ជាតិ
បទវិភាគ
អន្តរជាតិ
×![]()
អាស៊ានកំពុងអាម៉ាសមុខ និងរងការរិះគន់ដោយសារមិនអាចចាត់វិធានការដោះស្រាយបញ្ហាជនភៀសខ្លួនបានពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ សមាជិកអាស៊ានមួយចំនួនរុញដាក់គ្នាឲ្យទទួលយកជនភៀសខ្លួន ហើយប្រទេសមួយចំនួនរងការរិះគន់ខ្លាំងៗពីសហគមន៍អន្តរជាតិផង។ យ៉ាងណាក៏ដោយ បញ្ហាជនភៀសខ្លួននេះមិនមែនជារឿងថ្មីសម្រាប់អាស៊ានឡើយ តែរដ្ឋសមាជិកអាស៊ានដែលដឹងពីរឹសគល់នៃបញ្ហានោះបន្តខ្ទប់ទុកបញ្ហានេះដោយអាស៊ានមានទម្លាប់ទុកមុខទុកមាត់ឲ្យគ្នា។ ម្យ៉ាងមីយ៉ាន់ម៉ាត្រូវចូលរួមទទួលខុសត្រូវច្រើនជាងគេក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហានេះជាមួយអាស៊ានទាំងមូល ព្រោះគោលនយោបាយរដ្ឋាភិបាលនេះចំពោះជនជាតិភាគតិចរ៉ូហ៊ីងយ៉ាជាដើមហេតុនៃការរត់ភៀសខ្លួន។ ព្រោះបញ្ហាប្រឈមក្នុងសង្គម ការរើសអើង ការបិទសិទ្ធិសេរីភាពរងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញផ្លូវចិត្តនិងផ្លូវកាយផង ជនជាតិរ៉ូហ៊ីយ៉ាបង្ខំចិត្តរត់ភៀសខ្លួនតាមទូកដើម្បីផ្សងព្រេងមកកាន់ទឹកដីថ្មី ដើម្បីកសាងជីវភាព បន្តែពួកគេតែងធ្លាក់ចូលក្នុងកណ្តាប់ដៃឈ្មួញទុច្ចរិត និងប្រឈមមុខគ្រោះថ្នាក់។
សូមស្តាប់ការបកស្រាយរបស់លោក សៅ ផលនិស្ស័យ៖
ការផ្សងព្រេងតាមទូកឬកប៉ាល់ទៅកាន់ប្រទេសផ្សេងទៀត របស់ប្រជាជនដែលរងទុក្ខលំបាកវេទនាដោយភ្លើងសង្គ្រាម ការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ ឬ រងគ្រោះដោយសារភាពក្រីក្រ កំពុងក្លាយជារឿងស្មុគ្រស្មាញ និងពិបាកដោះស្រាយបំផុតសម្រាប់សហគមន៍អន្តរជាតិ។ ដោយសារចង់សាងជីវិតថ្មី ប្រជាជនរាប់ពាន់នាក់បន្តប្តូរជីវិតតាមទូកតូចៗ កាត់សមុទ្រ កាត់ព្យុះភ្លៀង គ្មានស្បៀងអាហារ ពេលខ្លះលិចទូកស្លាប់រាប់រយនាក់ផងក៏មាន។ រឿងដែលគេឃើញញឹកញយ ប្រជាជនជាច្រើនបន្តភៀសខ្លួនពីអាហ្វ្រិក មជ្ឈិមបូព៌ា ជាពិសេសពីប្រទេសញាំញីដោយសង្គ្រាម ជម្លោះប្រដាប់អាវុធទៅ កាន់អឺរ៉ុបផង ដែលបញ្ហានេះធ្វើឲ្យអឺរ៉ុបឈឺក្បាលមិនលែងឡើយ។ ប៉ុន្តែពេលនេះវិបត្តិជនភៀសខ្លួនបានក្លាយជាប្រធានបទក្តៅ និងបញ្ហាប្រឈមសម្រាប់ប្រទេសអាស៊ានម្តង។ នោះគឺជនភៀសខ្លួនចាកចេញពីបង់ក្លាដែស និងមីយ៉ាន់ម៉ាបន្តចុះទូកតាមឈ្មួញ ដោយកកកុញគ្នាតាមទូកស្វះស្វែងរកសិទ្ធិជ្រោកកោន និងបន្តនៅអណ្តែតតែលតោលកណ្តាលសមុទ្ររង់ចាំសេចក្តីស្លាប់។ បើគ្មានដំណោះស្រាយទាន់ពេល គ្រោះមហន្តរាយមនុស្សជាតិនឹងកើតមានឡើងចៀសមិនផុត។ ម៉ាឡេស៊ី ឥណ្ឌូនេស៊ី និងថៃ ជាប្រទេសដែលរងការរិះគន់ខ្លាំងជាងគេ ដោយសារស្ទាក់ស្ទើក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហានេះ។ ប៉ុន្តែភាគីពាក់ព័ន្ធជាពិសេសឥណ្ឌូនេស៊ី មិនអាចធ្វើមិនដឹងមិនលឺបានឡើយ បើទោះជាមិនមែនជាភាគីនៃអនុសញ្ញាស្តីពីជនភៀសខ្លួនឆ្នាំ ១៩៥១ក៏ដោយ។
១.ជនភៀសខ្លួនមិនមែនរឿងថ្មី តែអាស៊ានព្យាយាមខ្ទប់រឿងទុក រហូតរឿងកាន់តែធំ
ជុំវិញបញ្ហាជនភៀសខ្លួននេះ គ្រប់គ្នាដឹងស្រាប់ហើយថា វាមិនមែនជារឿងថ្មី ជាពិសេសការចំណាកស្រុករបស់ប្រជាជនរ៉ូហ៊ីងយ៉ាចេញពីមីយ៉ាន់ម៉ា។ រ៉ូហ៊ីងយ៉ាដែលគេស្គាល់ថាជាប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងទឹកដីមីយ៉ាន់ម៉ានោះ បន្តរត់គេចខ្លួនឲ្យផុតពីគ្រោះថ្នាក់និងការរើសអើងពីសំណាក់សហគមន៍អ្នកកាន់សាសនាព្រះពុទ្ធនៅមីយ៉ាន់ម៉ាផង។ សូមរំលឹកបន្តិច រឿងរ៉ាវជនភៀសខ្លួននេះក្លាយជារឿងធំ ក្រោយពេលដែលរដ្ឋាភិបាលយោធាថៃចាប់ផ្តើមបង្ក្រាបការជួញដូរមនុស្សតាមទូកប៉ុណ្ណោះ ។ ដែលនេះបញ្ជាក់ថា ពីមុនៗ ការជួញដូរជនភៀសខ្លួននេះទៅធ្វើជាទាសករ ឬបម្រើកម្លាំងពលកម្មផ្សេងទៀត គ្មានអ្នកបង្ក្រាបឡើយ ដ្បិតភាគីពាក់ព័ន្ធក៏បានទទួលប្រយោជន៍ពីបញ្ហានេះដែរ។ ហើយម្យ៉ាងទៀតសមាជិកអាស៊ានទាំងអស់មិនមែនមិនដឹងឯណាពីបញ្ហានៅសិទ្ធិមនុស្សមីយ៉ាន់ម៉ា ប៉ុន្តែកាលមុនរាល់កិច្ចប្រជុំថ្នាក់តំបន់សមាជិកអាស៊ានមានទាំងថៃ ម៉ាឡេស៊ី និងឥណ្ឌូនេស៊ីផងនោះមិនហ៊ានមាត់ក ឬលើកយកបញ្ហាជនភៀសខ្លួនមកពិភាក្សាក្នុងកិច្ចប្រជុំឡើយ ដោយសារមីយ៉ាន់ម៉ាសំណូមពរឲ្យបិទរឿងនេះទុក។ ឲ្យតែនិយាយពាក់ព័ន្ធរឿងជនជាតិភាគតិចរ៉ូហ៊ីងយ៉ា មីយ៉ាន់ម៉ាច្រឡោតតោតតូង ហើយកុំសង្ឃឹមថា មីយ៉ាន់ម៉ាព្រមពិភាក្សាជាមួយឲ្យសោះ។ ណាមួយអាស៊ានមានទម្លាប់ទុកមុខទុកមាត់ឲ្យគ្នា និងគោរពគោលការណ៍មិនជ្រៀតជ្រែកកិច្ចការផ្ទៃក្នុងរបស់ប្រទេសណាមួយជាសមាជិកផង ទើបបានជាសំណុំរឿងនេះត្រូវគេខ្ទប់ទុករហូតដល់វាក្លាយជាវិបត្តិបច្ចុប្បន្ន។
២.អាស៊ានត្រូវទប់ស្កាត់គ្រោះមហន្តរាយមនុស្សជាតិសិន មុនរកដំណោះស្រាយផ្សេងទៀត
តាមពិតទៅវាជារឿងមិនអាចប្រកែកបានឡើយ ដែលការទទួលឲ្យជនភៀសខ្លួនស្នាក់នៅជាបន្ទុកធ្ងន់ធ្ងរ។ បន្ទុកធ្ងន់មានតាំងពីបញ្ហាសន្តិសុខ បញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុ និងបញ្ហាប្រឈមផ្សេងទៀតផ្នែកសង្គម។ បើនិយាយពីលុយកាក់ត្រូវប្រើប្រាស់ជួយគាំទ្រក្រុមជនភៀសខ្លួន វាប្រាកជាបញ្ហាធំដែលសមាជិកអាស៊ាននីយមួយៗ មិនមាត់មិនកជុំវិញបញ្ហានេះ។ ដូចឥណ្ឌូនេស៊ីចិញ្ចឹមរាស្ត្រច្រើនរហូតដល់ជាង២០០លាននាក់មិនចង់រស់ផង ហើយបើមើម៉ាឡេស៊ីទទួលជនភៀសខ្លួនជាង១២ម៉ឺននាក់ពីមីយ៉ាន់ម៉ារួចហើយ។ ប៉ុន្តែយ៉ាងណាក៏ដោយ បច្ចុប្បន្ននេះ ជីវិតក្រុមជនភៀសខ្លួនដែលរងការគំរាមកំហែងនោះជារឿងដែលអាស៊ានត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចម្បង មុននឹងនាំគ្នារកដំណោះស្រាយផ្សេងទៀតដើម្បីដោះស្រាយចំនួននៃជនភៀសខ្លួន និងកំណត់ពីវិធានការផ្សេងទៀតដែលជួយឲ្យការរត់ភៀសខ្លួនថយចុះ ។ រហូតមកទល់បច្ចុប្បន្ននេះ ក្រុមជនភៀសខ្លួនប្រឈមកង្វះស្បៀង កាប់ចាក់គ្នា ដើម្បីរស់ និងបន្តតែលតោលរសាត់អណ្តែតគ្មានទិសដៅកណ្តាលមហាសមុទ្រនោះ។ បើគ្មានដោះស្រាយជាបឋមទេ ប្រាកដណាស់ថាសោកនាដកម្មនឹងកើតឡើង។
៣. វិបត្តិជនភៀសខ្លួនត្រូវដោះស្រាយរួមគ្នាតែមីយ៉ាន់ម៉ាជាតួអង្គសំខាន់
ជារឿងមិនអាចចៀសផុតឡើយ ដែលមីយ៉ាន់ម៉ា ត្រូវចូលរួមក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាតំបន់នេះ ព្រោះរឹសគល់នៃបញ្ហាគឺគោលនយោបាយរដ្ឋាភិបាលមីយ៉ាន់ម៉ាដែលប្រើប្រាស់ចំពោះជនជាតិភាគតិចរ៉ូហ៊ីងយ៉ានេះ។ បញ្ហាចម្បងដែលជំរុញចលនាភៀសខ្លួននេះ ព្រោះគោលនយោបាយរដ្ឋាភិបាលរឹតត្បិតសិទ្ធិដើរហើរ មិនឲ្យជនជាតិនេះមានសិទ្ធិធ្វើការងារ ហើយពួកគេរងការរើសអើងផ្នែកសាសនា គ្មានសិទ្ធិមានកូនលើសពី១ រងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពីអាជ្ញាធរ សហគមន៍អ្នកកាន់សាសនាព្រះពុទ្ធជាដើម។ ជនជាតិរ៉ូហ៊ីងយ៉ានេះមិនមែនជាជនចំណូលស្រុកថ្មីឡើយ តែបានរស់នៅទឹកមីយ៉ាន់ម៉ារដ្ឋរ៉ាក់ឃីនតាំងពីសតវត្សទី១៤មកម្ល៉េះ។
ប៉ុន្តែបញ្ហាជនជាតិភាគតិចឥស្លាមរ៉ូហ៊ីងយ៉ា វាមានភាពស្មុគ្រស្មាញក្នុងសង្គមមីយ៉ាន់ម៉ា ដោយប្រជាជនភាគច្រើនចាត់ទុកក្រុមរ៉ូហ៊ីងយ៉ានេះជាជនអន្តោប្រវេសន៍ខុសច្បាប់ពីបង់ក្លេដែស ហើយប្រជាជនមីយ៉ាន់ម៉ាអះអាងថា ក្រុមនេះបង្កបញ្ហាដល់សង្គមមីយ៉ាន់ម៉ា ព្យាយាមគ្រប់គ្រងទឹកដីរដ្ឋរ៉ាក់ឃីន និងធ្វើឥស្លាមនីយកម្មនៅពេលខាងមុខ។ ផ្នត់គំនិតនេះហើយជំរុញឲ្យភាពរើសអើង ជម្លោះសាសនា និងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញក្រុមប្រជាជននេះកើតឡើង៕
សូមស្តាប់ការបកស្រាយរបស់លោក សៅ ផលនិស្ស័យ៖
ការផ្សងព្រេងតាមទូកឬកប៉ាល់ទៅកាន់ប្រទេសផ្សេងទៀត របស់ប្រជាជនដែលរងទុក្ខលំបាកវេទនាដោយភ្លើងសង្គ្រាម ការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ ឬ រងគ្រោះដោយសារភាពក្រីក្រ កំពុងក្លាយជារឿងស្មុគ្រស្មាញ និងពិបាកដោះស្រាយបំផុតសម្រាប់សហគមន៍អន្តរជាតិ។ ដោយសារចង់សាងជីវិតថ្មី ប្រជាជនរាប់ពាន់នាក់បន្តប្តូរជីវិតតាមទូកតូចៗ កាត់សមុទ្រ កាត់ព្យុះភ្លៀង គ្មានស្បៀងអាហារ ពេលខ្លះលិចទូកស្លាប់រាប់រយនាក់ផងក៏មាន។ រឿងដែលគេឃើញញឹកញយ ប្រជាជនជាច្រើនបន្តភៀសខ្លួនពីអាហ្វ្រិក មជ្ឈិមបូព៌ា ជាពិសេសពីប្រទេសញាំញីដោយសង្គ្រាម ជម្លោះប្រដាប់អាវុធទៅ កាន់អឺរ៉ុបផង ដែលបញ្ហានេះធ្វើឲ្យអឺរ៉ុបឈឺក្បាលមិនលែងឡើយ។ ប៉ុន្តែពេលនេះវិបត្តិជនភៀសខ្លួនបានក្លាយជាប្រធានបទក្តៅ និងបញ្ហាប្រឈមសម្រាប់ប្រទេសអាស៊ានម្តង។ នោះគឺជនភៀសខ្លួនចាកចេញពីបង់ក្លាដែស និងមីយ៉ាន់ម៉ាបន្តចុះទូកតាមឈ្មួញ ដោយកកកុញគ្នាតាមទូកស្វះស្វែងរកសិទ្ធិជ្រោកកោន និងបន្តនៅអណ្តែតតែលតោលកណ្តាលសមុទ្ររង់ចាំសេចក្តីស្លាប់។ បើគ្មានដំណោះស្រាយទាន់ពេល គ្រោះមហន្តរាយមនុស្សជាតិនឹងកើតមានឡើងចៀសមិនផុត។ ម៉ាឡេស៊ី ឥណ្ឌូនេស៊ី និងថៃ ជាប្រទេសដែលរងការរិះគន់ខ្លាំងជាងគេ ដោយសារស្ទាក់ស្ទើក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហានេះ។ ប៉ុន្តែភាគីពាក់ព័ន្ធជាពិសេសឥណ្ឌូនេស៊ី មិនអាចធ្វើមិនដឹងមិនលឺបានឡើយ បើទោះជាមិនមែនជាភាគីនៃអនុសញ្ញាស្តីពីជនភៀសខ្លួនឆ្នាំ ១៩៥១ក៏ដោយ។
១.ជនភៀសខ្លួនមិនមែនរឿងថ្មី តែអាស៊ានព្យាយាមខ្ទប់រឿងទុក រហូតរឿងកាន់តែធំ
ជុំវិញបញ្ហាជនភៀសខ្លួននេះ គ្រប់គ្នាដឹងស្រាប់ហើយថា វាមិនមែនជារឿងថ្មី ជាពិសេសការចំណាកស្រុករបស់ប្រជាជនរ៉ូហ៊ីងយ៉ាចេញពីមីយ៉ាន់ម៉ា។ រ៉ូហ៊ីងយ៉ាដែលគេស្គាល់ថាជាប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងទឹកដីមីយ៉ាន់ម៉ានោះ បន្តរត់គេចខ្លួនឲ្យផុតពីគ្រោះថ្នាក់និងការរើសអើងពីសំណាក់សហគមន៍អ្នកកាន់សាសនាព្រះពុទ្ធនៅមីយ៉ាន់ម៉ាផង។ សូមរំលឹកបន្តិច រឿងរ៉ាវជនភៀសខ្លួននេះក្លាយជារឿងធំ ក្រោយពេលដែលរដ្ឋាភិបាលយោធាថៃចាប់ផ្តើមបង្ក្រាបការជួញដូរមនុស្សតាមទូកប៉ុណ្ណោះ ។ ដែលនេះបញ្ជាក់ថា ពីមុនៗ ការជួញដូរជនភៀសខ្លួននេះទៅធ្វើជាទាសករ ឬបម្រើកម្លាំងពលកម្មផ្សេងទៀត គ្មានអ្នកបង្ក្រាបឡើយ ដ្បិតភាគីពាក់ព័ន្ធក៏បានទទួលប្រយោជន៍ពីបញ្ហានេះដែរ។ ហើយម្យ៉ាងទៀតសមាជិកអាស៊ានទាំងអស់មិនមែនមិនដឹងឯណាពីបញ្ហានៅសិទ្ធិមនុស្សមីយ៉ាន់ម៉ា ប៉ុន្តែកាលមុនរាល់កិច្ចប្រជុំថ្នាក់តំបន់សមាជិកអាស៊ានមានទាំងថៃ ម៉ាឡេស៊ី និងឥណ្ឌូនេស៊ីផងនោះមិនហ៊ានមាត់ក ឬលើកយកបញ្ហាជនភៀសខ្លួនមកពិភាក្សាក្នុងកិច្ចប្រជុំឡើយ ដោយសារមីយ៉ាន់ម៉ាសំណូមពរឲ្យបិទរឿងនេះទុក។ ឲ្យតែនិយាយពាក់ព័ន្ធរឿងជនជាតិភាគតិចរ៉ូហ៊ីងយ៉ា មីយ៉ាន់ម៉ាច្រឡោតតោតតូង ហើយកុំសង្ឃឹមថា មីយ៉ាន់ម៉ាព្រមពិភាក្សាជាមួយឲ្យសោះ។ ណាមួយអាស៊ានមានទម្លាប់ទុកមុខទុកមាត់ឲ្យគ្នា និងគោរពគោលការណ៍មិនជ្រៀតជ្រែកកិច្ចការផ្ទៃក្នុងរបស់ប្រទេសណាមួយជាសមាជិកផង ទើបបានជាសំណុំរឿងនេះត្រូវគេខ្ទប់ទុករហូតដល់វាក្លាយជាវិបត្តិបច្ចុប្បន្ន។
២.អាស៊ានត្រូវទប់ស្កាត់គ្រោះមហន្តរាយមនុស្សជាតិសិន មុនរកដំណោះស្រាយផ្សេងទៀត
តាមពិតទៅវាជារឿងមិនអាចប្រកែកបានឡើយ ដែលការទទួលឲ្យជនភៀសខ្លួនស្នាក់នៅជាបន្ទុកធ្ងន់ធ្ងរ។ បន្ទុកធ្ងន់មានតាំងពីបញ្ហាសន្តិសុខ បញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុ និងបញ្ហាប្រឈមផ្សេងទៀតផ្នែកសង្គម។ បើនិយាយពីលុយកាក់ត្រូវប្រើប្រាស់ជួយគាំទ្រក្រុមជនភៀសខ្លួន វាប្រាកជាបញ្ហាធំដែលសមាជិកអាស៊ាននីយមួយៗ មិនមាត់មិនកជុំវិញបញ្ហានេះ។ ដូចឥណ្ឌូនេស៊ីចិញ្ចឹមរាស្ត្រច្រើនរហូតដល់ជាង២០០លាននាក់មិនចង់រស់ផង ហើយបើមើម៉ាឡេស៊ីទទួលជនភៀសខ្លួនជាង១២ម៉ឺននាក់ពីមីយ៉ាន់ម៉ារួចហើយ។ ប៉ុន្តែយ៉ាងណាក៏ដោយ បច្ចុប្បន្ននេះ ជីវិតក្រុមជនភៀសខ្លួនដែលរងការគំរាមកំហែងនោះជារឿងដែលអាស៊ានត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចម្បង មុននឹងនាំគ្នារកដំណោះស្រាយផ្សេងទៀតដើម្បីដោះស្រាយចំនួននៃជនភៀសខ្លួន និងកំណត់ពីវិធានការផ្សេងទៀតដែលជួយឲ្យការរត់ភៀសខ្លួនថយចុះ ។ រហូតមកទល់បច្ចុប្បន្ននេះ ក្រុមជនភៀសខ្លួនប្រឈមកង្វះស្បៀង កាប់ចាក់គ្នា ដើម្បីរស់ និងបន្តតែលតោលរសាត់អណ្តែតគ្មានទិសដៅកណ្តាលមហាសមុទ្រនោះ។ បើគ្មានដោះស្រាយជាបឋមទេ ប្រាកដណាស់ថាសោកនាដកម្មនឹងកើតឡើង។
៣. វិបត្តិជនភៀសខ្លួនត្រូវដោះស្រាយរួមគ្នាតែមីយ៉ាន់ម៉ាជាតួអង្គសំខាន់
ជារឿងមិនអាចចៀសផុតឡើយ ដែលមីយ៉ាន់ម៉ា ត្រូវចូលរួមក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាតំបន់នេះ ព្រោះរឹសគល់នៃបញ្ហាគឺគោលនយោបាយរដ្ឋាភិបាលមីយ៉ាន់ម៉ាដែលប្រើប្រាស់ចំពោះជនជាតិភាគតិចរ៉ូហ៊ីងយ៉ានេះ។ បញ្ហាចម្បងដែលជំរុញចលនាភៀសខ្លួននេះ ព្រោះគោលនយោបាយរដ្ឋាភិបាលរឹតត្បិតសិទ្ធិដើរហើរ មិនឲ្យជនជាតិនេះមានសិទ្ធិធ្វើការងារ ហើយពួកគេរងការរើសអើងផ្នែកសាសនា គ្មានសិទ្ធិមានកូនលើសពី១ រងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពីអាជ្ញាធរ សហគមន៍អ្នកកាន់សាសនាព្រះពុទ្ធជាដើម។ ជនជាតិរ៉ូហ៊ីងយ៉ានេះមិនមែនជាជនចំណូលស្រុកថ្មីឡើយ តែបានរស់នៅទឹកមីយ៉ាន់ម៉ារដ្ឋរ៉ាក់ឃីនតាំងពីសតវត្សទី១៤មកម្ល៉េះ។
ប៉ុន្តែបញ្ហាជនជាតិភាគតិចឥស្លាមរ៉ូហ៊ីងយ៉ា វាមានភាពស្មុគ្រស្មាញក្នុងសង្គមមីយ៉ាន់ម៉ា ដោយប្រជាជនភាគច្រើនចាត់ទុកក្រុមរ៉ូហ៊ីងយ៉ានេះជាជនអន្តោប្រវេសន៍ខុសច្បាប់ពីបង់ក្លេដែស ហើយប្រជាជនមីយ៉ាន់ម៉ាអះអាងថា ក្រុមនេះបង្កបញ្ហាដល់សង្គមមីយ៉ាន់ម៉ា ព្យាយាមគ្រប់គ្រងទឹកដីរដ្ឋរ៉ាក់ឃីន និងធ្វើឥស្លាមនីយកម្មនៅពេលខាងមុខ។ ផ្នត់គំនិតនេះហើយជំរុញឲ្យភាពរើសអើង ជម្លោះសាសនា និងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញក្រុមប្រជាជននេះកើតឡើង៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«នាំអាត» និង«នាំអាទិ៍»មួយណាត្រឹមត្រូវ?
1 សប្តាហ៍
