ឧទាហរណ៍៖ ថ្ងៃនេះខ្ញុំដូចជាតប់ប្រមល់ រកគិតអ្វីមិនលេចសោះ; ថ្ងៃនេះតប់ប្រមល់ ដោយអំពល់ព្រោះតែកូន មេបងដូចមេប្អូន វាសណ្ដូនឯងឲ្យលង់ ។ តប់ប្រមល់ទល់ពុទ្ធោ, តប់ប្រមល់ទាល់គំនិត នឹករកព្រះពុទ្ធគុណពុំឃើញ។ ខ្ញុំព្រួយចិត្តណាស់ តប់ប្រមល់ទល់ពុទ្ធោអស់ទៅហើយ!

 

ដូចគ្នា​ផងដែរ «តប់កមល» ដែលមានន័យថា មានចិត្តដូចគេតប់ឲ្យក្រំ, ឲ្យឈឺចាប់ ។ ការប្រើពាក្យ តប់ប្រមល់ និងពាក្យ តប់កមល ទាំង២នេះស្រេចនឹងអ្នកប្រើពេញចិត្ត ប្រើពាក្យណាក៏សឹងតែបាន ។ នេះបើតាម​ការពន្យល់ក្នុង​វចនានុក្រមខ្មែរ។

 

តាមពិតទៅពាក្យ «ប្រមល់» ក្លាយមកពី​ភាសាបាលី-សំសង្ក្រឹត «កមល» (ផ្កាឈូក, ដួង ចិត្ត, បេះដូង) ដែលមានន័យដោយចំថា ចិត្ត, គំនិត; ច្រើននិយាយថា តប់ប្រមល់ គឺថប់បារម្ភខ្លាំង, ខ្វល់ចិត្តខ្លាំង, ព្រួយចិត្តខ្លាំង រកគិតអ្វីមិនលេច, ទាល់គំនិត ។ «កមល» ច្រើនប្រើក្នុងពាក្យកាព្យ ៕