«ខ្ញុំមិនមែនចិនទេ»។ នេះជាចម្លើយរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំ ថៅកែ ឬម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន ភាគច្រើនដែលជាជនជាតិខ្មែរម្ចាស់ទឹកដី ឆ្លើយប្រាប់ទៅសហការី ឬបុគ្គលិក។
 

«តែខ្ញុំមិនជឿមេទេ»។ នេះក៏ជាចម្លើយរបស់សហការី ឬបុគ្គលិក ដែលតែងតែគិតថា ថ្នាក់ដឹកនាំ ឬម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនភាគច្រើន ដែលចេញរកស៊ី ឬផ្ដល់សេវាអ្វីមួយនៅកម្ពុជា សុទ្ធតែជាជនជាតិចិន ឬជាប់សែស្រឡាយចិន។ អារម្មណ៍មិនល្អ និងការយល់ខុសលើគ្នារវាងម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន និងបុគ្គលិក តែងតែកើតមានឡើង នារដូវបុណ្យចូលឆ្នាំចិនម្ដងៗ។
 

ពិតហើយ! ការគិតរបស់សហការី ឬបុគ្គលិកទាំងនោះ គឺមិនខុសទេ ព្រោះជាធម្មតាពួកគាត់ តែងតែចង់បានអាំងប៉ាវ ពីម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន និងថ្នាក់ដឹកនាំខ្លួន។ ពួកគាត់ យល់ថា ការឱ្យអាំងប៉ាវនេះ ជាប្រាក់លើកទឹកចិត្តបន្ថែម។ 
 

សហការី ឬបុគ្គលិក បម្រើការងារក្នុងក្រុមហ៊ុន សហគ្រាស ឬអង្គភាព និងស្ថាប័នខ្លះ អាចទទួលបានអាំងប៉ាវ ពីថ្នាក់ដឹកនាំ ថៅកែ ឬម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនពួកគេ ដែលជាជនជាតិចិន ឬជាប់សែស្រឡាយចិន ដែលរកស៊ីនិងមានមុខជំនួញធំៗ។ 
 

ប៉ុន្តែសហការី ឬបុគ្គលិក ដែលបម្រើការងារនៅអង្គភាព ស្ថាប័នខ្លះទៀត ក៏មិនទទួលបានអាំងប៉ាវនោះទេ។ នោះក៏ព្រោះតែវា មិនមែនជារឿងចាំបាច់ ដែលត្រូវតែបានអាំងប៉ាវ ពីថ្នាក់ដឹកនាំ ថៅកែ ឬម្ចាស់ក្រុមហ៊ុននោះដែរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ថៅកែ ឬម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនខ្លះ ក៏មិនមែនជាកូនចៅចិន ឬជាប់សែស្រឡាយចិន ដែលត្រូវអនុវត្តកាតព្វកិច្ចនេះទេ។
 

មែនទែនទៅ វប្បធម៌នៃការចែកអាំងប៉ាវនេះ ជាទំនៀមទម្លាប់របស់ពលរដ្ឋចិន ហូរចូលមកកម្ពុជា។ តាម​ភាសា​ចិន​កុក​ងឺ គេ​និយាយថា «​ហុង​ប៉ាវ​» តែ​ពាក្យ​នេះ​ត្រូវបាន​ហៅ​ដោយ​កូន​ខ្មែរ​កាត់​ចិន ឬ​កូន​ខ្មែរ​ថា «​អាំង​ប៉ាវ​»​។ 
 

ពាក្យ «​អាំង​ប៉ាវ​» ឬ​«​ហុង​ប៉ាវ​» គឺជា​ស្រោមសំបុត្រ​ពណ៌​ក្រហម​។ ស្រោមសំបុត្រ​ពណ៌​ក្រហម​នេះ​, បើតាម​ជំនឿ​របស់​ជនជាតិ​ចិន បានបង្កប់​អត្ថន័យ​ដូចតទៅ​៖ ចម្រុងចម្រើន​, រកស៊ី​មានបាន​, សប្បាយ​, រៀនសូត្រ​ពូកែ​, សុភមង្គល​, រុងរឿង​, លាភសក្ការៈ​។​ល​។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើ​នរណា​ទទួលបាន​ស្រោមសំបុត្រ​ពណ៌​ក្រហម​នេះ ពួកគេ​នឹង​ទទួលបាន​ពរជ័យ​ខាងលើនេះ​។ ចំណែក​អ្នក​ជូនអាំងប៉ាវទៅគេ ក៏​ទទួលបាន​លាភ​សំណាង​ដូចគ្នា​ផងដែរ​។ 

 

​បើតាម​ជំនឿ​ចិន អ្នក​ដែល​ឲ្យ​អាំង​ប៉ាវ ទៅ​ក្មេងៗ ត្រូវតែ​ជា​អ្នកមាន​គ្រួសារ​រួចហើយ​។ ម្យ៉ាងទៀត​លុយ​ដែល​ដាក់​ក្នុង​អាំង​ប៉ាវ គួរ​ជៀសវាង​ដាក់​លុយ​ដែលមាន​លេខ​៤ ដូចជា ៤០០០​រៀល​, ៤០០០០​រៀល​ ឬ​៤០០រៀល​ជាដើម​។ មូលហេតុ​បាន​គេ​មាន​ជំនឿ​បែបនេះ ដោយសារ​លេខ​៤ គឺជា​លេខ​ស្លាប់ ដែល​ចិន​គិតថា​ជា​លេខ​ដែល​មិន​នាំ​សំណាង​នោះទេ​។ កាលពី​ដើមឡើយ ស្រោមសំបុត្រ​ពណ៌​ក្រហម​នេះ មិនចាំបាច់​ដាក់​លុយ​ទេ តែ​ទំនៀម​តៗ​មក ជនជាតិ​ចិន​ក៏​ដាក់​ប្រាក់​ខាងក្នុង អាំង​ប៉ាវ ឬ​ហុង​ប៉ាវ នេះ​តែម្តងទៅ​។

 

តែយ៉ាងណាវប្បធម៌ និងទំនៀមទម្លាប់ចិន ចែកអាំងប៉ាវឱ្យគ្នានេះ បានហូរចូលមកកម្ពុជា បន្តិចម្ដងៗ រហូតដល់ពលរដ្ឋខ្មែរ ជាពិសេសអ្នកបម្រើការងារ ទាំងក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋ និងឯកជន តែងតែប្រាថ្នាចង់បានពីថៅកែ ថ្នាក់ដឹកនាំ ឬម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនពួកគេ។ 

 

ពិតណាស់ បើសិនជាថៅកែ ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុននោះ ជាជនជាតិចិន ឬជាប់សែស្រឡាយចិន ដែលរកស៊ីធំនោះ អាចអនុវត្តតាមទំនៀមទម្លាប់ចិនបែបនេះបាន។ ប៉ុន្តែបើថៅកែ ឬម្ចាស់ក្រុមហ៊ុននោះ ជាជនជាតិខ្មែរ ឬជាប់សែស្រឡាយចិនតិចតួច (ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនមានប្រពន្ធសែស្រឡាយចិន) ចង់ចែក ឬមិនចែកអាំងប៉ាវនេះ គឺអាស្រ័យលើសទ្ធារបស់គាត់ ព្រោះពួកគាត់ មិនមែនជាចិន ឬកាន់ជើងធូប ដែលត្រូវអនុវត្តតាមក្បួនចិនឡើយ។

 

ម្យ៉ាងវិញទៀត វប្បធម៌ និងទំនៀមទម្លាប់ចិន ដែលកំពុងហូរចូលកម្ពុជា តាមរយៈបុណ្យចូលឆ្នាំចិន, សែនព្រះខែ និងពិធីចិនផ្សេងទៀតយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេង ជារឿងមួយដែលគួរឱ្យព្រួយបារម្ភ ជាងការទទួលបានអាំងប៉ាវ ឬស្រោមសំបុត្រ​ពណ៌​ក្រហម ពីថៅកែ ឬម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនទៅទៀត។

 

ពលរដ្ឋខ្លះ ឬបុគ្គលិកខ្លះ មិនចង់ឱ្យវប្បធម៌ចិន ហូរចូលមកកម្ពុជាខ្លាំងនោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេចង់បានអាំងប៉ាវទៅវិញ។ ដូច្នេះសួរថា តើអាចទប់ស្កាត់ឥទ្ធិពល ឬវប្បធម៌ចិន បានទេ? ប្រាកដណាស់ គឺមិនអាចហាមឃាត់ការហូរចូលវប្បធម៌ចិនបានទេ។ ប៉ុន្តែពួកគេអាចទប់ស្កាត់បាន តាមរយៈការរក្សាចិត្តឱ្យស្ងប់ ហើយមិនជ្រួលជ្រើម មិនត្រេកអរ និងមិនរំភើបខ្លាំងចំពោះវប្បធម៌ចិន ឬជាតិសាសន៍ដទៃ។ ជាពិសេសការមិនជ្រួលជ្រើមចង់បានអាំងប៉ាវ ពីថៅកែ ឬម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន នាថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំចិនជាដើម។

 

សរុបមកវិញ សហការី ឬបុគ្គលិក ដែលបម្រើការងារក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋ និងឯកជន ទោះបានអាំងប៉ាវ ឬមិនបានអាំងប៉ាវក្តី ត្រូវរក្សាអារម្មណ៍ឱ្យល្អ កុំមានអារម្មណ៍ក្នក់ចិត្តជាមួយថ្នាក់ដឹកនាំ ថៅកែ ឬម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការបំពេញការងារល្អ ឬមិនល្អ ក៏មិនអាស្រ័យលើការទទួលបានអាំងប៉ាវ មួយថ្ងៃ នៃពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំចិនឡើយ៕