អន្តរជាតិ
ទីម័រខាងកើត និងអូស្ត្រាលីព្រមចុះសន្ធិសញ្ញាបញ្ចប់ជម្លោះព្រំដែនសមុទ្រ និងបែងចែកប្រយោជន៍រួម
រូបភាព៖ UN
×![]()
ទីម័រខាងកើត និងអូស្ត្រាលី បានសម្រេចជោគជ័យក្នុងការស្រាយជម្លោះព្រំដែនសមុទ្រដែលមានរយៈកាលមួយទសវត្សរ៍មកហើយ ដោយភាគីទាំងពីរបានព្រមព្រៀងចុះសន្ធិសញ្ញាមួយរួមគ្នានៅអង្គការសហប្រជាជាតិនៅថ្ងៃអង្គារទី ៦ ខែមីនា។ វាជាសញ្ញាវិជ្ជមានសម្រាប់ទីម័រខាងកើត ដោយសារក្មេងខ្ចីនេះនឹងមានលទ្ធភាពទទួលយកប្រយោជន៍ច្រើនពីកិច្ចព្រមព្រៀងកំណត់ព្រំដែន និងបែកចែកធនធានប្រេងនិងធនធានសមុទ្រជាច្រើនផ្សេងទៀតផង។
ក្រោយចរចាគ្នាអស់រយៈពេលយូរមកហើយនោះ រដ្ឋក្មេងខ្ចីទីម័រខាងកើត និងអូស្ត្រាលី បានឯកភាពគ្នាបញ្ចប់ជម្លោះព្រំដែនសមុទ្រដ៏រ៉ាំរ៉ៃនៅតំបន់ Greater Sunrise ហើយដើមសប្តាហ៍នេះ ដោយភាគីទាំងពីរក៏បានចុះសន្ធិសញ្ញាមួយរួមគ្នាផងដែរដើម្បីកំណត់ព្រំដែន និងបែងចែកផលប្រយោជន៍ដូចជាប្រេង និងឧស្ម័នផង។
ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មាន AFP បានផ្សាយថា សន្ធិសញ្ញាដែលភាគីនេះត្រូវបានភាគីចុះរួមគ្នានៅទីស្នាក់ការអង្គការសហប្រជាជាតិនាទីក្រុងញូវយ៉កនាថ្ងៃអង្គារ ដោយមានការចូលរួមពីសំណាក់អគ្គលេខាធិការអង្គសហប្រជាជាតិលោក អាន់តូនីញ៉ូ ហ្គូតេរ៉េស (Antonio Guterres)។ ជម្លោះនេះត្រូវបានដោះស្រាយដោយការប្រើប្រាស់យន្តការផ្សះផ្សាជាលើកដំបូងបំផុតស្របតាមអនុសញ្ញាអង្គការសហប្រជាជាតិស្តីពីច្បាប់សមុទ្រឆ្នាំ ១៩៨២។
តាមពិតទៅ សន្ធិសញ្ញាទ្វេភាគីនេះអាចកំណត់បែងចែកបានច្បាស់ពីកម្មសិទ្ធិរបស់ភាគីទាំងពីរលើតំបន់ដែលសម្បូរហូរហៀរដោយប្រេងនិងឧស្ម័នធម្មជាតិនៅសមុទ្រទីម័រ រួមទាំងតំបន់ Greater Sunrise។ គេវាយតម្លៃថា ឧស្ម័នដែលនៅទីនោះអាចមានតម្លៃរហូតដល់ ៥៣ ពាន់លានដុល្លារឯណោះ។
រូបភាព៖ Offshore Energy Today
អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះសន្ធិសញ្ញានេះអាចនឹងក្លាយជាច្រកទ្វារសម្រាប់ជួយឲ្យទីម័រខាងកើតដែលជាប្រទេសក្របំផុតមួយនៅអាស៊ីនោះអាចពង្រឹងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួនបានច្រើនផងដែរ។
Greater Sunrise ត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៤ ហើយគេវាយតម្លៃថា តំបន់នេះអាចនឹងមានធនធានដែលមានតម្លៃចន្លោះពី ៤០ ទៅ ៥០ ពាន់លានដុល្លារអាមេរិក ហើយស្ថិតនៅចម្ងាយ ១៥០ គីឡូម៉ែត្រភាគអាគ្នេយ៍ប្រទេសទីម័រ និងស្ថិតនៅចម្ងាយ ៤៥០ គីឡូម៉ែត្រពីក្រុង Darwin ប្រទេសអូស្ត្រាលី។
ត្រឡប់មកវិញ រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអូស្ត្រាលីលោកស្រី Julie Bishop ដែលមានវត្តមានក្នុងពិធីចុះហត្ថលេខាលើសន្ធិសញ្ញាអន្តរជាតិនេះបានប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានថា ទីម័រខាងកើតនឹងទទួលបានប្រយោជន៍ដុំកំភួនពីសន្ធិសញ្ញានេះ។ ខណៈដែលកិច្ចព្រមព្រៀងស្តីពីការបែងចែកផលប្រយោជន៍លម្អិតមិនទាន់ត្រូវបានគេសម្រេចនោះ លោកស្រី Bishop បានបង្ហើបថា ទីម័រខាងកើតអាចនឹងបានចំណូលពីគម្រោងអភិវឌ្ឍនៅតំបន់ Greater Sunrise ចន្លោះពី ៧០ ទៅ ៨០ភាគរយឯណោះ។
ចំណែករដ្ឋមន្ត្រីទទួលបន្ទុកកិច្ចការព្រំដែនទីម័រលោក Hermenegildo Augusto Cabral Pereira បានថ្លែងដោយសុទិដ្ឋិនិយមថា គម្រោងរុករកធនធាននេះនឹងមានឥទ្ធិពលខ្លាំងលើការផ្លាស់ប្តូរសង្គមសេដ្ឋកិច្ចរបស់ទីម័រខាងកើត ស្របពេលដែល ៦៥ភាគរយនៃប្រជាជនទីម័រសរុប ១,៥លាននាក់នោះជាយុវជន និងកំពុងរកការងារធ្វើនោះ។
សូមបញ្ជាក់ថា ជម្លោះដែនទឹករវាងអូស្ត្រាលី និងទីម័រខាងកើតនេះកើតឡើងក្រោយពេលដែលទីម័រប្រកាសឯករាជ្យពីឥណ្ឌូណេស៊ីនៅក្នុងឆ្នាំ ២០០២ ដោយពេលនោះភាគីទាំងពីរមិនមានកំណត់ព្រំដែនសមុទ្រអចិន្ត្រៃយ៍ឡើយ។ នៅឆ្នាំ ២០០៤ ភាគីចាប់ផ្តើមចរចាគ្នា ហើយឆ្នាំ ២០០៦ ភាគីទាំងពីរបានឯកភាពគ្នាបង្កើតកិច្ចព្រមព្រៀងមួយបែងចែកធនធានតែមិនកំណត់ព្រំដែនអចិន្ត្រៃយ៍ឡើយ។
នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ រដ្ឋាភិបាលក្រុងឌីលី បានសម្រេចដាក់ពាក្យប្តឹងអូស្ត្រាលីទៅតុលាការមជ្ឈត្តការអចិន្ត្រៃយ៍នៅក្រុងឡាអេ ក្រោយមានជម្លោះលើកិច្ចព្រមព្រៀងមុនដែលចុះរួមគ្នាឆ្នាំ ២០៦មកនោះ។ ដើមឆ្នាំមុន ប្រទេសទាំងពីរក៏បានប្រកាសពីកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីទៀតដែលកិច្ចព្រមព្រៀងនេះមានគោលដៅកំណត់ព្រំដែនផង និងបែងចែកផលប្រយោជន៍ផង៕
ក្រោយចរចាគ្នាអស់រយៈពេលយូរមកហើយនោះ រដ្ឋក្មេងខ្ចីទីម័រខាងកើត និងអូស្ត្រាលី បានឯកភាពគ្នាបញ្ចប់ជម្លោះព្រំដែនសមុទ្រដ៏រ៉ាំរ៉ៃនៅតំបន់ Greater Sunrise ហើយដើមសប្តាហ៍នេះ ដោយភាគីទាំងពីរក៏បានចុះសន្ធិសញ្ញាមួយរួមគ្នាផងដែរដើម្បីកំណត់ព្រំដែន និងបែងចែកផលប្រយោជន៍ដូចជាប្រេង និងឧស្ម័នផង។
ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មាន AFP បានផ្សាយថា សន្ធិសញ្ញាដែលភាគីនេះត្រូវបានភាគីចុះរួមគ្នានៅទីស្នាក់ការអង្គការសហប្រជាជាតិនាទីក្រុងញូវយ៉កនាថ្ងៃអង្គារ ដោយមានការចូលរួមពីសំណាក់អគ្គលេខាធិការអង្គសហប្រជាជាតិលោក អាន់តូនីញ៉ូ ហ្គូតេរ៉េស (Antonio Guterres)។ ជម្លោះនេះត្រូវបានដោះស្រាយដោយការប្រើប្រាស់យន្តការផ្សះផ្សាជាលើកដំបូងបំផុតស្របតាមអនុសញ្ញាអង្គការសហប្រជាជាតិស្តីពីច្បាប់សមុទ្រឆ្នាំ ១៩៨២។
តាមពិតទៅ សន្ធិសញ្ញាទ្វេភាគីនេះអាចកំណត់បែងចែកបានច្បាស់ពីកម្មសិទ្ធិរបស់ភាគីទាំងពីរលើតំបន់ដែលសម្បូរហូរហៀរដោយប្រេងនិងឧស្ម័នធម្មជាតិនៅសមុទ្រទីម័រ រួមទាំងតំបន់ Greater Sunrise។ គេវាយតម្លៃថា ឧស្ម័នដែលនៅទីនោះអាចមានតម្លៃរហូតដល់ ៥៣ ពាន់លានដុល្លារឯណោះ។
រូបភាព៖ Offshore Energy Today
អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះសន្ធិសញ្ញានេះអាចនឹងក្លាយជាច្រកទ្វារសម្រាប់ជួយឲ្យទីម័រខាងកើតដែលជាប្រទេសក្របំផុតមួយនៅអាស៊ីនោះអាចពង្រឹងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួនបានច្រើនផងដែរ។
Greater Sunrise ត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៤ ហើយគេវាយតម្លៃថា តំបន់នេះអាចនឹងមានធនធានដែលមានតម្លៃចន្លោះពី ៤០ ទៅ ៥០ ពាន់លានដុល្លារអាមេរិក ហើយស្ថិតនៅចម្ងាយ ១៥០ គីឡូម៉ែត្រភាគអាគ្នេយ៍ប្រទេសទីម័រ និងស្ថិតនៅចម្ងាយ ៤៥០ គីឡូម៉ែត្រពីក្រុង Darwin ប្រទេសអូស្ត្រាលី។
ត្រឡប់មកវិញ រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអូស្ត្រាលីលោកស្រី Julie Bishop ដែលមានវត្តមានក្នុងពិធីចុះហត្ថលេខាលើសន្ធិសញ្ញាអន្តរជាតិនេះបានប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានថា ទីម័រខាងកើតនឹងទទួលបានប្រយោជន៍ដុំកំភួនពីសន្ធិសញ្ញានេះ។ ខណៈដែលកិច្ចព្រមព្រៀងស្តីពីការបែងចែកផលប្រយោជន៍លម្អិតមិនទាន់ត្រូវបានគេសម្រេចនោះ លោកស្រី Bishop បានបង្ហើបថា ទីម័រខាងកើតអាចនឹងបានចំណូលពីគម្រោងអភិវឌ្ឍនៅតំបន់ Greater Sunrise ចន្លោះពី ៧០ ទៅ ៨០ភាគរយឯណោះ។
ចំណែករដ្ឋមន្ត្រីទទួលបន្ទុកកិច្ចការព្រំដែនទីម័រលោក Hermenegildo Augusto Cabral Pereira បានថ្លែងដោយសុទិដ្ឋិនិយមថា គម្រោងរុករកធនធាននេះនឹងមានឥទ្ធិពលខ្លាំងលើការផ្លាស់ប្តូរសង្គមសេដ្ឋកិច្ចរបស់ទីម័រខាងកើត ស្របពេលដែល ៦៥ភាគរយនៃប្រជាជនទីម័រសរុប ១,៥លាននាក់នោះជាយុវជន និងកំពុងរកការងារធ្វើនោះ។
សូមបញ្ជាក់ថា ជម្លោះដែនទឹករវាងអូស្ត្រាលី និងទីម័រខាងកើតនេះកើតឡើងក្រោយពេលដែលទីម័រប្រកាសឯករាជ្យពីឥណ្ឌូណេស៊ីនៅក្នុងឆ្នាំ ២០០២ ដោយពេលនោះភាគីទាំងពីរមិនមានកំណត់ព្រំដែនសមុទ្រអចិន្ត្រៃយ៍ឡើយ។ នៅឆ្នាំ ២០០៤ ភាគីចាប់ផ្តើមចរចាគ្នា ហើយឆ្នាំ ២០០៦ ភាគីទាំងពីរបានឯកភាពគ្នាបង្កើតកិច្ចព្រមព្រៀងមួយបែងចែកធនធានតែមិនកំណត់ព្រំដែនអចិន្ត្រៃយ៍ឡើយ។
នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ រដ្ឋាភិបាលក្រុងឌីលី បានសម្រេចដាក់ពាក្យប្តឹងអូស្ត្រាលីទៅតុលាការមជ្ឈត្តការអចិន្ត្រៃយ៍នៅក្រុងឡាអេ ក្រោយមានជម្លោះលើកិច្ចព្រមព្រៀងមុនដែលចុះរួមគ្នាឆ្នាំ ២០៦មកនោះ។ ដើមឆ្នាំមុន ប្រទេសទាំងពីរក៏បានប្រកាសពីកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីទៀតដែលកិច្ចព្រមព្រៀងនេះមានគោលដៅកំណត់ព្រំដែនផង និងបែងចែកផលប្រយោជន៍ផង៕
Tag:
ទីម័រខាងកើត
អូស្ត្រាលី
Greater Sunrise
អង្គការសហប្រជាជាតិ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
