ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ភ្នំពេញ៖ ទស្សនវិទូដ៏ល្បីរបស់ជនជាតិជ្វីប សញ្ជាតិអាឡឺម៉ង់ លោក កាល់ ម៉ាក្ស( Karl Marx) ជាស្ថាបនិកទ្រឹស្តីកុំម្មុយនីស្ត បានបង្កើតទ្រឹស្តីសេដ្ឋកិច្ចដ៏ល្បីមួយឃ្លាថា សេដ្ឋកិច្ច គឺជាកត្តាកំណត់លើសីលធម៌របស់ប្រជាជន។ លើសពីនេះ អាជីព ឬមុខរបរ របស់មនុស្សសព្វថ្ងៃ បានបន្ថយទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្សមកត្រឹមតែលុយកាក់តែប៉ុណ្ណោះ។
ក្នុងសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា «ប្រវត្តិទស្សនវិជ្ជានយោបាយ» លោក កាល់ ម៉ាក្ស(Karl Marx) ជាទស្សនវិទូមួយរូប បានសរសេរថា សេដ្ឋកិច្ច នឹងទៅកំណត់លើសីលធម៌របស់ប្រជាជន។
ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្ស គឺសេដ្ឋកិច្ចដើរតួនាទីសំខាន់ ព្រោះសេដ្ឋកិច្ច បានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយមនុស្សតាំងពីមនុស្សកើតមកម្ល៉េះ។ ការខិតខំធ្វើការងារ ការបង្កើតជំនួញគ្រប់ប្រភេទ គឺមានគោលដៅដើម្បីទទួលបានលុយ មាសប្រាក់ និងទ្រព្យសម្បត្តិ។ របស់ទាំងនេះហើយ ដែលបានជះឥទ្ធិពល លើសីលធម៌របស់មនុស្ស។
ដោយតែលុយ មនុស្សហ៊ានកាប់សម្លាប់ ឆក់ប្លន់ លួច ប្រកួតប្រជែង មួលបង្កាច់ ច្រណែន និងឈ្នានីស ចំពោះមនុស្សដូចគ្នា។ លើសពីនេះ មនុស្សដើម្បីបានរស់ ពួកគេបានធ្វើការងារគ្រប់បែបយ៉ាង ទោះបីការងារនោះ ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់អាយុជីវិតអ្នកដទៃឬ ការងារនោះ មានគោលដៅបំផ្លាញសង្គមក៏ដោយ។ ក្នុងនោះរួមមាន៖ ការជួញដូរគ្រឿងញៀន ជួញដូរអាវុធ ជួញដូរមនុស្ស និងការលក់ដូរបន្លែ សាច់ ត្រី ដែលមានសារជាតិគីមីជាដើម។
មនុស្សមួយភាគធំ បានធ្វើឲ្យលុយ មាសប្រាក់ និងទ្រព្យសម្បត្តិ គ្រប់គ្រងពួកគេ មិនមែនពួកគេ ជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើវត្ថុទាំងនោះទេ។ លើសពីនេះ របស់ទាំងនេះ បានបញ្ជាឲ្យមនុស្សជាច្រើនធ្វើសកម្មភាពដូចជាមនុស្សយន្តអ៊ីចឹង។ មនុស្សធ្វើការងាររាល់ថ្ងៃ គឺដើម្បីតែរបស់ទាំងនោះ។ មិនមែនទាំងអស់នោះទេ មនុស្សមួយចំនួន មិនបានធ្វើការងារតែមួយចំអែតក្រពះប៉ុណ្ណោះទេ។ តែពួកគេធ្វើការងារ គឺដើម្បីឧត្តមប្រយោជន៍អ្នកដទៃ ជាជាងប្រយោជន៍របស់ខ្លួន។
មិនត្រឹមតែក្នុងក្របខ័ណ្ឌជីវភាព ប្រជាជនសាមញ្ញប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែឥទ្ធិពលសេដ្ឋកិច្ច ក៏បានធ្វើឲ្យប្រទេសនឹងប្រទេសឈ្លោះគ្នា ធ្វើសង្គ្រាម និងបំផ្លាញគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយបុព្វហេតុសេដ្ឋកិច្ចដែរ។
ជាក់ស្តែង សង្គ្រាមដណ្តើមផលប្រយោជន៍ នៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង នៅប្រជុំកោះស្បាតលី និងប៉ារាសែល រវាងចិន តៃវ៉ាន់ និងប្រទេសជាសមាជិកអាស៊ានមួយចំនួន គឺជាតឹងតាងស្រាប់។ ជម្លោះនេះ កើតឡើងពីការដណ្តើមផលប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ច ពីព្រោះប្រជុំកោះនេះ មានរ៉ែប្រេង និងធនធានសមុទ្រជាច្រើនទៀត។
ក្រពះមានឥទ្ធិពលលើខួរក្បាលមនុស្ស ពីព្រោះ ក្រពះ គ្មានចំណីអាហារ ប្រាកដណាស់ ខួរក្បាលមនុស្ស នឹងមិនដំណើរការ ពីព្រោះ គ្មានអ្វីទៅចិញ្ចឹម និងបំប៉នខួរក្បាល។ បុព្វហេតុនេះ ទើបធ្វើឲ្យមនុស្ស ត្រូវធ្វើអ្វីគ្រប់បែបយ៉ាង ដើម្បីស្វែងរកអាហារ មកបំពេញក្រពះ ដែលបញ្ហានេះ បានធ្វើឲ្យ មានចរន្តនៃការដណ្តើមផលប្រយោជន៍គ្នា បង្កជាជម្លោះ និងធ្វើឲ្យមានសង្គ្រាមបង្ហូរឈាម។
ដូច្នេះ សេដ្ឋកិច្ច បានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ សម្រាប់កំណត់លើសកម្មភាពរបស់មនុស្ស។ ប្រសិនបើ ប្រទេសមួយដែលប្រជាជនកំពុងតែគ្មានអ្វីហូប ការបណ្តុះសីលធម៌របស់ប្រជាជន ប្រាកដជាបរាជ័យ ពីព្រោះចរន្តនៃភាពក្រីក្រ បានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំង លើសីលធម៌របស់ពួកគេ។ ភាពអត់ឃ្លាន បានបង្ខំពួកគេ ឲ្យធ្វើអំពើគ្រប់បែបយ៉ាង ទោះបីជា ត្រូវលះបង់ជីវិតខ្លួនឯង បំផ្លាញអ្នកដទៃ ឬសម្លាប់អ្នកដទៃក៏ដោយ គឺពួកគេនឹងធ្វើ ដើម្បីបម្រើក្រពះដែលកំពុងស្រែកឃ្លាន។ ហើយនៅទីបំផុត សង្គមមួយដែលមានមនុស្សអត់ឃ្លានកាន់តែច្រើន សង្គមនោះ នឹងក្លាយជាសង្គមអនាធិបតេយ្យ គ្មានច្បាប់ទម្លាប់ មនុស្សចាប់ផ្តើម ឆក់ លួច ប្លន់ និងបង្កើតសកម្មភាពអមនុស្សធម៌ជាច្រើនទៀត៕
ក្នុងសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា «ប្រវត្តិទស្សនវិជ្ជានយោបាយ» លោក កាល់ ម៉ាក្ស(Karl Marx) ជាទស្សនវិទូមួយរូប បានសរសេរថា សេដ្ឋកិច្ច នឹងទៅកំណត់លើសីលធម៌របស់ប្រជាជន។
ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្ស គឺសេដ្ឋកិច្ចដើរតួនាទីសំខាន់ ព្រោះសេដ្ឋកិច្ច បានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយមនុស្សតាំងពីមនុស្សកើតមកម្ល៉េះ។ ការខិតខំធ្វើការងារ ការបង្កើតជំនួញគ្រប់ប្រភេទ គឺមានគោលដៅដើម្បីទទួលបានលុយ មាសប្រាក់ និងទ្រព្យសម្បត្តិ។ របស់ទាំងនេះហើយ ដែលបានជះឥទ្ធិពល លើសីលធម៌របស់មនុស្ស។
ដោយតែលុយ មនុស្សហ៊ានកាប់សម្លាប់ ឆក់ប្លន់ លួច ប្រកួតប្រជែង មួលបង្កាច់ ច្រណែន និងឈ្នានីស ចំពោះមនុស្សដូចគ្នា។ លើសពីនេះ មនុស្សដើម្បីបានរស់ ពួកគេបានធ្វើការងារគ្រប់បែបយ៉ាង ទោះបីការងារនោះ ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់អាយុជីវិតអ្នកដទៃឬ ការងារនោះ មានគោលដៅបំផ្លាញសង្គមក៏ដោយ។ ក្នុងនោះរួមមាន៖ ការជួញដូរគ្រឿងញៀន ជួញដូរអាវុធ ជួញដូរមនុស្ស និងការលក់ដូរបន្លែ សាច់ ត្រី ដែលមានសារជាតិគីមីជាដើម។
មនុស្សមួយភាគធំ បានធ្វើឲ្យលុយ មាសប្រាក់ និងទ្រព្យសម្បត្តិ គ្រប់គ្រងពួកគេ មិនមែនពួកគេ ជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើវត្ថុទាំងនោះទេ។ លើសពីនេះ របស់ទាំងនេះ បានបញ្ជាឲ្យមនុស្សជាច្រើនធ្វើសកម្មភាពដូចជាមនុស្សយន្តអ៊ីចឹង។ មនុស្សធ្វើការងាររាល់ថ្ងៃ គឺដើម្បីតែរបស់ទាំងនោះ។ មិនមែនទាំងអស់នោះទេ មនុស្សមួយចំនួន មិនបានធ្វើការងារតែមួយចំអែតក្រពះប៉ុណ្ណោះទេ។ តែពួកគេធ្វើការងារ គឺដើម្បីឧត្តមប្រយោជន៍អ្នកដទៃ ជាជាងប្រយោជន៍របស់ខ្លួន។
មិនត្រឹមតែក្នុងក្របខ័ណ្ឌជីវភាព ប្រជាជនសាមញ្ញប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែឥទ្ធិពលសេដ្ឋកិច្ច ក៏បានធ្វើឲ្យប្រទេសនឹងប្រទេសឈ្លោះគ្នា ធ្វើសង្គ្រាម និងបំផ្លាញគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយបុព្វហេតុសេដ្ឋកិច្ចដែរ។
ជាក់ស្តែង សង្គ្រាមដណ្តើមផលប្រយោជន៍ នៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង នៅប្រជុំកោះស្បាតលី និងប៉ារាសែល រវាងចិន តៃវ៉ាន់ និងប្រទេសជាសមាជិកអាស៊ានមួយចំនួន គឺជាតឹងតាងស្រាប់។ ជម្លោះនេះ កើតឡើងពីការដណ្តើមផលប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ច ពីព្រោះប្រជុំកោះនេះ មានរ៉ែប្រេង និងធនធានសមុទ្រជាច្រើនទៀត។
ក្រពះមានឥទ្ធិពលលើខួរក្បាលមនុស្ស ពីព្រោះ ក្រពះ គ្មានចំណីអាហារ ប្រាកដណាស់ ខួរក្បាលមនុស្ស នឹងមិនដំណើរការ ពីព្រោះ គ្មានអ្វីទៅចិញ្ចឹម និងបំប៉នខួរក្បាល។ បុព្វហេតុនេះ ទើបធ្វើឲ្យមនុស្ស ត្រូវធ្វើអ្វីគ្រប់បែបយ៉ាង ដើម្បីស្វែងរកអាហារ មកបំពេញក្រពះ ដែលបញ្ហានេះ បានធ្វើឲ្យ មានចរន្តនៃការដណ្តើមផលប្រយោជន៍គ្នា បង្កជាជម្លោះ និងធ្វើឲ្យមានសង្គ្រាមបង្ហូរឈាម។
ដូច្នេះ សេដ្ឋកិច្ច បានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ សម្រាប់កំណត់លើសកម្មភាពរបស់មនុស្ស។ ប្រសិនបើ ប្រទេសមួយដែលប្រជាជនកំពុងតែគ្មានអ្វីហូប ការបណ្តុះសីលធម៌របស់ប្រជាជន ប្រាកដជាបរាជ័យ ពីព្រោះចរន្តនៃភាពក្រីក្រ បានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំង លើសីលធម៌របស់ពួកគេ។ ភាពអត់ឃ្លាន បានបង្ខំពួកគេ ឲ្យធ្វើអំពើគ្រប់បែបយ៉ាង ទោះបីជា ត្រូវលះបង់ជីវិតខ្លួនឯង បំផ្លាញអ្នកដទៃ ឬសម្លាប់អ្នកដទៃក៏ដោយ គឺពួកគេនឹងធ្វើ ដើម្បីបម្រើក្រពះដែលកំពុងស្រែកឃ្លាន។ ហើយនៅទីបំផុត សង្គមមួយដែលមានមនុស្សអត់ឃ្លានកាន់តែច្រើន សង្គមនោះ នឹងក្លាយជាសង្គមអនាធិបតេយ្យ គ្មានច្បាប់ទម្លាប់ មនុស្សចាប់ផ្តើម ឆក់ លួច ប្លន់ និងបង្កើតសកម្មភាពអមនុស្សធម៌ជាច្រើនទៀត៕
Tag:
ទស្សនៈ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ស្មើរនេះ», «ថ្មើរនេះ» និង«ថ្មារនេះ» មួយណាត្រូវ?
ភ្នំពេញ 1 ថ្ងៃ
