បទបង្ហាញនេះ នឹងបង្ហាញពីការប្រើ “សន្លឹកសីមា” ដែលជាវត្ថុសម្រាប់សម្គាល់ព្រំដែន ទីធ្វើឧបោសថរបស់ព្រះសង្ឃ (ព្រះវិហារ ឬឧបោសថាគា) ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនានៅកម្ពុជា ដែលមានភស្ដុតាងដំបូងៗនៅភ្នំគូលែន។ សីមាពាមគ្រែ និងសីមាដូនមាស ជាទីតាំងវិហារព្រះពុទ្ធសាសនាដំបូងៗនៅកម្ពុជា ដែលនៅសេសសល់ ភស្តុតាងនៃការប្រើប្រាស់ថ្មជាសីមា ហើយប្រហែលជាមានអាយុកាល ចាស់ជាងស្លឹកសីមា នៅជុំវិញខឿនព្រះវិហារចាស់ៗ នៅតំបន់អង្គរធំនាសតវត្សរ៍ទី១៣-១៤ផង។
  

សន្លឹកសីមានៅលើភ្នំគូលែនមានទំហំធំ និងមានចម្លាក់ច្រើនជាងសន្លឹកសីមា ដែលគេធ្លាប់ឃើញមាននៅតំបន់អង្គរធំ។ ហើយអ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍នោះគឺ មានចម្លាក់ដែលកម្រ ឃើញមានក្នុងសិល្បៈខ្មែរ ដូជាធម្មចក្រ ចេតិយ ក្អមទឹក ដែលជាលក្ខណៈមួយ នៃសិល្បៈពុទ្ធសាសនាថេរវាទមន នៃទ្វារវតី នៅភាគខាងជើងភ្នំដងរែក (ខ្ពង់រាបនគររាជ)។ 
 

ដូច្នេះហើយទើបអ្នកស្រាវជ្រាវ យល់ស្របគ្នាថា សន្លឹកសីមានៅលើភ្នំគូលែនទាំងពីរទីតាំង មានទំនាក់ទំនងនឹងសិល្បៈទ្វារវតី នៃខ្ពង់រាបនគររាជ។ ទោះបីជាអ្នកស្រាវជ្រាវយល់ស្របគ្នាថា សន្លឹកសីមានៅលើភ្នំគូលែន មានទំនាក់ទំនងនឹងសិល្បៈទ្វារ​វតីក្ដី ប៉ុន្តែបានផ្ដល់ការបរិច្ឆេទខុសគ្នារវាង ៥០០ឆ្នាំឯណោះ។
 

ដូច្នេះបទបង្ហាញនេះ នឹងព្យាយាមមើលឡើងវិញ លើការកំណត់អាយុកាល និងទំនាក់ទំនងសិល្បៈរបស់ទីតាំងសីមាទាំងពីរ តាមការសិក្សាប្រៀបធៀបប្រវត្តិសិល្បៈ គួបផ្សំជាមួយទិន្នន័យបុរាណវិទ្យា។
  

តើសីមាទាំងពីរជាឥទ្ធិពលខាងក្រៅ ដូចការសន្និដ្ឋានមុនៗ ឬយ៉ាងណា? ហើយមូលហេតុអ្វី នាំឱ្យសន្លឹកសីមា មានវត្តមាននៅលើភ្នំគូលែន? តើសន្លឹកសីមានេះ មានកាលបរិច្ឆេទ អំឡុងពេលណា? ហើយតើអាចចាស់ជាងការតាំងទី របស់ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី២ នៅលើភ្នំគូលែនដែរឬទេ?
 

លោកអ្នកអាចចូលរួមស្ដាប់បាឋកថា តាម Google Meet តាមរយៈការស្កេន QR កូដ ដែលមាន​នៅលើបណ្ណប្រកាស។ ព្រមទាំងមានផ្សាយផ្ទាល់ លើផេកហ្វេសប៊ុកពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ៕