ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: លីម តុលា
កាលពីអតីតកាលច្រើនរយពាន់ឆ្នាំកន្លងមក ប្រទេសភាគច្រើនដឹកនាំតាមរបៀបកុលសម្ព័ន្ធ។ មេកុលសម្ព័ន្ធដែលខ្លាំងជាងគេខាងកម្លាំងបាយ ត្រូវត្រួតត្រា ដឹកនាំក្រុម សហគមន៍ និងប្រទេស។ ប៉ុន្តែក្រោយមក ប្រទេសនីមួយៗចាប់ផ្តើមតាក់តែងច្បាប់ដើម្បីបង្ខំអោយមនុស្សគោរពច្បាប់។ តែច្បាប់ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅតែមានឥទ្ធិពលតិចជាងសតិសម្បជញ្ញៈ។
ឧទាហរណ៍ថា ច្បាប់ហាមឃាត់មិនអោយអ្នកធ្វើដំណើរពេលមានភ្លើងក្រហមនៅផ្លូវបំបែក។ បើត្រឹមតែច្បាប់ មនុស្សអាចបំពានបានយ៉ាងងាយ ប្រសិនបើគ្មានវត្តមាននគបាល។ បើទោះជាច្បាប់ហាមដាច់ខាតកុំអោយមានអំពើពុករលួយ តែបុគ្គលនៅតែបំពាន បើគ្មាននរណាដឹង។ បទបញ្ជាក្រុមហ៊ុន ស្ថាប័ន អង្គការ កំណត់ថា ការងារចាប់ផ្តើមនៅម៉ោង៨ព្រឹក តែបុគ្គលិកខ្លះនៅតែមកយឺតជារៀងរាល់ថ្ងៃ បើគ្មានការព្រមាន។ តែបើបុគ្គលមានសតិសម្បជញ្ញៈវិញ ពួកគេមិនបាកនឹងឆ្លងកាត់ភ្លើងក្រហម ពិបាកនឹងពុករលួយ និងពិបាកមកធ្វើការងារយឺតណាស់។
សរុបសេចក្តីមក ច្បាប់ពិបាកចងមនុស្សអោយដើរតាមណាស់ ពីព្រោះមនុស្សខ្លាចច្បាប់ដោយសារទណ្ឌកម្ម។ ប៉ុន្តែមនសិការ-សតិសម្បជញ្ញៈអាចចងមនុស្សបានលើសពីច្បាប់ទៅទៀត។ ឧទាហរណ៍ថា ភ្លើងក្រហមត្រូវបានច្បាប់ហាមឃាត់។ ដូច្នេះ ទោះបីមានវត្តមាននគបាល ឬគ្មាន បុគ្គលមានមនសិការ-សតិសម្បជញ្ញៈដាច់ខាតត្រូវតែឈប់ ពីព្រោះមនសិការបញ្ជាអោយឈប់ ពោលគឺមិនមែនឥទ្ធិពលនៃវត្តមាននគបាលនោះទេ។ តែដើម្បីបណ្តុះមនសិការ-សតិសម្បជញ្ញៈ ការពង្រឹងវិស័យអប់រំ គឺជារឿងចាំបាច់ខានមិនបាន។
ប្រទេសមួយ បើទោះជាមានច្បាប់គ្រប់គ្រាន់ក៏ដោយ តែបើបុគ្គលដែលជាកោសិកានៃសង្គមនោះ ភាគច្រើន ខ្វះមនសិការ-សតិសម្បជញ្ញៈ ប្រទេសនោះ ពិតជាពិបាកធ្វើអោយមានការគោរពច្បាប់៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រទានកម្ម»មានន័យដូចម្តេច?
6 ម៉ោង
