«ញញឹម» ជាកិរិយាសព្ទផង និងជាគុណសព្ទ​ផង។ តាម​វចនានុក្រម​ខ្មែរសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ក៏ដូចជាវចនានុក្រម​ខ្មែរ២០២២​របស់​ក្រុមប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ យើងក៏អាចសរសេរជា «ញញិម» បាន​ផងដែរ។

 

ជាកិរិយាសព្ទ «ញញឹម» ឬ «ញញិម» មានន័យថា សើចបិទមាត់មិនចេញសំឡេង :  គាត់គ្រាន់តែញញឹម។  ជាគុណសព្ទ មានន័យថា ដែលសើចបិទមាត់មិនចេញសំឡេង :  មុខញញឹម, ស្រស់ញញឹម៕