អំពើហិង្សាលើ កញ្ញា សាសា តើតុលាការកម្ពុជានឹងកាត់ទោសយ៉ាងដែរ ដើម្បីឱ្យសមនឹងកំហុសដែលពួកគេបានប្រព្រឹត្តផង និងឱ្យស្របនឹងគោលនយោបាយកំណែទម្រង់ស៊ីជម្រៅរបស់រដ្ឋាភិបាលផង?
ប្រសិនបើអាជ្ញាធរនិងតុលាការ ចាត់វិធានការដូចតែករណីមុនៗដែលបានរៀនរាប់ខាងលើ នោះអ្នកមាន អ្នកធំ និងជនល្មើសដទទៀត នៅតែបន្តមិនខ្លាចច្បាប់ មិនគោរពអាជ្ញាធរ ហើយប្រជាជនក្រីក្រ និងអ្នកតូចនៅតែបន្តរងគ្រោះ និងទទួលភាពអយុត្តធម៌។ ទីបំផុត សហគមន៍ជាតិនិងអន្តរជាតិនៅតែបាត់បង់ជំនឿលើប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌របស់កម្ពុជា ដែលកត្តានេះ អាចនាំឱ្យតុលាការ រដ្ឋាភិបាល ក៏ដូចជាបក្សកាន់អំណាចនៅតែបន្តបាត់បង់ការជឿទុកចិត្ត ការឱ្យតម្លៃ និងការគាំទ្រពីមហាជន។
ហេតុនេះ បើតុលាការ រដ្ឋាភិបាល ក៏ដូចជាបក្សកាន់អំណាច ចង់ស្ដារមុខមាត់ កេរ្ដិ៍ឈ្មោះ កិត្តយស និងប្រជាប្រិយភាពរបស់ខ្លួន ដើម្បីទទួលបានមកវិញនូវ ការជឿទុកចិត្ត ការគោរព ការឱ្យតម្លៃ និងការគាំទ្រពីមហាជន ស្ថាប័នទាំងនេះ ត្រូវតែប្រឹងប្រែងស្វែងរកចាប់ខ្លួនជនល្មើសមកផ្ដន្ទាទោសទៅតាមនីតិវិធីច្បាប់ ដោយយុត្តិធម៌។ ជាពិសេស រដ្ឋាភិបាល ឬបក្សកាន់អំណាច ត្រូវតែហ៊ានកាត់សាច់ស្អុយ ឬមន្ត្រីខិលខូចរបស់ខ្លួនចេញ និងត្រូវតែបញ្ឈប់ការបណ្ដោយឱ្យអ្នកមាន និងអ្នកធំខិលខូចមួយចំនួន ធ្វើបាបអ្នកតូចនិងអ្នកក្រ ឬធ្វើអ្វីៗតាមទំនើងចិត្តដោយមិនខ្លាចច្បាប់និងមិនគោរពក្រមសីលធម៌។ បើមិនដូច្នោះទេ តុលាការ និងរដ្ឋាភិបាល មិនអាចស្ដារមុខមាត់របស់ខ្លួនបានឡើយ ឯបក្សកាន់អំណាចវិញ ក៏គ្មានឱកាសនឹងទទួលបានសម្លេងគាំទ្រច្រើនដែរ ក្នុងការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសក្រុមប្រឹក្សាឃុំ សង្កាត់ និងការបោះឆ្នាំជ្រើសរើសតំណាងរាស្ត្រ នាពេលខាងមុខ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
