ការហៅ «ប្រាសាទបាយ័ន» មិនមែនជាឈ្មោះដើមរបស់ប្រាសាទនេះនោះទេ។ លោក សួម សុភា បុរាណវិទូ នៃអាជ្ញាធរជាតិអប្សរា បានប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានថ្មីៗ ថា «វជយន្ត» ជាពាក្យមួយ ដែលមាននៅក្នុងសិលាចារិកប្រាសាទបាយ័ននេះ។ ដូច្នេះ អ្នកស្រាវជ្រាវយល់ថា «វជយន្ត» ជាឈ្មោះដើម របស់ប្រាសាទបាយ័ននាពេលបច្ចុប្បន្ន។ អ្នកស្រុកអង្គរ មិនសូវហៅប្រាសាទនេះថា ប្រាសាទបាយ័ននោះទេ។ ភាគច្រើន អ្នកស្រុកអង្គរ ហៅប្រាសាទនេះថា ព្រហ្មបាយ័ន។ 

 

ប្រាសាទបាយ័ន មានចម្លាក់អំពីចម្បាំងខ្មេរ-ចាម, ចម្បាំងក្នុងស្រុក, សង្រ្គាមជើងទឹក, ជីវភាពប្រជាជន, ការព្យាបាលអ្នកជំងឺ, និងរឿងរ៉ាវទាក់ទងព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ជាច្រើន។ ចម្លាក់ក្រឡោតទាបនៅប្រាសាទបាយ័ន មាន២ផ្នែក គឺខាងក្រៅ និងខាងក្នុង។ ចម្លាក់ផ្នែកខាងក្នុងភាគច្រើន ឆ្លាក់អំពីកិច្ចការរបស់ព្រះមហាក្សត្រ និងមានពិធីដង្ហែសពព្រះរាជបុត្ររបស់ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ថែមទៀតផង។ 

 

បើតាមការសង្កេត ប្រាសាទទាំងអស់ក្នុងរមណីយដ្ឋានអង្គរ តែងតែមានចម្លាក់ ដែលនិទានអំពីរឿងព្រេង។ ប៉ុន្តែព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ បានយករឿងព្រេងនិទាន បង្កើតជាប្រាសាទវិញ ហើយតាមជញ្ជាំងឆ្លាក់អំពី ការធ្វើសឹកសង្គ្រាម, របៀបរស់នៅរបស់ប្រជាជន, និងសេវាសាធារណៈ ក្នុងរាជ្ជកាលរបស់ព្រះអង្គ។