មានពាក្យមួយឃ្លាដែលអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រក្នុងបក្សនយោបាយបាននិយាយថា « បង្កើតបក្សនយោបាយមួយគឺមានភាពងាយស្រួល តែចិញ្ចឹមបក្សមួយឱ្យរស់ជារឿងដែលលំបាក» ឬមួយឃ្លាទៀតបាននិយាយថា « បង្កើតបក្សមិនពិបាកទេ តែធ្វើឱ្យបក្សរឹងមាំ និងឈរជើងប្រកួតប្រជែងបានយូរអង្វែងគឺជារឿងដែលមិនសាមញ្ញ»
ជាទូទៅយើងអាចសង្គេតឃើញថានៅក្នុងជីវិតនយោបាយ ជាពិសេសនៅក្នុងការគ្រប់គ្រងនិងដឹកនាំបក្សនយោបាយឱ្យមានភាពរឹងមាំ និងអាចប្រកួតប្រជែងបានពេញមុខពេញមាត់ជាមួយបក្សដទៃបាន គណៈបក្សនយោបាយនោះត្រូវតែមានធនធានមនុស្សគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើកិច្ចការ មានធនធានសេដ្ឋកិច្ចគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីផ្គត់ផ្គងនិងចិញ្ចឹមជីវិតបក្ស។ បើក្នុងបក្សនយោបាយមួយមានសុទ្ធតែមនុស្សសាមញ្ញ យុវជនធម្មតា ប្រជារាស្ត្រធម្មតា ដែលស្រឡាញ់ចូលចិត្តនយោបាយហើយចងសម្ព័ន្ធគ្នាដើម្បីបង្កើតបក្សនយោបាយអាយុជីវិតគណៈបក្សនយោបាយនោះ នឹងមិនអាចស្គាល់ពន្លឺជ័យជម្នះបានទេ កុំថាឡើយទៅកាន់ការងារស្រុកទេស សូម្បីតែការគ្រប់គ្រងក្នុងបក្សក៏មិនអាចក្លាយជាបក្សដែលខ្លាំង ដែលរឹងមាំបានដែរ។
ហេតុនេះដើម្បីឱ្យបក្សនយោបាយមួយក្លាយជាបក្សមួយខ្លាំងបានគឺចាំបាច់ត្រូវមានក្រុមមនុស្ស៥ប្រភេទដូចខាងក្រោម៖
ទី១. អ្នកមានជំនាញក្នុងការដឹកនាំៈ បក្សមួយខ្លាំងគឺមានក្រុមមេដឹកនាំដែលមានសិល្បៈល្អក្នុងការដឹកនាំ។ បក្សមួយរឹងមាំគឺកើតចេញពីមេដឹកនាំដែលចេះបែងចែកការងារ គ្រប់គ្រង បង្គាប់បញ្ជារឈរលើគោលការណ៍ត្រឹមត្រូវ បែងចែកការងារដោយស្មោះត្រង់ លើមន្ត្រីប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាព ដែលមន្ត្រីនានាមិនអាចបដិសេធចំពោះកិច្ចការទាំងនោះ ហើយសុខចិត្តបំពេញការងារដោយអស់ពីចិត្ត ដោយមិនមានការប្រឆាំងជំទាស់។ ក្រុមមេដឹកនាំខ្លាំងគឺអាចធ្វើឱ្យមន្ត្រីក្រោមឱវាទមានភាពសាមគ្គីគ្នា មិនបែកបាក់គ្នា រួមដៃគ្នាធ្វើកិច្ចការលើទិសដៅដូចគ្នា។ ហើយបុគ្គលទាំងអស់នេះគឺត្រូវតែជាបុគ្គលដែលមានចំនុចខ្លាំងដាច់ខាតណាមួយដែលសមាជិកបក្សទាំងមូលមិនមានដូចខ្លួន។
ទី២.ក្រុមមនុស្សមានសមត្ថភាពពិតៈ ក្រុមមនុស្សប្រភេទនេះគឺសម្ដៅលើអ្នកដែលមានជំនាញច្បាស់ លាស់នៅក្នុងបក្ស ដែលអ្នកទាំងនេះគឺប្រភេទជាបញ្ញវន្តបុគ្គល ជាអ្នកសិក្សាបានជ្រៅ មានកម្រិតវប្បធម៌ខ្ពង់ខ្ពស់ដើម្បីមកកាន់ការងារបច្ចេកទេសក្នុងបក្សទៅតាមប្រភេទតួនាទី ជំនាញ និងភារកិច្ចដែលត្រូវធ្វើ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកជំនាញផ្នែកច្បាប់ជាតិ ច្បាប់អន្តរជាតិ ទំនាក់ទំនងការបរទេស សេដ្ឋកិច្ច ជំនាញសិក្សាស្រាវជ្រាវ ភូមិសាស្ត្រជាដើម។ល។
ទី៣. ក្រុមអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រ៖ ការធ្វើនយោបាយគ្មានយុទ្ធសាស្ត្រប្រៀបដូចមនុស្សពិការភ្នែកដើរលើមាគ៌ាមួយដោយគ្មានព្រំដែន។ យុទ្ធសាស្ត្រជាចំនុចចាញ់ឈ្នះរបស់អ្នកនយោបាយ យុទ្ធសាស្ត្រជាវិថីដើម្បីទៅរកចំនុចឈ្នះរបស់បក្ស យុទ្ធសាស្ត្រជាពន្លឺមួយដែលបង្ហាញពីទីបំផុតនៃជីវិតនយោបាយរបស់បក្សមួយជាដើម។ ហេតុនេះក្រុមអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រចាំបាច់ត្រូវតែមាននៅក្នុងបក្ស បើបក្សមួយគ្មានអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រទេ បក្សនោះបង្កើតមកគ្រាន់តែកំដរបក្សដទៃតែប៉ុណ្ណោះ ឬគ្រាន់តែជាកម្ទេចធូលីដែលគេអាចផ្លុំចោលថ្ងៃណាក៏បាន។ ក្រុមនេះមានកិច្ចការពីរដែលត្រូវធ្វើជាសំខាន់ ទីមួយគឺជាអ្នករៀបចំយុទ្ធសាស្ត្រសម្រាប់បក្សខ្លួន ឬសមាជិកបក្សខ្លួនក្នុងការធ្វើនយោបាយ ទីពីរគឺជាអ្នកតាមដាននិងសិក្សាអង្គេតពីយុទ្ធសាស្ត្របក្សជាគូប្រកួត។
ទី៤. ក្រុមសូហ្វីសវិទូ( អ្នកពូកែវោហារ)៖ មានមេដឹកនាំល្អមិនប្រាកដថាពូកែខាងផ្នែកវោហារ អ្នកមានជំនាញបច្ចេកទេសមិនប្រាកដថាពូកែភាសារនយោបាយ ចំណែកអ្នកយុទ្ធសាស្ត្ររឹតតែគេមិនបញ្ចេញមុខទៅទៀត ហេតុនេះបក្សមួយគឺទាមទារឱ្យមានក្រុមមនុស្សដែលមានសមត្ថភាពខាងការបកស្រាយ ពន្យល់ ណែនាំ និងការបកស្រាយគោលនយោបាយរបស់បក្សទៅប្រជាពលរដ្ឋ ទូទៅ មិនថាកសិករ ពាណិជ្ជករ បណ្ឌិតបញ្ញវន្ត មន្ត្រីរាជការ ព្រមជាមួយមនុស្សគ្រប់ស្រទាប់វណ្ណៈ ដោយធ្វើឱ្យអ្នកទាំងនោះអាចយល់ស្របជាមួយអ្វីដែលគាត់បានលើកឡើង។ មិនមែនមនុស្សប្រភេទនេះពូកែតែខាងនិយាយនោះទេ តែជាប្រភេទបុគ្គលដែលមានឯកទេសខាងការស្រាវជ្រាវខាងសិល្បះវោហារសាស្ត្រ សិល្បះពិភាក្សាវែកញែក និងសិល្បះគូសបញ្ជាក់អោយបានច្បាស់លាស់។
ទី៥. អ្នកមានឥទ្ធិពលឬក្រុមមនុស្សដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដុម៖ ប្រសិនបើបក្សនយោបាយណាមួយដែលគ្មានការចូលរួមពីបុគ្គលដែលមានឥទ្ធិពលនៅក្នុងតំបន់ ឬក៏ក្រុមអ្នកមានធនធានសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់ចូលរួមទេ បក្សនោះគឺមិនអាចរក្សាអាយុជីវិតរបស់ខ្លួនបានយូអង្វែងបានទេ ព្រោះគ្មានការធ្វើសង្គ្រាមណាមួយមិនត្រូវការស្បៀង និងអាវុធនោះទេ។ មានន័យថាក្នុងបក្សនយោបាយមួយគឺត្រូវការថវិការដើម្បីឃោសនា ចុះជួបប្រជាជន ទិញសម្ភារៈប្រើប្រាស់សម្រាប់ឃោសនាគ្រប់ប្រភេទ ជាពិសេសត្រូវការថវិការក្នុងការរៀបចំកម្មវិធីជួបជាមួយប្រជាពលរដ្ឋដែលជាម្ចាស់ឆ្នោត ម្ចាស់ប្រទេស។
ក្រុមមនុស្សទាំងប្រាំប្រភេទនេះគឺពិតជាមានទំនាក់ទំនងគ្នាដោយមិនអាចកាត់ផ្ដាចចេញពីគ្នាបានទេ។ នៅក្នុងបក្សមួយមិនអាចខ្វះក្រុមណាមួយជាដាច់ខាត់ ហើយក៏មិនមែនមានន័យថាពួកគេមានជំនាញតែមួយនោះដែរ។ ពេលខ្លះក្រុមមេដឹកនាំក៏ជាក្រុមអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រ ជាអ្នកពូកែខាងវោហាសាស្ត្រ ក្រុមអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រក៏ជាអ្នកមានឥទ្ធិពលមានទ្រព្យសម្បត្តិ ក្រុមអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិក៏ជាអ្នកមានកម្រិតចេះដឹងបានខ្ពង់ខ្ពស់ មានជំនាញច្បាស់លាស់ផងដែរ។ ករណីមួយទៀត បើនិយាយពីភាពល្អរបស់បក្សថាជាអ្នកនយោបាយជួយជាតិ ឬបំផ្លាញជាតិគឺអាស្រ័យលើបុគ្គលអ្នកនយោបាយនោះផ្ទាល់ថាជាបុគ្គលដែលធ្វើនយោបាយដើម្បីជួយជាតិ ឬធ្វើនយោបាយដើម្បីបម្រើប្រយោជន៍ខ្លួន ឬក្រុមខ្លួ៕