«ទម្លាប់»  ថ្នាក់ពាក្យជាកិរិយាសព្ទ មានន័យថា ធ្វើឱ្យធ្លាប់, ឱ្យថ្នឹក :  ទម្លាប់ខ្លួន, ទម្លាប់ចិត្ត, ទម្លាប់ដៃ, ទម្លាប់មាត់។ល។  ជានាមសព្ទវិញ «ទម្លាប់» គឺ​ ការដែលធ្លាប់, លំអានដែលធ្លាប់តែមានមក :  ទម្លាប់ចាស់បុរាណ; ធ្វើតាមទម្លាប់ពីមុនមក; មានទម្លាប់ពីនាយមក។ល។  

 

ន័យមួយទៀត «ទម្លាប់» ជា​ពាក្យបរិវារសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ «ទំនៀម» ថា :  ទំនៀមទម្លាប់។  

 

រីឯ «ទន្លាប់» វិញ ជាឈ្មោះឈើធំមួយប្រភេទ ស្លឹកស្រដៀងនឹងទ្រយឹង ដើមខ្មៅ, ផ្លែទុំមានសម្បុរក្រហម, ប្រើជាចំណី ប៉ុន្តែក្នុងប្រទេសយើងច្រើនមានរសចត់ ទាំងផ្លែក៏តូចៗ ផងទៀត ៕