មានបទពិសោធជាង៤០ឆ្នាំ ក្នុងការងារត្បាញកន្ទេល អ្នកស្រី ហូ ផាច ថាការងារនេះ ជា​ការ​ងារ​ពិបាកមួយ ពោលគឺជាការងារដែលត្រូវការអត់ធ្មត់ រាប់តាំងពីការ​ទៅរកកាប់​ដើម​ផ្អាវ, ពុះ, ហាល ដើម្បីបានជាសរសៃផ្អាវ។ ឯការងារតម្បាញទៀតសោត ក៏ទាមទារពេល​វេលា​ច្រើន​ដែរ ទម្រាំងត្បាញបានកន្ទេលមួយៗ។ 
 

បើតាមអ្នកស្រី ផាច បច្ចុប្បន្នក្នុងមូលដ្ឋានខ្លួន គឺភូមិតាប្រុក លែងមានដើមផ្អាវទៀតហើយ ឯក្នុងព្រៃអង្គរធំ ក៏ខ្សត់ដែរ។ ដូច្នេះពេលត្រូវការដើមផ្អាវយកមកធ្វើកន្ទេល អ្នកស្រីត្រូវធ្វើដំណើរ ទៅខេត្តកំពង់ធំ រកកាប់ផ្អាវ។ 
 

ទោះបីការងារតម្បាញកន្ទេលលំបាក តែវាក៏ជាការងារដែលផ្តល់ចំណូលបន្ទាប់បន្សំ ពីរបរ​ស្រែ​ចម្ការរបស់ខ្លួនដែរ។ ​សម្រាប់អ្នកស្រី ផាច​ មិនចង់ឱ្យរបរមួយនេះបាត់​បង់​​​ឡើយ ហើយវា​គួរត្រូវបាន​អភិរក្សទុក។ ជាការរួមចំណែក អ្នកស្រី ផាច បាន និងកំពុងបណ្ដុះបណ្ដាលក្មួយស្រី​ម្នាក់ឱ្យរៀនតម្បាញកន្ទេលផ្អាវ តពីខ្លួន។ 
 

គួរជម្រាបផងដែរថា មិនត្រឹមតែដើមផ្អាវទេ ដែលត្រូវបានប្រជាជនខ្មែរយកត្បាញកន្ទេល ពោលគឺមានរុក្ខជាតិជាច្រើន។ ឯកន្ទេលដែលយករុក្ខជាតិណាមកតម្បាញនោះ គេហៅកន្ទេលនោះតាមឈ្មោះរុក្ខជាតិ។ ជាក់ស្ដែងដូចជា កន្ទេលរំចេក, កន្ទេលផ្អាវ, កន្ទេលកក់, កន្ទេលរុន, កន្ទេលចចូត, កន្ទេលឫស្សី, កន្ទេលផ្តៅ, កន្ទេលស្លឹកត្នោត, កន្ទេលស្លឹកទ្រាំង ជាដើម។ 
 

លោកអ្នកដែលចង់ជួយ​ជាវកន្ទេលផ្អាវ អាចទំនាក់ទំនងតាមលេខទូរស័ព្ទ ០៩៦ ៩២ ៧៦ ៨០៦។ លោកអ្នក ក៏អាចទៅជាវដោយផ្ទាល់ និងស្វែងយល់បន្ថែមពីការងារតម្បាញរបស់អ្នកស្រី ហូ ផាច ដោយផ្ទាល់បានដែរល ដែលលំនៅដ្ឋានរបស់គាត់ ស្ថិត​ក្នុងភូមិតាប្រុក ឃុំលាងដៃ ស្រុកអង្គរធំ ខេត្តសៀមរាប៕