«ខ្ញុំប្រឡូកវិស័យកីឡានេះ ក្នុងវ័យ១២ឆ្នាំ។ ដំបូង​ខ្ញុំគ្រាន់តែហាត់រៀននៅសាលារៀនប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំចូលរួមការប្រកួតនានារហូតជាប់ជ័យលាភីបានឡើងទៅប្រកួតជាកីឡាអូឡាំពិក»។ នេះជាឱកាសរបស់កីឡាការិនីកំព្រាឪពុករូបនេះ ដែលត្រូវបានថ្នាក់ដឹកនាំមើលឃើញ ពីសមត្ថភាព ហើយបានក៏បញ្ជូនឱ្យទៅហ្វឹកហាត់បន្ថែមនៅឯប្រទេសចិនក្នុងរយៈពេល៧ខែ ដើម្បីចូលរួមព្រឹត្តិការណ៍ប្រកួតកីឡាស៊ីហ្គេមលើកទី៣២ ចាប់ពីថ្ងៃទី៥ដល់១៧ឧសភា ឆ្នាំ២០២៣។​

 

​ដ្បិតរត់ចម្ងាយ ​ជាប្រភេទកីឡាដែលមិនសូវមានការចាប់អារម្មណ៍ឬការគាំទ្រពីសំណាក់ពលរដ្ឋកម្ពុជា ប៉ុន្តែវាជាប្រភេទកីឡាដែលមានឥទ្ធិពលមួយក្នុងវិស័យកីឡានៅលើឆាកអន្តរជាតិ។  ជាក់ស្តែងដូចជា ការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិក ស៊ីហ្គេម និងអាស៊ាន​ប៉ារ៉ាហ្គេម... ជាដើម។​ 

 

«រត់ចម្ងាយ គឺជាប្រភេទកីឡាមួយ ដែលយើងអាចចូលរួមលេងតំណាងជាតិកម្ពុជាបាន។ ដូច្នេះហើយ! ក្នុងនាមខ្ញុំជាប្រជាជនកម្ពុជាម្នាក់ គឺចង់លេងកីឡាអ្វីដែលខ្ញុំស្រឡាញ់​ ហើយនឹងបន្តធ្វើឱ្យល្អដើម្បីជាតិ​»។ សំណាងបានបង្ហាញឆន្ទៈបែបនេះទាំងខ្លួន នឹងត្រូវបន្តការសិក្សាផ្នែកច្បាប់​​ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ​នៅឯសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិមួយក្នុងស្រុក។  នាង  បន្តបានបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះ៖ «​ កីឡាក៏ត្រូវបន្តហ្វឹកហាត់បន្ថែម ប៉ុន្តែ ខ្ញុំក៏មិនបោះបង់ការសិក្សា ដែរ។ វិស័យពីរនេះត្រូវដើរទន្ទឹមគ្នា​ ទាំងការហាត់កីឡា និងទាំងការសិក្សា គឺសុទ្ធសំខាន់សម្រាប់ជីវិត»។ 

 

ជាធម្មតាអត្តពលិករត់ចម្ងាយ៥គីឡូម៉ែត្រ និង១០គីឡូម៉ែត្ររូបនេះ ចំណាយពេលហ្វឹកហាត់ពី៤ទៅ៥ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ។  ការហ្វឹកហាត់នេះ សំណាងធានាថា មិនបង្កផលប៉ះពាល់ដល់ការសិក្សាឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ គឺធ្វើនាងមានស្មាតី​ និងរាងរឺងមាំ ថែមទៀត។ 

 

 

ក្រោយឆ្លងកាត់ពិសោធន៍លើកដំបូងក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ប្រកួតកីឡាស៊ីហ្គេមក្នុងទឹកដីកំណើតខ្លួនហើយនោះ   សំណាងប្តេជ្ញាបង្កើនសមត្ថភាព  ដើម្បីយកជ័យជម្នះជូនជាតិមាតុភូមិ។ សម្រាប់ជីវិតក្នុងវិស័យកីឡា សំណាងគឺចង់បានមេដាយយ៉ាងហោច១ សម្រាប់ខ្លួនឯង និងជាតិ ពីការប្រកួតលំដាប់ថ្នាក់អន្តរជាតិ។ ​«ជាពិសេសការប្រកួតស៊ីហ្គេមលើកទី៣៣ នៅប្រទេសថៃ​ ក្នុងឆ្នាំ២០២៥ ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យមានលទ្ធផលតែកាន់តែប្រសើរ»។ 
 

ការចាញ់-ឈ្នះ គឺជារឿងធម្មតាសម្រាប់អត្តពលិក។ ឈ្នះត្រូវត្រេកអរ! ចាញ់មិនត្រូវអស់សង្ឃឹម!  បូ សំណាង​ បានលើកឡើងបែបនេះដោយដាក់គោលដៅខ្លួនត្រូវខំប្រឹងហ្វឹកហាត់ឱ្យខ្លាំង និងប្រឹងប្រកួតឱ្យពីសមត្ថភាព។ នាងបន្តនិយាយយ៉ាងខ្លីដោយមិនស្ទាក់ស្ទើថា៖ «​កម្លាំងប្រកួតខ្ញុំថ្ងៃនេះខ្សោយនៅក្រោយគេ តែមិនបញ្ជាក់ថា ខ្ញុំបន្តនៅក្រោយគេនោះទេ»៕